Dag iedereen,

Eindelijk nog eens een update! Door een heel drukke laatste week op mijn stage en het slechte internet in de hotels tijdens de trip kon ik mijn blog even niet meer bijwerken.

Ondertussen ben ik thuis en ben ik bekomen van de lange terugreis! :p

Mijn laatste stageweek in Saint Joseph was een heel bewogen week. Op maandag waren de kindjes die op mijn planning stonden niet aanwezig. Eén van hen was nog niet terug gekomen na een weekendje thuis (ze is pas dinsdag terug gekomen) en het andere kindje was te laat terug… Dus heb ik maar aan een ander kindje therapie gegeven.

Op dinsdag hebben Janina en ik een uitstap gedaan met vijf kindjes naar Monkey world. De kinderen keken er enorm naar uit en ik ook. Het was de eerste keer dat ze dieren in het echt zagen en dat was een hele belevenis voor hen. De eerste keer dat ze een grotere aap zagen, waren drie van hen zo geschrokken dat ze eigenlijk niet meer verder wilden. Twee van hen hebben we kunnen geruststellen, maar de jongste was te bang. Uiteindelijk is Janina met de jongsten naar de buitenspeeltuin gegaan en heb ik met de oudste nog even rondgelopen. Uiteindelijk hebben ze zich allemaal geamuseerd. En de dag erna vroegen ze allemaal wanneer we terug gingen naar monkey world.

Op woensdag ben ik mijn volgcliënt gaan bezoeken in het ziekenhuis (Red Cross Hospital). EINDELIJK kon ik gaan!!! Maar ik was volledig gefrustreerd toen ik terug naar Saint Joseph ging. De vooruitgang die Asgeree en ik ten aanzien van onze doelen hadden bereikt is helemaal verloren gegaan tijdens haar verblijf in het ziekenhuis. Ik heb ook heel veel vragen kunnen stellen aan de studente ergotherapie die met mijn volgcliënt werkte, maar ook dit zorgde voor frustraties. Toen ik mijn verhaal deed bij Asgeree was ook zij heel verbaasd hoe het er nu in het ziekenhuis aan toe gaat (zeker omdat zij vroeger op de afdeling van de brandwondenpatiënten heeft gewerkt).

’s Avonds besloten Janina en ik om nog een laatste keer naar Canal Walk te gaan om te gaan eten. De dag erna kwamen ze onze auto ophalen. Het eten was me niet goed bevallen, want ik hield er een voedselvergiftiging aan over… olé! Gevolg hiervan was dat ik de volledige dag erna knock-out in mijn bed lag. Ik kon zelfs niet werken voor school op mijn computer. Dit zorgde voor enorm veel stress, want er moest wel nog het één en ander afgewerkt worden. En ik moest voor mijn stageplaats ook nog opvolgdocumenten schrijven over mijn patiënten voor de volgende studenten. Gelukkig was Janina er, topverpleegster!! Ze heeft zelfs ’therapie’ gegeven aan één van mijn kindjes. Ik was al een hele week bezig om E. zelfstandig te leren eten en het lukte steeds beter en beter. Maar door mijn drukke laatste week had ik haar niet meer kunnen begeleiden tijdens het middagmaal. Ik had gepland om donderdag langs te gaan en te kijken hoever ze al gevorderd was, maar dat is me dus niet gelukt. En plots krijg ik een prachtige foto van Janina!

Rond drie uur ben ik tegen het advies van Janina uit mijn bed gekomen om afscheid te nemen van Tara en Crystal (de twee ergostudenten van de University of Cape Town). Echt twee super leuke meisjes. Uit mijn bed komen, was nu niet één van mijn beste ideeën, gelukkig zijn er bankjes in de gangen zodat ik op tijd even kon zitten… :p En blijkbaar zag ik er verschrikkelijk uit, want dat was het eerste dat ik te horen kreeg toen ik in het ergotherapielokaal binnen stapte! Danku, lieve collega’s. 😉

Op vrijdag was ik al terug beter, al kon ik wel nog niets eten en had ik niet veel energie. Deze dag heb ik niet anders gedaan dan werken, werken en nog eens werken!! Tussendoor zijn we ook naar een persooneelsbijeenkomst geweest, want hier kregen we ons certificaat dat we hadden gewerkt in Saint Joseph! Ik heb ook mijn eindevaluatie gekregen en deze was heel positief. Mijn mentor heeft het volgende vermeld: “She will be an excellent pediatric OT”. Het mooiste compliment dat ik ooit heb gekregen, aangezien ik echt later met kinderen wil werken.

Mijn ouders kwamen ook toe op vrijdag met Belgische chocolade voor alle collega’s in Saint Joseph. En wat waren mijn ouders blij om mij terug te zien. En ik ook hoor! 😉 En daarna valiezen in de auto en naar het eerste hotel! De dag erna zijn we Janina gaan ophalen, dan met het vliegtuig naar Port Elizabeth en zo begon onze trip terug naar Kaapstad. Maar ik moest ook afscheid nemen van mijn lieve ergo-collega’s en van mijn kindjes! Dit was heel emotioneel en ik mis ze allemaal al enorm! Voor altijd in mijn hart! Dankjewel allemaal voor deze bijzondere ervaring, dit ga ik nooit meer vergeten! <3

Ziezo, dit was mijn laatste blogberichtje!

Groetjes

Liesbet xxx