Vorig weekend besloten we een klein dorpje te bezoeken in het hartje van het Andes gebergte: Curahuasi! In eerste instantie wouden we dit dorpje bezoeken naar aanleiding van een Belgische organisatie: Oye Lena! Bleek dat ons uitje meer wonderen te bieden had…
Oye Lena! Even wat achtergrondinformatie: het is een onderwijsproject dat via onderwijs armoede en sociale ongelijkheid wilt tegengaan. Het richt zich op een optimale persoonlijkheidsontwikkeling ongeacht de eigen mogelijkheden en beperkingen. Oorspronkelijk wouden we stage lopen in dit project, maar er was jammer genoeg geen plaats meer voor ons, maar we besloten wel een bezoekje te brengen! Onze bevindingen: Oye Lena is een prachtig project met een buitengewone locatie (we noemen het een paradijs tussen de bergen). De organisatie draait op vrijwilligers en ongeveer drie Peruanen die er effectief werken. We kregen een volledige rondleiding en uitleg van de werking. Alles zit zeer goed in één, echt een top organisatie. Elk kindje heeft zijn eigen dossier en de planning wordt steeds heel specifiek opgemaakt. Ook denken ze aan de moeders, die een klein sociaal netwerk hebben en in armoede leven, door hen te ondersteunen. Voor ons persoonlijk zou het niet de ideale stageplek zijn aangezien er heel veel vrijwilligers zijn (of toch deze periode). Er waren bv. al drie studenten ergotherapie deze periode. Wij zelf willen meer met locals werken. Na de rondleiding deden we mee aan de groepsactiviteit met de kindjes. s’Avonds gingen we met de super gastvrije en plezante vrijwilligers iets eten en drinken in het dorpje.
We sliepen er in Casa Lena, de b&b van het project waar gasten kunnen verblijven. We konden hier het hele weekend tot rust komen. Onze kamer bevatte het mooiste uitzicht dat we tot hier toe gehad hebben. Echt. Adembenemend… De kamers zijn iets duurder maar aangezien het geld de kindjes sponsort vonden wij dit geen probleem!
De dag daarna vertrokken we (niet zo vroeg… de bedden waren te comfortabel) om 10 uur om een berg te beklimmen: ‘El mirador de San Cristobal’. Vanaf de mirador heb je zicht op 1 van de diepste canyons in Peru. Maar once again… het was weer zweten en zwoegen om boven te geraken. We kunnen blijkbaar niet goed wennen aan de hoogte. Maar de view was het meer dan waard, een van de hoogtepunten van onze reis! En we hebben toch ook wel goed gelachen met elkaar onderweg, samen afzien is altijd veel leuker. Eens we boven waren hebben we ons in het gras gelegd en genoten van het uitzicht en het zonnetje! De canyon was heel impressionant. Het was echt machtig om daar boven te staan! De foto’s zeggen genoeg…
De dag daarna werkten we vanop ons balkon aan ons stageverslag. Een prachtig uitzicht maakt ALLES leuker… Hierna vertrokken we terug richting Cusco. Het was een top weekend!
Hasta pronto,
Maya y Soetkin