Donderdag 19 januari, de langverwachte dag was eindelijk aangebroken! We namen het vliegtuig om 20 uur vanuit Zaventem en vlogen met Air Malta naar het verre zuiden. Na ongeveer 2 uur en half vliegen kwamen we veilig aan. Op de luchthaven was het even zoeken naar onze bagage en zochten we Jonathan ( aka ‘den Johnny’ voor de vrienden), we vonden hem via airbnb en huren zijn appartementje. Johnny wachtte ons op aan de luchthaven en reed met ons naar ons toekomstig verblijf voor de komende maanden ( uiteraard stapte Camille in aan de bestuurderskant). In de auto kregen we uitgebreide verhalen over de geschiedenis van Malta. Eenmaal aangekomen kregen we uitleg over het appartementje en nog wat extra informatie over de omgeving. Het appartementje voelt groter aan dan de foto’s en is erg gezellig maar heeft wel als nadeel dat alles hier zowat gemaakt is op de hoogte van een gemiddelde Maltezer. Voor mij ( Stien) geen probleem maar Camille moet toch even acclimatiseren. Na een lange dag vol emoties, spanning en reizen kropen we ons bed in en besloten de volgende dag alles uit te pakken.
DAG 1: 
Wakker worden met zicht op een palmboom, “ZA-LIG”. Eerst alles uitpakken en op zoek gaan naar de dichtstbijzijnde winkel. De winkel, Carters, is gelukkig op slechts 4 min wandelen. Even zoeken waar alles stond en na uiteindelijk veel niet te vinden ontdekten we ergens achteraan in de winkel een lift, dit verklaarde veel en na de drie verdiepen bezocht te hebben vonden we alles wat we nodig hadden. Per schijf van 30 euro krijg je in Malta 6 flessen water gratis, iets wat we op voorhand niet wisten en hier absoluut niet op gerekend hadden. Zo ervaarden we dat 4 minuten wandelen met 12 flessen water en 2 volle winkelzakken kan aanvoelen als de marathon des sables.
Na ons bezoek aan Carters een lekkere brunch op ons dakterras met de eerste zonnestraaltjes op onze snoet.
Hierna even te voet de buurt ( Tarxien) ontdekken en de lokale winkeltjes bekijken. Zo ontdekten we dat alles zich hier toch vrij dicht bij elkaar bevindt want na 10 min wandelen waren we al in het volgende dorpje, Paola. Hier ontdekten we leuke koffiespots, een gezellig pleintje en een Burger King ( altijd goed voor noodgevallen).
Terug in ons appartementje besloten we een bus te pakken naar Valletta om een busabonnement te regelen. Na een uur te wachten bleek dit jammer genoeg vrij onmogelijk te zijn. Een beetje geïrriteerd op de beregeling hier besloten we er een toffe dag van te maken en de hoofdstad te verkennen.
Een paar grote winkelstraten, historische gebouwen, fonteinen en parkjes…. later kwamen we toevallig op een gezellig strandje waar we konden genieten van de lokale chipjes en een drankje ( want dat zit hier altijd standaard in onze rugzak duuh) van de laatste zon. We zetten onze wandeling verder en bezochten de siege bell war memorial ( grote bel) en de barrakka gardens waar we genoten van een mooi zicht over Malta by night. Hierna nog een lekker aperitiefje op café en dan terug de bus op naar Johhny ( = de naam van ons appartement).
Dag 2:
Nieuwe dag, nieuwe poging om een busabonnement te regelen. Volgens de website zouden we dit ook kunnen vinden in de krantenwinkeltjes. Na enkele afwijzingen en rare blikken van de Maltese verkopers gaven we ook deze mislukte poging op. Dan maar vriendelijk lachen naar de chauffeur. Wonder boven wonder lukte dit enkele keren maar werden we toch wel gepakt toen er een vrouw achter het stuur zat. We namen de bus naar Mdina ook wel bekend als de Stille Stad, of de vroegere hoofdstad van Malta.
Na 10 minuten wandelen met enkele pogingen om Camille stiller te doen praten besloten we leuke foto’s te nemen voor een prachtig gekleurde deur van (ik denk) een vrij duur huis. Opeens schrokken we op van een oorverdovend geluid en zetten we op het rennen. Het is moeilijk te beschrijven maar het was alsof een evacuatiealarm voor de gehele stad afging. Na enkele straten doorgelopen te hebben, het alarm stiller werd en er eindelijk terug andere mensen waren deden we uiteraard alsof er niets gebeurd was en konden we er wel om lachen.
Gisteren (Valletta) hadden we niets gepland en botsten we telkens op mooie monumenten. We hoopten vandaag hetzelfde te kunnen doen en ja, jullie voelen hem al komen, dit is niet gelukt. Twee opties, 1: in Mdina stonden zowat 20 kerken of optie 2: we hebben elke kerk minstens 2 keer gezien, wie zal het zeggen. Na enkele mooie foto’s, filmscenes van game of thrones te bezoeken en weer een nieuw chipje uit te testen besloten we terug naar Johnny te gaan. Op onze terugweg maakten we een tussenstop in de winkel voor eten en een yogamat. Het was zo’n dag, alles wat mis kon lopen, liep mis… We vertrokken rond 16 uur. Een snelle tussenstop veranderde in een groots avontuur. De bus die we namen reed de foute richting uit waardoor we een heel eind moesten stappen voor een andere bus te nemen. Het werd avond en er reden minder bussen. Na lang wachten dan toch een bus die ons naar de hoofdstad bracht. En ja hoor Camille die al de hele dag beweerde dat ze alles snapte van de busapp zorgde dat we weer op de foute bus zaten. Geweldig de bussen hier! Dan maar een stukje joggen. Na een tocht langs een verlaten baan, een industriegebied en soort autosnelweg kwamen we dan toch veilig en wel aan bij de decathlon en de lidl, gelukkig zijn de winkels hier tot 20 uur open…
Na ons winkelbezoek, ja u hoort het goed, een rechtstreekse bus naar Johnny!! Na deze vermoeiende dag nog even genieten van een lekkere pasta scampi en ons bed in.
DAG 3:
Ontwaken met het geluid van de kerktoren, een haai die kraait en helaas ook het geluid van regendruppeltjes op het raam. Op de planning stond de (vis) markt van Marsaxlokk maar helaas vielen deze plannen in het water. Dan maar Camille haar yogamatje uittesten en deze blog updaten. Na weer een overheerlijke brunch, deze keer in de zetel en niet op het dakterras, begon dan toch een beetje de zon door te breken. Na lang twijfelen ( 5 keer onze schoenen aan- en uitgedaan te hebben) besloten we te vertrekken door de buien heen voor een wandelingtje richting de zee ( 2 km). We zouden Camille en Stien niet zijn als we dit volgens GPS zouden doen, dus trokken we er op goed gevoel op uit. Na enkele leuke tussenstops bij een appelsienboom, een geweldige grote Monstera Deliciosa (gatenplant) en wat schattige katjes belandde we in the middle of nowhere dus besloten we toch onze goede vriend Google Maps te raadplegen. Goede keuze en weer eens wat chance, we zaten op een kleine 10 minuutjes wandelen van Birgu. Een klein en schattig dorpje dat we al eens hadden zien passeren op enkele postkaartjes en ook wel het St Tropez van Malta werd genoemd. Dit was geen leugen want het was er prachtig! Door het slechte weer liepen we er quasi alleen rond en passeerden er af en toe eens een auto. Genieten van het geluid van de zee, de prachtige lucht en uiteraard onze apero die we standaard meesleuren in de rugzak, ZALIG! Ondanks een minder goed begin, was dit een dag om nooit te vergeten! De terugweg verliep iets vlotter met de google maps en na een dik halfuurtje stappen waren we terug bij Johnny. In totaal stond er zo’n 11 km op onze teller. Een productieve zondag. Wij zetten letterlijk en figuurlijk stappen hier in Malta. De dag mooi afsluiten met op de menu Fishticks met spinaziepuree ( omdat we normaal verse vis gingen eten) en een aflevering van de Verhulstjes. Daarna bedje in want morgen is onze ontmoeting met de enige echte Dr Mifsud, het opleidingshoofd Ergotherapie, die ons een rondleiding gaat geven op de universiteit en onze stage begeleidt. De stresskriebeltjes beginnen te komen…
DAG 4:
Wachtende op de bus kregen we een SMS van Annhelica ( mevrouw dat de administratie op de universiteit regelt) dat we een uurtje later mochten komen. Teruggaan vonden we geen optie, de zon scheen, dus besloten we niet volledig af te kicken van de vorige dag en de volle 7 km te voet af te leggen. Zogezegd zogedaan. We leren uit onze fouten en deden van in het begin beroep op onze vriend Google Maps. Een tien op tien voor doordacht en planmatig handelen… Eenmaal (mooi op tijd) aangekomen werden we zot verklaard toen we vertelden te voet uit Tarxien te komen en brachten we wat documenten in orde. We werden geconfronteerd met het feit dat onze Health Form nog niet volledig ingevuld zou zijn. Dit is een document waar alle vaccins, testen, etc op vermeld staan. Niet goed begrijpend wat ze hiermee bedoelden genoten we nog even op een bankje van onze lunch en gingen hierna naar Dr Mifsud. We werden vriendelijk onthaald maar als snel bleek duidelijk dat we onze stage niet konden aanvangen zonder dit formulier in orde te hebben. Vrij groot probleem dus… Ook mijn (stien) stagebegeleider is voorlopig van de aardbol verdwenen en onbereikbaar, komt alles nog goed? Fingers Crossed. Dan toch maar een bus teruggenomen naar Johnny, het thuisfront en docenten op de hoogte gebracht, enkele mails sturen voor de health form zo snel mogelijk in orde te brengen en dan wat me-time om dit alles een plaats te geven. Als er iets is wat we zeker en vast goed gaan kunnen als we terugkomen is het wel relativeren. Wij voelen ons alvast echte occupational therapist pioneers in Malta (Vos, 2023). Voorlopig is het dus even wachten op antwoorden…
DAG 5:
Uit een mail van de dokter van de universiteit werd duidelijk welke testen we nog moesten doen. Het ging over de HIV-test en de Hepatitis C test. We werden doorverwezen naar het Mater Dei ziekenhuis, hier waren de testen gratis maar zouden we 3 weken moeten wachten op het resultaat ( grote paniek). We zochten naar een oplossing en kwamen erachter dat als we naar een ‘private hospital’ zouden gaan, we de uitslag sneller zouden ontvangen. Dit leek ons de beste keuze, maar we werden wel gewaarschuwd dat dit niet terugbetaald zou worden en dat dit ‘very expensive’ is. Na wat research over de testing in Malta zaten we met nog meer vragen. De testen zouden starten vanaf 50 euro en konden oplopen tot 1000 euro?!
Na enkele mails sturen en wat rondbellen dan toch eindelijk goed nieuws, de tante van een klasgenoot die in Malta woont, kende iemand die in een labo werkt. Ze hielp ons verder en de volgende ochtend zouden we al de test kunnen doen, ook zou het in totaal op 55 euro komen, wat een geruststelling.
De rest van de dag genoten we van het land. We namen de bus naar the Golden Bay, één van de enigste zandstranden in Malta. Een normaal super drukke toeristische trekpleister bleek op een casual regenachtige dinsdagnamiddag een privéstrand te zijn. Even chillen, podcastje luisteren en uiteraard genieten van een lekker chipje.
Ps: Stien haar stagementor heeft geantwoord op de mails en is terug boven water gekomen : )
DAG 6:
Big day, we konden ons laten testen. Dit ging allemaal heel vlotjes, op een dikhalfuur waren we beide getest. Nu wachten op het resultaat… Het was koud vandaag maar de zon scheen. Reden genoeg om een uitstapje naar het eiland Gozo te maken! We namen de Ferry. Eénmaal aangekomen namen we de bus en hingen we weeral goed de toerist uit. We ontdekten een leuk uitzichtpunt waar we genoten van een groot en vooral mega lekker stuk pizza. Nadien pakten we de bus naar een afgelegen strandje, dit was een dik halfuur op de bus. Even een korte schets: Gozo is ongeveer 15 km lang en 7 km breed. We vertrokken uit Victoria (ongeveer het middelpunt van het eiland). In malta heeft ongeveer elke inwoner een auto waardoor het verkeer bijna op elk moment van de dag stilstaat en het er vaak file is, vandaar dat we altijd lang reizen over korte afstanden. Na een bewogen busrit, die voelde als een attractie in Bobbejaanland arriveerden we op het strand. Buiten een ander koppel was er niemand te bespeuren. Even genieten van het strand en de natuur. Het werd avond en de zon ging onder. Tijd om aan onze terugrit te beginnen. Wat we wel even over het hoofd gezien hadden was dat er geen straatverlichting was op Gozo. Gelukkig waren we al vaker in onverwachte situaties terechtgekomen en hadden we dit keer een lichtarmband mee ( safety first). Wachtende in het het donker op de bus begonnen we toch een beetje bang te worden. Buiten een hond die verder op de straat losliep en twee mannen die aan hun auto aan het sleutelen waren was er niemand te bespeuren. Onze Talinja-app (busapp) gaf steeds foutmelding en we vreesden voor het ergste. Na een 40 tal minuutjes wachten kwam ook het andere koppel bij de bushalte aan. Uiteindelijk kwam er, gelukkig, nog een bus en geraakten we terug naar de Ferry. Het was een dag van veel reizen. Uiteindelijk was het 21:30 uur tegen dat we terug bij Johnny aankwamen, dus sloten we de dag af met een goede hamburger van de burger king.
Conclusie van de dag, Gozo is een mooi eilandje maar uiteindelijk is het zowat het Mini-Malta met een vleugje meer groen.
DAG 7:
Yesss de resultaten zijn binnen. Met dit goede nieuws trokken we onmiddellijk naar de universiteit. Annhelica (de administratievrouw) stuurden de documenten meteen door naar de dokter van de universiteit, nu enkel wachten op goedkeuring en we kunnen beginnen : )). Hopelijk komt deze er snel! Ook werden we onderworpen aan een eenvoudige vraag, namelijk of we graag de free wifi op campus wilden hebben. Dit leek ons vanzelfsprekend dus zeiden we ‘ja’. Even een formuliertje invullen en dan zouden we toegang krijgen tot het wifinetwerk. Dit moest eerst ondertekend worden door René, hierna moesten we naar het international office, vervolgens naar de directeur om tenslotte af te sluiten bij de ict dienst. Er waren dus 4 handtekeningen en 4 kopijen nodig om het wifiwachtwoord te verkrijgen?! Beetje gek soms…
Nu we toch op de universiteit waren verkenden we het domein verder en ontdekten we ook het sportcentrum. We werden omver geblazen door het prachtige openluchtzwembad dat we de komende maand zeker eens een bezoekje gaan brengen, helaas is dit wel vrij prijzig ( 12 euro/ 2 uur).
Eenmaal terug aangekomen bij Johnny een beetje voor school werken, koken en een filmpje kijken. Voorlopig nog steeds afwachten en nog veel tijd dus krijgen jullie deze uitgebreide blog. Hopelijk snel goedkeuring van de dokter…
DAG 8:
Vandaag was het een regeldag. Taken maken voor school, bachelorproef schrijven en nog wat mails versturen. Ook kregen we een bevestigingsmail van de ict-dienst in verband me het wifiwachtwoord. Wat blijkt nu, we moeten opnieuw naar de universiteit om het wifiwachtwoord (fysiek) te gaan ophalen?! Stomverbaasd. Soms lijkt het toch wel alsof de Maltezers nog in de vorige eeuw leven… Wij doen het voorlopig wel met onze 4G. Na onze administratie terug op orde te hebben besloten we om onze grot te verlaten en een laatste poging te wagen om een busabonnement aan te vragen. Dit zou ook kunnen op de luchthaven. We hebben een kaart aangevraagd die normaal gezien binnen 3 weken zou moeten toekomen met de post. Deze zou herlaadbaar zijn en dan toch iets voordeliger. Op de luchthaven ontdekten we een dakterras waar we de opstijgende vliegtuigen konden aanmoedigen en weer eens genoten van de prachtige lucht. Op de terugweg besloten we als voorgerechtje eens een Pastizzi te proberen, we bezweken beide ter plekke van de onverwacht lekkere smaak. Slechte keuze om dit te proberen aangezien we hier dagelijks voorbij wandelen ( vaarwel gezonde levenstijl).
’s Avonds ontmoette we de andere odisee-studenten en zetten we de bloemetjes buiten. Leuke tijd!!
DAG 9:
Tuuuut-Tuut elke ochtend om 8 uur schrikken we wakker van het getoeter van een auto. We stelden ons hier eerst geen vragen over. Gelukkig bracht onze achtste dag in Malta hier verandering in. Vandaag deden we de ontdekking dat dit de groente-autootjes zijn. Ze rijden toeterend rond en zetten zich dan op de hoek van de straat. Langs beide kanten van de camionette gaan de doeken omhoog en dan kan je zelf je groenten gaan halen. Iets wat de locals hier graag doen, dus wij uiteraard nu ook! Het is een beetje hetzelfde concept als de crèmekar bij ons maar dan zonder het aangename muziekdeuntje. We besloten in de voormiddag naar de hoofdstad, Valetta te gaan. Hier ontmoette we Lisa ( een andere student). Om 12 uur keken we naar de Saluting bnattery, (valse) kanonshoten. Deze kanonnen werden vroeger ingezet ter verdediging van de stad maar ook als begroeting van hoogstaand bezoek ( al hoop ik dat dit dan op basis van luchtdruk was en ze hun bezoek niet bijna vermoordden?!)
Terug naar Johnny voor een beetje rust. Morgen een tweede poging voor de befaamde vismarkt van Marsaxlokk.
JEEJ goed nieuws, onze stage kan beginnen!! Meer over onze stage kan je lezen onder de rubriek ‘werkveldervaring’.
WEEKEND 1
Na een drukke stageweek staat het weekend terug voor de deur. Weer eens tijd voor wat onverwachte en leuke avontuurtjes. Onze zaterdagochtend besteedden we aan een grondige opkuis van het appartement (Johhny) en de was en de plas. Toen alles er terug spik en span uitzag wouden we toch nog iets van onze dag maken, een uitstapje naar Valletta dan maar. We sprokkelden onze vrienden tesamen en namen wat gezelschapsspelletjes mee. Samen keken we naar de zonsondergang en hierna vertoefden we de rest van de avond in een barretje,super gezellig. Wanneer het later werd en we naar huis besloten te gaan botsten we op een liveartiest en hielpen we hem een handje om zijn muziek te versterken. Oké, nu echt tijd om terug naar Johnny terug te keren…. Maar onze aandacht werd afgeleid naar een groots optreden midden in de stad, we konden niet anders dan wel even gaan kijken… de rest van de avond hebben we gezongen en gedanst tussen de 50 jarigen op Abba, Queen en Tina Turner….. Loved it. Dan maar uiteindelijk de allerlaatste bus genomen en goed en wel thuis geraakt.
Malta is een erg katholiek land, de meeste inwoners gaan zaterdagavond naar de mis. Zondag wordt hier letterlijk gezien als een rustdag en de meeste mensen blijven thuis. Wij hadden wel zin in wat actie dus besloten de dag goed te beginnen met een productieve loopsessie. Ik had het al eerder vermeld maar ga het nog even herhalen voor diegenen die hun geheugen het wat laat afweten. Zowat elke maltezer heeft hier een auto, dit heeft als gevolg dat het overal super druk is en hier permanent file is ( leuke uitdrukking die ze hierover maken wanneer het weeral file is ‘het ziet er naar uit dat de pastizzi’s gratis zijn vandaag’) Ook is fietsen of joggen langs de kant van de weg hier vrij onmogelijk maar als je dit dus wil doen, is zondag veruit de beste dag om een poging te wagen. We hadden het al eerder geprobeerd maar werden toen vooral aangestaard alsof we aliens waren. Zo snel gaven we niet op, dus wij gingen op pad. Ik (Stien) nam 10 minuten voorsprong omdat Camille nog enkele zaken moest regelen en toch dubbel zo snel liep als ik… Na enkele minuten lopen geloofden ik mijn ogen niet, 100 meter voor mij liep een andere jogger. Hij zag er een local uit dus ik besloot hem te volgen. Opeens stond er politie langs de kant van de weg die mij aangaven welke route ik moest volgen. Voor ik het goed en wel beseften raakte ik verzeild in de bekendste marathon van Malta. We pikten in op de laatste 6 km. Ondertussen ontdekte Camille de marathon ook en werd ik ingehaald door Camille. Overal werden we aangemoedigd, stonden er drinkstandjes en werden er foto’ s van ons genomen. Samen liepen we tot aan de finish waar we uitgebreid gefeliciteerd werden… ik voelde mij eerlijk gezegd wel een beetje schuldig maar het was een geweldige ervaring om nooit te vergeten. Bij Camille heeft het zelfs de kriebels opgewekt om eind Februari deel te nemen aan de halve Marathon! We houden jullie op de hoogte!
’s Avonds kwamen Stien haar vriendinnen aan om een paar daagjes Malta te ontdekken. We bezochten samen de markt van Marsaxlokk en de St Peters Pool. Leuk weekend gehad, nu terug een weekje stage 🙂
.
WEEKEND 2
Vrijdag hadden we een vrije dag, het was St Pauls Wreck Day. Zoveel jaar geleden heeft de apostel Paulus hier schripbreuk geleden en is zo per toeval op Malta terechtgekomen. Hierdoor is Malta christelijk geworden, het was dus een grootste gebeurtenis. Zo’ n twee weken geleden hadden ze me (stien) al op stage gewaarschuwd dat het deze dag zou stormen en onweren omdat dit een traditie is… Ikzelf vond dit een hele rare uitspraak maar hield mijn commentaar voor mezelf. De feestdag was aangebroken en tegen al mijn verwachtingen in, stormde het deze dag wel degelijk. Bizar. Het was niet zomaar een storm maar zo’n storm als uit de films. De hele dag regende het even hard als onder de douche en de wind stond op windkracht 10. Code rood was aangekondigd en het was veiliger om binnen te blijven. Wel moeilijk je bezig te houden in 2023 als de elektriciteit uitvalt bij elke donderslag, maar het is ons gelukt. (#loadschedding in Malta?!)
Zaterdag nam Camille een rustdagje. De zon scheen terug en ik moest en zou naar buiten gaan. Ik was vorige week in één of andere whatsappgroep terechtgekomen met 100 andere uitwisselingsstudenten, ik besloot de berichten wat op te volgen en mijn oog viel op een hike die vandaag plaatsvond. Met een klein hartje en zonder ticket (want het was uitverkocht) besloot ik toch eens te gaan kijken of ik kon deelnemen. Ik had chance, er was een plaatsje vrijgekomen. Samen met 50 onbekende stapte ik de bus op naar het noordelijke deel van Malta. Ik ontmoette er veel andere erasmusstudenten en legde samen met hun een 8km lange hike af. Vermits de storm was het parcours moeilijker en modderiger dan normaal, wat het extra avontuurlijk maakte. Geweldige ervaring zo ploeteren in de modder met 50 mensen die je van toeten of blazen kent.
Zondag was het winkeldag. Omdat Malta een eiland is en alles geïmporteerd wordt zien de groenten er soms niet al te best uit. Mijn stagementor gaat altijd naar de Greens en beweerden dat ze hier een groot assortiment groenten en fruit hebben. Dit wouden we met eigen ogen gaan ontdekken en maakten er een uitstap van. Eenmaal aangekomen ontdekten we dat dit geen leugen was, de groente- afdeling was een winkel op zich. Alle fruitjes en groentjes die er bestaan verkochten ze hier, jammer genoeg was dit wel vrij prijzig. Ik weet niet helemaal hoe de prijzen in België momenteel liggen maar 1,95 euro lijkt mij best veel voor 1 paprika. Ook reed er in de winkel een robot rond die de promotie van de week voorstelde, even schrikken maar wel lachen. Conclusie, toffe winkel maar beetje duur en ver om wekelijks te bezoeken. In de namiddag trokken we eropuit voor een klein avontuurtje. In de Erasmusgroep werd gestuurd dat ze naar het noordelijke deel van Malta gingen voor een mooie zonsondergang mee te pikken. Camille die haar leven zowat bestaat uit het trekken van mooie zonsondergangen begon al te dromen en we konden deze uitnodiging dan ook absoluut niet afslaan. Wij weer op pad met onze goede vriend ( sarcasme) de Tallinja naar het verre noorden. Na een busrit van 2 uur kwamen we aan. Hier ontmoetten we een groep met 10 andere erasmusers. Een leuke babbel en een heuse fotoshoot later terug naar Johnny en we maakten ons klaar voor een nieuwe stageweek.
WEEKEND 3
Mella Carnival in Malta!! We trokken naar Valletta waar we de prachtige Carnavalswagens konden bewonderen, sorry Jade, Halle is er niets tegen. Samen met wat mensen de Macaréna dansen en de tocht verder zetten naar Paceville (= oude markt van Malta). Hier ontmoetten we de hele erasmusgroep en hadden we een kei toffe avond.
Onze benen waren goed wakker gedanst en het marginaliteitsgevoel goed aangewakkerd dus wij waren helemaal klaar om ons carnavalsweekend in volle glorie verder te zetten. In ons stagepak verkleed als ‘Super Nurse’ trokken we naar Gozo. Ander eiland, ander carnavalsfeest ( sound saloon). Lange reis maar een geweldige ervaring.
Zondag namen we, zoals het moet, een goede klassieke rustdag en verteerden we samen de alcohol en ons stageverslag. Topdag dus…. Camille zweette de alcohol er letterlijk uit. Ze liep voor de eerste keer 21 km. Laat die halve marathon maar komen!
Maandag even een stagedag overleefd, al had ik het gevoel dat iedereen hier een kater aan het verwerken was. De liters koffie vlogen de deur uit en iedereen had pas patiënten gepland na 9 uur ( werkdag begint om 7 uur…). Lang leven Malta en hun alles behalve een stressvol werkritme.
Maandagavond : pre-birthday party at Johnny’s place. We nodigden enkele leuke erasmusers uit voor een drankje en aten veruit de beste pizza die we tot nu toe al gegeten hadden hier. En dit gewoon van het kraampje op de hoek van onze straat!! Hierna met zijn allen de bus op naar Valletta. Leuke avond, goed gelachen, veel gedanst, heel hard van genoten. De avond eindigde misschien een beetje in mineur aangezien we zo een toffe tijd hadden en even vergeten waren dat de laatste bus op een casual weekdag maar reed tot 23 uur. Gelukkig is hier altijd en overal bolt beschikbaar…
Dinsdag 21 februari, Woehoew 21 jaar!! 18 Graden en de zon scheen, perfect weer voor een stranddag. We namen de bus naar het noordelijk deel van Malta. Een uur later arriveerden we. We startten onze dag met een leuke maar modderige hike en kwamen uit op een afgelegen strandje. Handdoekje opengooien, podcastje luisteren en een gezellige picknick. Voor mij was deze dag al gemaakt. Tot op een zeker moment dat er een wandelende opa met zijn hond voorbij kwam en vroeg of we al in de zee geweest waren. De zee die vrij koud is en vol jellyfish zit, sprak ons niet meteen aan. We gebruikten al onze excuses maar al snel bleek dat hij ons 2 behoorlijke mieten vond. Toen de 75 jarige man opeens zijn kleren begon uit te trekken en zonder enige twijfel de zee in liep besloten we zijn voorbeeld maar te volgen. Na een wel zeer verfrissende duik, nog even goed uitrusten en beslissen wat onze avond ons nog zou brengen. Er waren 2 opties, een laatste keer naar de carnavalsstoet of op restaurant gaan. We kozen voor optie 2. Wij, die geen halfwerk doen, kozen dan ook meteen één van de chiquere restaurantjes van het eiland. Aziatisch. Underdressed, in onze strandkleren zaten we hier dan. Heel gezellig en lekker eten. Geslaagde dag : ) Dankjewel Mille voor deze toffe dag.
Nu laatste daagjes stage van de week.
WEEKEND 4
We gebruikten dit weekend om een beetje uit te rusten van de drukke week. Althans toch zaterdag. Zondag was het the big day. De HALVE MARATHON. Camille vertrok tegen 6:30 uur naar de start. Met goeie moed begon ze aan de tocht en na 1 uur en 58 minuten verscheen ze aan de finish. In de route waren er allerlei standjes voorzien zoals: live muziek, sponsen, fruitjes en drankjes. Aan de finish werd je goed ontvangen en stonden er enkele kinesisten klaar voor je benen los te maseren, zalig.
WEEKEND 5
We kregen bezoek uit het koude regenachtige België. Een vriendin van Stien. Ondertussen voelen wij ons al echte locals en kennen we het eiland al vanuit onze broekzak. Ik nam de uitdaging om mijn vriendin in 3 dagen heel Malta te laten zien dan ook met twee handen aan. En ja hoor, het waren drie vermoeiende dagen maar, het kan
Aan diegene dat graag eens een weekje naar Malta willen komen en een uitgeschreven programma willen: lees zeker verder
Dag 1: een uitstap naar Rabat en Mdina. De stille stad. Het middeleeuws stadje is autovrij en ligt boven op een berg. Hier zijn ook enkele scenes van Game of Thrones opgenomen. Van hieruit kan je genieten van mooie zonsondergangen en een adembenemend zicht over Malta. Als je hier nog extra van wil genieten moet je zeker eens naar Fontanella gaan, ze staan bekend voor hun chocoladetaart. Uit deze koffiebar kan je genieten van het uitzicht.
Naast Mdina ligt Rabat. Ook een klein dorpje met enkele kerken en toffe straatjes. Zeker een wandelingetje waard.
Op een uur of 2 heb je het hier wel gezien. Deze 2 pareltjes liggen in het midden van het eiland. In de namiddag trokken we verder naar het noordelijke deel waar de mooie stranden zijn. Hier gingen we even uitwaaien en genieten van de rust en het strand.
Dag 2: We maakten een wandeling van de Dingli cliffs tot en met de Blue Grotto (15 km)
Dag 3: naar de markt van Marsaxlokk en st peters pool, wandeling tot Birgu.
WEEKEND 6
Moe en voldaan van een lange stageweek ploften we vrijdag in de zetel. Een goeie apéro en een serieke op netflix en we waren gelukkig. Het was vrijdag dus naar goeie oude gewoontes gingen we op zoek naar frietjes, met succes. Even genieten en bekomen van de week.
De volgende ochtend werden we wakker met stralend weer. In Malta is het momenteel net zoals in België nog volop winter. Het is soms een beetje moeilijk voor ons om ons te blijven inleven in dit concept als het 19 graden en volle zon is. Samen trokken we onze kleurrijke broek aan en gingen we op pad. Een (shop) uitstapje naar Sliema. Onderweg kregen we zoals verwacht enkele rare blikken toegeworpen op onze broeken maar dit vonden we wel grappig.
Zondag deden we weer wat zaken die helaas moeten gebeuren, de was en de plas. Hierna nog even wat leuke dingen doen in de buurt zoals een bezoekje aan de chinese tuin en de kerk van paola. Voor de rest wat schoolwerk en wat chillen in de zon op ons dakterras. Een leuk en simpel weekend.
WEEKEND 7
Helaas, ons voorlaatste weekend is al aangebroken… We zetten het weekend goed in met zelfgemaakte pizza’s en trokken naar onze lievelingsstad, Valletta. We vonden een leuk terrasje met wat emotionele live muziek en dit leek ons perfect om wat te bezinnen over onze stage, althans dat dachten we in eerste instantie toch. Onze plannen veranderden echter wanneer we wouden bestellen. Toen we onze bestelling (een koffietje en een warme chocomelk) doorgaven bleek dit niet te kunnen vandaag. Het koffiemachine zou zogezegd kapot zijn… al kregen de dames op middelbare leeftijd naast ons wel zonder probleem een koffie… We konden wel nog happy hour krijgen. 2 Cocktails voor de prijs van 1 en een limoncello van het huis. Het begon er meer en meer op te lijken dat ze deze truck niet enkel bij ons toepaste want voor we het goed en wel beseften stond iedereen zowat vooraan bij de live muziek te dansen. Wat glasscherven en blauwe plekken bij enkele 40 jarige vrouwen die te diep in het glas gekeken hebben later gingen we terug naar huis. ‘Valletta stelt nooit teleur’ (Gijbels, 2023)
Zaterdag werkten we aan ons stageverslag en ’s avonds hadden we plannen om naar de kerk te gaan. In Malta zijn ze heel gelovig en doen veel mensen mee aan de vaste. Veel Maltezers gaan op zaterdagavond naar de mis en wij die ons ondertussen locals voelen deden dit dus ook. We gingen naar de mooiste kerk in de buurt ( Paola). Op onze weg botsten we op de ceremonie waarbij de priesters Jezus met het kruis door de straten droegen en iedereen hier achter liep en Maltese palmen opzegden. De straten waren afgezet en zoals wij kerstverlichting ophangen boven de straat, hangen ze hier grote verlichte rode kruizen op, beetje creepy. Uiteraard liepen wij een stukje mee in de stoet en sloten hierna aan bij de mis. Mooie mis, minder lekkere hostie. Toffe ervaring.
Zondagochtend hielden we een vervroegde paasbrunch in Valletta. We gingen naar een fancy koffiebarretje waar ze overheerlijke toast hadden. Dus als je ooit eens wil gaan ontbijten in Malta is, ‘Tribe’, the place to be. Vandaag hadden we normaal gezien gepland om te gaan paardrijden maar helaas was de Talinja minder grote fan van dit plan… De bus is niet komen opdagen. Dan maar een chilly zondag. Het was vandaag ook een feestdag in Malta dus konden we ’s avonds nog genieten van spetterend vuurwerk op het dakterras. Op naar al de laatste stageweek.