Vorig weekend werden we uitgenodigd door ons gastgezin om mee te gaan naar een bergdorpje waar zij een tweede huis & sociaal project hebben: Caicay!

We wisten niet goed wat te verwachten. De busrit naar daar was meteen een eye-opener. Wanneer je buiten Cusco rijdt zie je meteen veel armoede. In Cusco zelf valt dit goed mee. Het contrast tussen arm en rijk is niet zo groot, in tegenstelling tot de hoofdstad Lima.

We kwamen aan in een klein dorpje, ook wel ‘pueblo’ genoemd. Het dorpje bestaat uit 1 straat en daarrond wat huisjes. We waren meteen sprakeloos. Omringd door bergen, vele kindjes en landbouwers in typische Peruviaanse kledij. We waren hier ook de enige toeristen, de kindjes waren onder de indruk.

De eerste dag (zaterdag) hebben we een uurtje gewandeld in de streek. ’s Avonds aten we met Dina, Ernesto en een klein deel van hun familie. De avond leek in het begin rustig. Tot Ernesto zijn dansschoenen aantrok. We leerden de typische dans ‘Bachata’. Van Dina kregen we een les salsa. In één woord: ZAAAAALIG!

De volgende ochtend gingen wij wandelen. Een jongen van 14 jaar was onze persoonlijke gids, echt lief! We deden een tiental kilometer door ruwe en ongerepte natuur. De foto’s spreken voor zich. Caicay was echt een prachtige ervaring. We zijn blij dat we deze kans kregen dankzij ons gastgezin. Veel liefde voor Dina en Ernesto!