Vandaag had ik mijn derde bezoek. Racheli heeft mij terug gevoerd aangezien het niet zo ver was van Tel Aviv.

Ik wist op voorhand al dat Sheba een groot ziekenhuis was, maar toen ik aankwam was het niet gewoon groot, het was een wijk op zich.
Gelukkig had ik op voorhand opgezocht in welk departement ik moest zijn.

Aangekomen in de ergotherapie afdeling werd ik warm onthaald met een knuffel van de hoofd-ergotherapeut.

Ze heeft mij eerst een rondleiding gegeven in de verschillende departementen. Er was een neurologische afdeling, orthopedie, handrevalidatie, creatieve therapie, een afdeling voor ruggenmergletsels, hydrotherapie en zoveel meer.

Je kon zien dat het het beste ziekenhuis is in Israël. Ze zeggen zelf het beste van het Midden-Oosten. Heel uitgebreid assortiment van verschillende materialen en assessments.
Ze hebben mij ook 3 robots laten uittesten die door Israëlische kinesitherapeuten zijn ontworpen. Een daarvan was de Reo Go, deze is voor personen met een CVA, om de bewegingen terug te stimuleren. Een andere is de Tele-Rehab. Hierdoor kunnen patiënten, die ver van het ziekenhuis wonen, van thuis uit therapie krijgen via een webcam en een computer. Alle gegevens worden zo verzameld en om de twee weken worden de gegevens met de therapeut besproken. Deze dient zowel voor cognitieve training als motorische training van de armen en benen.
De Meditouch is ook een soort robot die de kracht en de amplitude (hoe veel een lidmaat kan bewegen) meet in de armen, handen en vingers. Ik was echt verbaasd van deze technologie. Ik vind dat we zoiets als de Tele-Rehab missen in België.

Ik heb ook contact gehad met een paar patiënten die heel graag over hun ‘ongeval’ vertelden. Het meest was ik geraakt door een jongen van 24 jaar die door een auto-ongeval zijn nekwervels had gebroken. Hij is hierdoor volledig verlamd vanaf de borst. Zijn rechter arm kan hij een beetje gebruiken, zijn linker arm is niet functioneel. Hij vertelde mij dat zijn werk als ICT’er heel belangrijk is voor hem. Dus heeft de ergotherapeut hem een splint gemaakt zodat hij met een pen de toetsen kan indrukken. Voor hem was dat al een hele voldoening.
Het is voor al deze personen dat ik voor ergotherapie gestudeerd heb, en, ik heb er nog geen spijt van gehad, als je ziet wat je voor zo’n patiënten kan betekenen!!