STAGE STIEN:
Bonjou,
Ik loop stage in St Vincent de Paul, een geriatrische residentie die ongeveer 1500 bedden telt. Het staat dan misschien nog niet op de kaart van Malta maar ik ben er steevast van overtuigd dat daar in de toekomst verandering in kan komen. Het is een dorp op zich. Het voelt een beetje aan alsof je in center parcs rondloopt maar in plaats van het grote zwembad, staat hier (uiteraard) een kerk in het centrum. De bussen daarentegen hebben dit duidelijk nog niet erkend als dorp, het is vrij moeilijk te bereiken. De enigste bus dat ik zou kunnen nemen zou in de buurt stoppen. Mijn stagementor zou me hier komen ophalen. Na een beetje vertraging (42 min om exact te zijn) en eindelijk op de juiste bus te zitten ging alles vlot, tot op het moment dat mijn bus mijn halte voorbij reed. De Tallinja ( wat ook letterlijk vertaald wordt als de lijn…) zou er vandaag niet stoppen omdat er wegenwerken zijn… Uiteindelijk kwam ik aan bij de luchthaven en was Rachel, mijn stagementor, zo lief om me hier te komen ophalen.
Eenmaal aangekomen ontmoette ik alle andere ergotherapeuten. Stuk voor stuk schatten van mensen! Toen ze mijn horrorverhalen over de Tallinja hoorden kreeg ik ook meteen carpool voorstellen aangeboden. Hier ging ik met veel plezier op in. De volgende dagen zou ik kunnen meerijden met één van Rachel haar collega’s :)) . In St Vincent de Paul zijn 9 ergotherapeuten en 11 assistenten te werk.
De assistenten zijn mensen die niet verder gestudeerd hebben maar hier een praktijkopleiding gevolgd hebben. Wanneer we een patiënt langere tijd zien voor bijvoorbeeld mobilisatie, nemen wij hun mee en zetten alle stappen op papier zodanig dat zij dit hierna verder kunnen zetten. Daarnaast doen zij therapieën zoals: speltherapie, enkele ADL-taken,…. Wanneer we voorbereiding nodig hebben komen zij ons ook helpen.
Hierdoor doet de ergotherapeut hier uitsluitend ergo-taken. Met ergo-taken bedoel ik vooral: assessments. Voor alles bestaat hier een assessment en daarmee bedoel ik letterlijk voor alles! In ons ergo-bureau is er een grote muur waar een 60-tal assessments beschikbaar zijn. Oh ja, dit was ik eerder vergeten te vermelden maar we hebben hier ons eigen ergo-gebouw?! Iets waar we in België alleen maar van kunnen dromen…Als je binnenkomt zit er iemand aan het onthaal die onze patiënten ontvangt. Wij gaan de patiënten hier ophalen en nemen ze mee naar 1 van de therapielokalen.
1: therapielokaal met bobathbank, materiaalkast, hulpmiddelen,….
2: aangepaste keuken voor kooktherapiesessies, ADL-taken,…
3: revalidatielokaal met bobathbank, grove motoriek oefeningen, zitballen,…
4: snoezelruimte met speciale zetel met muziek, lichttherapie, aromatherapie,…
Daarnaast behandelen we ook patiënten uit het day hospital. Dit zijn voornamelijk gerichte hulpvragen en klinische beelden zoals Dementie, Parkinson, fracturen… De voornaamste taak bij deze patiënten is om fragiliteit tegen te gaan. Vaak wordt er eerst een korte meer algemene therapie gegeven met als doel de spierkracht en conditie te versterken om de levenskwaliteit zo optimaal mogelijk te houden en de zelfstandigheid te bewaren. Met algemene therapie bedoel ik: mobilisatie-oefeningen, fitnessoefeningen, cognitieve oefeningen,…. Nadien werken we uiteraard op de specifieke hulpvraag.
Naast het Day Hospital zien we ook mensen uit ‘de Wards’ , uit de residentie zelf. Ook hierbij ligt de focus op behoud van zelfstandigheid maar streven we ook naar mogelijk herstel/ verbetering. Enkele dingen die we hier doen zijn: assessments afnemen, handrevalidatie/spalken opvolgen en maken, cognitieve training,….
Dit is een algemene schets van mijn stageplaats, als jullie graag meer details willen lezen over enkele therapieën moet je zeker en vast verder lezen.
Assessment LOTCA: dit is een assessment om de cognitieve vaardigheden te evalueren die nodig zijn in het dagelijks leven. De bewoner waarbij deze test afgenomen werd wil nog graag met zijn auto kunnen rijden. Omdat hij nu in St Vincent De Paul verblijft, valt dit onder onze verantwoordelijkheid. Vandaar de afname van dit assessment. Nadien wordt er een doorverwijzingsbrief opgesteld die gestuurd wordt naar een centrum waar de patiënt een aansluitende test zou doen in de autosimulator alvorens hij de weg zou opgaan.
Wheelchair assessment: dit is een assessment waarbij er wordt nagegaan of de resident nog in staat is om veilig de elektrische rolstoel te gebruiken. De hulpvraag van de bewoner was: zelfstandig naar Valletta te gaan met de bus om koffie te gaan drinken met haar zus. Hierbij werd een realistisch parcours opgesteld waarbij de bewoner veilig tot aan de bus moest rijden. Er werd op alle deelaspecten een score toegekend waarna de bewoner een pass of fail toegewezen kreeg. Dit assessment wordt elke 3 maand opnieuw afgenomen.
Therapie Day Hospital: uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat men een tremor kan voorkomen door de spieren sterk te houden. Bij patiënten met Parkinson hechten ze veel belang aan een goede conditie en training van de spieren. Hierbij wordt vooral ingezet op fitnessoefeningen met betrekking tot alle ledematen.
Rudas: De Rudas is een cognitief assessment dat bij elke patiënt en bewoner standaard wordt afgenomen. Het is een beetje ter vervanging van onze Mini Mental, de MMSE wordt hier afgenomen door de dokter.
Day Hospital: ADL koffie zetten + cognitieve therapie: Af en toe doen we ADL-taken zoals koffiezetten. De patiënt had dementie en was nog thuiswonend met haar man. Haar man was meegekomen naar de therapie. Ze kreeg als taak om koffie te zetten. We boden haar enkele strategieën aan om deze taak uit te kunnen voeren. Nadien trainden we het korte termijn geheugen door middel van oefeningen zoals memory.
Home Visit: Mijn eerste huisbezoek is een feit! We gingen naar een patiënt die een totale heupprothese gehad had. Ze had al veel hulpmiddelen, het enige wat ze momenteel niet goed kon was zichzelf wassen. Er werd tijdens deze interventie geen fysieke hulp geboden. Nadien werd de interventie besproken en bekeken welke hulpmiddelen een meerwaarde kunnen zijn met betrekking tot veiligheid. Iets wat ik geleerd heb tijdens deze interventie: als je schoenen hebt met ritssluiting en je hier niet meer aan kan, kan je er een ziptise aan vastmaken en deze omhoog trekken met een kam. Originele oplossing wel.
Humerus Revalidatie: Patiënt heeft een fractuur aan de humerus dat slecht genezen is. Hierdoor kan ze haar hand arm niet meer in pronatie brengen (handpalm naar beneden wijzen). Wij mobiliseren haar arm en voeren hier enkele wetenschappelijk onderbouwde massage technieken bij uit, om nadien therapie te geven gefocust op krachtverbetering. Dit doen we met behulp van puty en het handrevalidatiebord.
Reumatoide Artritis: Patiënte (65 jaar) met reuma en pijn aan de hand. Hierbij doen we een paraffine bad en binden we hierna een zak rond. Zodanig dat door de warmte de pijn vermindert. Hierna doen we enkele eenvoudige oefeningen waarbij er gefocust wordt op alle soorten grepen.
Splinting: in Malta is er een erg hoge vochtigheidsgraad. Dit geeft als gevolg dat er veel gewrichtsproblemen en artritis voorkomt. Wij maken in SVP aangepaste spalken. Dit gebeurd (zoals in de les maar dan zonder ruzie) met het materiaal orfit. In het begin heel moeilijk maar hoe meer je dit doet hoe sneller en leuker dit wordt.
Moca: assessment met betrekking tot het geheugen
STAGE CAMILLE;
Hallo, ik ben Camille en ga jullie wat meer info geven over mijn stageplek. Ik doe mijn stage in het Mater dei Hospital, ook wel het grootste ziekenhuis van Malta genoemd. Vorige week dinsdag had ik mijn allereerste stagedag. Ik werd verwacht om 7:15. Hiervoor moest ik een bus nemen om 6:18 om hier dan een halfuurtje op te zitten. Uiteindelijk na vele bus stops en file ben ik er geraakt. Al snel vond ik de afdeling waar ik moest zijn, maar Vicky was onvindbaar. Na 6 keer vragen waar ze was hebben ze me in de wachtzaal laten wachten op haar. Na een kwartier wachten kwam Vicky mij dan aanspreken “Are you Camilla?” Uiteraard moest ik mijn naam eventjes spellen voor haar. Al heel snel had ik een zeer goed gevoel bij haar een zeer spontane en lieve vrouw. Ze stelde mij al direct voor aan enkele ergotherpeuten. Allemaal super lieve mensen.
Ik heb jullie uiteraard nog niet verteld op welke afdeling ik stage loop. Ik sta op de afdeling handrevalidatie. De handrevalidatie is een dagkliniek waar er op afspraak gewerkt wordt. De patiënt wordt doorverwezen naar de ergotherapie voor handtherapie. Als eerste stap wordt er een screening gedaan van de hand. Vervolgens wordt er gekeken naar welke oefeningen je het best kan gebruiken en waar je dan verder zelf thuis op kan oefenen. Verder geeft de ergotherpeut adviezen over wat je best vermijd en wat je wel en niet mag doen. Na de eerste screening wordt er een volgend afspraak ingepland om verder te kijken hoe het letsel evalueert. Bij het tweede afspraak wordt er een kort assessment afgenomen.
Op de afdeling wordt er veel gebruik gemaakt van een parafine bad. Het is een warm bad met een temperatuur van 40 graden. Je dopt je hand 4-5 keer in het bad, het lijkt eigenlijk een beetje op kaarsvet dat na 10 minuten verhard nadien wordt je hand in een plastieke zak gestoken en wordt er intensief gemobiliseerd. Het is een methode om de doorbloeding te stimuleren en de pijn te verzachten. Het helpt om nadien beter te mobiliseren. Naast het parafine bad maken ze ook veel gebruik van het maken van spalken op maat van je letsel.
Toen ik de eerste dag aankwam op de afdeling merkte ik al direct heel wat verschillen op met het belgische systeem. Zo moest ik hier zijn om 7:15, maar vooraleer ze hier feitelijk aan hun werk dag beginnen is het 8:30. Ze nemen hier gezamelijk een uitgebreid ochtend ontbijt. Hier moest ik eventjes aan wennen, omdat we het in België gewoon zijn om direct aan je werkdag te beginnen wanneer je aankomt. Ze hebben dan ook zeer snel aangegeven dat ik het rustiger aan mocht doen want ik zag er blijkbaar wat gespannen uit J. Vanaf dag 2 heb ik dan ook direct de routine van de maltezers overgenomen. Hier was ik dan ook zeer snel aan gewend.
