Zoals verwacht wordt onze dienst sinds deze week overstelpt door de stagiairs. We zijn met 6, 1 1stejaar, 4 2de jaars en 1 3de jaars. Dit wordt deels opgevangen door namiddagshiften en door “prises en charges” die we zelf voorstellen. Ook maakte ik van de gelegenheid gebruik om nog eens met de piqueuse mee te lopen. Ik vond zelf dat het goed ging. Ik voeld me veel zelfzekerder dan de 1ste keer. Ook voor de bloedafnames op dienst probeer ik er steeds als de kippen bij te zijn.

Bij een prise en charge ben je als stagiair volledig verantwoordelijk voor je patiënten op medicatie na. Dit blijft de verantwoordelijkheid van de verpleegster van de afdeling. Het toedienen van de medicatie doe je soms wel. Ik probeer altijd goed te weten waarom wie wat krijgt, het is telkens een behoorlijke lijst.

Het standaardprogramma bij mijn ‘prise en charges’
– prioriteiten zetten – wie moet eerst klaar zijn, welke kamer(s) doe ik eerst
– controle infuus via de refluxmethode
– nemen van parameters/glycemies
– toedienen geneesmiddelen
– organisatie hygiënische zorgen (toilet patiënt en bedopschik)
– wondzorg

Tussendoor help je anderen en doe je nog eventueel niet geplande bloedafnames die de ‘piqueuse’ niet voor haar rekening nam.

Ik had voornamelijk patiënten met wondzorg. 2 diabetespatiënten met geamputeerde tenen waar de genezing slechts heel traag verloopt. De wondes ondergaan af en toe een sharp debridement door de arts.
Het is belangrijk in te schatten of een vochtig wondmilieu moet worden onderhouden dan wel exsudaat afgevoerd moet worden. En of de wonde al dan niet geïnfecteerd is. En dan uiteraard kiezen voor de juiste producten, isobétadine gel of flaminal hydro of flaminal forte of flamatulle. De meningen lopen vaak uiteen. Gelukkig is er 1 wondzorgspecialiste maar die is niet altijd ter plaatse. Als kers op de taart moet je dan nog het geheel met een verband omsluiten. Niet altijd even gemakkelijk, maar ook hier baart oefening kunst. Ook kreeg ik een paar eenvoudige decubituswonden voorgeschoteld. Dit combineren met wisselhouding bij een patiënte met én een geamputeerd been én een arteriële ulcus op de andere voet in combinatie met een 2de decubituswonde op de hiel, is niet evident.

Ik wou dat ik de les van meneer Pieters op tape had of ik ga volgend jaar weer naar zijn les.