Na een lange en regenachtige rit naar dit ziekenhuis, kwam ik deze ochtend aan in The Royal Hospital of Donnybrook. Hier had ik afgesproken met één van de ergotherapeuten, Maureen. Met haar heb ik het eerste uurtje mee gelopen (de observatie van het ontbijt, the ‘seating clinic'(= alle advies in verband met rolstoelen),…). Daarna heeft ze mij een rondleiding gegeven door haar afdeling van het ziekenhuis (the Brain Injury departement) en had ik de kans om vragen te stellen.

Tijdens de middag had ik de kans om met de andere ergotherapeuten in het ziekenhuis te praten en met 3 derdejaars studenten ergotherapie uit het Trinity College.

Wat me opviel bij dit bezoek is dat ze met veel ergotherapeuten zijn (12 ergo’s voor 110 patiënten) en dat ze met de zogenoemde ‘OT-assisstants’ werken. Dit zijn hulpverleners die de ergotherapeut ondersteunen. Ze hebben een diploma in avondonderwijs en kunnen bijna alle vaardigheden die een ergotherapeut kan.

Ook is ergotherapie een opleiding op universitair niveau, en is dit een studie van 4 jaar. Alle ergotherapeuten in dit ziekenhuis zijn experten in de FIM en FAM assessments. Deze gebruiken ze bij elke opname en bij elk ontslag.

Zo zag ik dat ergotherapie al heel ver staat. Ook is het heel bekend, het is een discipline geworden die niet meer weg te denken is in een multidisciplinair team.

Naast deze puntjes heb ik niet veel verschillen opgemerkt met de ergotherapie zoals ik het ken. Ze werken bijvoorbeeld met dezelfde assessments , met dezelfde modellen (PEO, MOHO,…), met dezelfde doelgroepen,…

Dit was al een heel leerrijke ervaring voor mij, dus ik kan zeggen dat dit een geslaagd eerste bezoek was in de gezondheidszorg van Dublin.