Mijn laatste stageweek was een drukke week. Dinsdag stonden er twee sessies met kindjes gepland een van hen belde jammer genoeg af, maar dit was niet zo erg. De andere sessie was dubbel zo uitdagend. De zus van het cliëntje, die zelf ook cliënt is bij Soetkin, was mee. Ik moest mijn aandacht dus verdelen over twee kindjes. Uiteindelijk is dit toch heel goed gelukt en was deze laatste sessie zelfs één van de beste sessies die ik met dit kindje heb gehad. Dit kindje heeft veel agressie in zich en het was heel leuk dat hij mij op het einde spontaan knuffelde toen hij besefte dat hij me niet meer zou terugzien. Daarna was het tijd voor nog een mental health sessie en een groepssessie, met daartussenin nog mijn eindevaluatie! Gelukkig was deze heel goed en kan ik met een gerust hart deze laatste drie dagen van de stageweek in!
Woensdag stond er een vroege sessie gepland met een mental health cliënte en haar dochtertje. Doel van de sessie was om de cliënte te ondersteunen in het ‘ouder zijn’ voor haar dochter en manieren aan te reiken om op een gepaste manier met haar dochter om te gaan. Dit was een erg interessante sessie. Niet enkel door de wat onwennige ouder-kind relatie, maar ook omdat de dochter heel wat symptomen vertoonde die nog niet eerder werden opgemerkt door zorgverleners… Deze sessie gaf heel wat stof tot nadenken en gesprek met mijn mentor achteraf. Hierna was het tijd voor de tweede mental health sessie van de dag. De sessie bestond eruit een koude salade klaar te maken en nog wat cognitieve oefeningen te doen. Ik stond versteld, de salade was klaar na amper vijf minuten! Het was ook heel leuk om te zien hoeveel vorderingen de cliënt gemaakt heeft gedurende deze acht weken dat ik hier was! Ook dit afscheid viel zwaar aangezien de cliënt en ik een toch wel fijne band hadden opgebouwd tijdens de stage. De twee sessies in de namiddag waren heel gelijklopend, maar toch ook zeer verschillend. De twee cliënten werden getest of vlak van tonische labyrint reflex. Ik voerde de test uit en deed enkele oefeningen met hen om hieraan te werken. De twee cliëntjes vertoonden gelijkaardige, maar tegelijk ook zo verschillende reacties op deze tests. Heel interessant!
De voorlaatste stagedag was een heel leuke stagedag. In de voormiddag zagen we twee cliënten met een interessante problematiek, die allebei heel erg uitdagend zijn. Toch had ik het gevoel dat de sessies goed verlopen zijn. Na de middag zag ik nog twee cliënten. Ook deze sessies waren heel leuk! Vrijdag was een beetje rustiger met slechts drie sessies, maar laat je niet vangen. De eerste sessie was heel vermoeiend.. het cliëntje had het heel moeilijk om naar mij te luisteren en is heel ego-centrisch, wat het geven van instructies en het onderhandelen met hem heel moeilijk maakt. Toch kon ik ook deze sessie tot een goed einde brengen. Na de middag was het tijd voor één van de, voor mij, moeilijkste kindjes. Dit kindje lijdt aan ASD en kan moeilijk verbaal communiceren wat alles natuurlijk net dat tikkeltje ingewikkelder maakt. Toch zijn dit sessies waar ook ik heel veel voldoening uithaal. Het is zo een lieve jongen die echt zijn best doet! De laatste sessie van mijn stage, is ook niet de minste. De twee broers komen opnieuw samen langs en krijgen een kooksessie voorgeschoteld. Deze sessie was nog wat uitdagender dan de vorige… de broers moesten met minder tijd niet één, maar twee gerechten maken. Een hoofdgerecht en een dessert! De twee broers hadden voor Soetkin en mij ook nog een grote doos chocolaatjes mee als cadeautje voor Pasen. Dat was een heel leuk einde aan een lange laatste stagedag 🙂
Lieve mama & papa, bedankt voor deze mooie en unieke kans om een ervaring als deze mee te maken! Toch zal ik blij zijn wanneer ik hen, en mijn broer, morgen zie verschijnen op de luchthaven van Sydney!