Ik ben begonnen met testjes af te nemen bij mijn volgkind om een globaal beeld te krijgen van zijn mogelijkheden en beperkingen.
We zijn ondertussen 3 anderen vrijwilligers op project die vooral Engelse les geven aan de kinderen. Ze blijven niet zo lang ( 2-3 weken). We hebben deze week met de kinderen naar de typische versierde bomen voor carnaval in San Jeronimo geweest. We hebben ook rond Valentijn gewerkt ( De dag van de liefde en de vriendschap).
Het blijft chaotisch. Mijn voorbereiding gaan nooit echt als gepland: ene keer hebben ze een sleutel niet mee van een lokaal ( geen materiaal dan), andere keer staan we 20min voor de deur omdat er niemand is voor open te doen, Dan komen ze de dag zelf met een andere plan,… Voor mijn stageopdrachten is deze situatie niet altijd ideaal. Maar het is een leuk project met zeer vriendelijk mensen die de kinderen meer kansen willen geven in het leven.

We hadden in weekend zeer mooi weer. Dat betekent warm weer met veel zon. We zijn naar Christo Blanco en saqsayhuman (archeologische site) gestapt. We hadden de weg niet op voorhand uitgestippeld . We zijn dus op het gevoel in de richting gestapt. Tussen de kleine straatjes en huisjes hebben we een steile lange trap gevonden tot boven op berg van Christo blanco staat. Met een paar tussenstopjes zijn we tot  boven geraakt. We hadden een zeer mooi panoramisch zicht over een deel van Cusco. We hebben dan ontdekt dat er kortere weg was minder steil dan de trappen. Zo zijn we terug  naar Cusco gewandeld.
Christo Blanco kan je zien vanaf plaza de armas en ’s avonds wordt hij verlicht.
We hebben zondag genoten van de laatste dag van carnaval. We zijn naar 2 verschillende plaatsen geweest. ‘S morgens zijn we naar onze gastvrouw gaan kijken die mee danste in de stoet. Tegen de namiddag zijn we naar plaza de armas geweest. Daar kan je letterlijk geen meter stappen of je krijgt waterballonnen of schuimspray op uw gespoten. We hebben een goed weekend gehad.

Weetjes:
-Ondanks ze meer verbonden leven met de natuur, vind je wel  veel vuil op straat
-Er wordt veel getrouwd
-Alles gaat hier op het gemak behalve de bus. Daar moet je snel opstappen en afstappen.
 

Ik weet ondertussen met welke kinderen ik ga werken. Ik heb individuele sessie van 30min per kind gepland . De grote vraag is waar ik dat gaat doen… Het project heeft 3 lokalen: het lokaal voor de grote kinderen, het lokaal voor de kleine kinderen en een keukentje. Als het mooi weer is, zal ik mijn sessie buiten doen. Als het slecht weer zal ik een lokaal moeten doen waar het vrij druk is.
In algemeen mist het project soms aan structuur. Op tijd komen is moeilijk voor zowel de kinderen als de medewerkers.
Ik heb het gevoel dat hun week niet echt gepland is. Ze kijken eerder dag per dag was ze gaan doen. Momenteel hebben de kinderen ook geen huiswerk want ze hebben tot midden maart vakantie.

Het is nodig om te relativeren want het loopt nooit echt als gepland. Ik kijk wel naar uit om mijn therapie te beginnen. Het kan dat sommige kinderen niet opdagen en dus mijn geplande therapie niet door zal gaan. RELATIVEREN is de opdracht.

Deze week is er gewerkt rond de thema’s “de wereld” en “carnaval”. Vrijdag hebben we carnaval gevierd met de kinderen met water, schuim, spelletjes en een piñata!

Weetjes (deel 3):
– Vosotros (=”jullie” ) bestaat hier niet.
– Het bord 35km/u is wegdecoratie. Niemand houdt zich aan de snelheidsbeperking
– Weer? De ene moment is het zonnig dan weer bewolkt dan regen en dan terug zon. Ik geraak er niet altijd aan uit. ‘S avonds is het altijd koud.
– Structuur, plannen of op tijd komen? Ja dat is toch wel moeilijk voor een Peruaan.
-We gaan zeker niet verhongeren in ons gastgezin. We krijgen grote porties (vaak rijst en kip).