et eten was alles behalve slecht maar toch te duur voor wat het was. Dit hadden we wel kunnen denken, in Lake Side is alles natuurlijk duurder.  

Ondertussen was het al kwart voor 11, tijd om er dus goed in te vliegen. En met wat gaat dat het beste? Jaja, coctails. Na 1 long island ice-tea stond onze bijna birthday boy al flin

k op zijne kop en dit was nog maar het begin van de avond, dachten we. Om half 12 begon de barman ineens af te sluiten. Wat we dus nog niet wisten was dat alle barretjes om 12u dicht gingen. Al een geluk kon onze vlotte Lander een kleine uitzondering voor ons maken. Stipt om 12u werd er nog Happy birthday to you afgespeeld en bracht de barman een 3de coctail voor onze jarige jop. Op dat moment waren enkel wij en nog één koppel in het café. Toen het Nepalese koppel hoorde dat Jonas jarig was, kwamen deze twee zatlappen Jonas feliciteren. Uiteindelijk bleek dat dit jonge koppel op huwelijksreis was en dus in hun volste recht waren om eens goed uit de bol te ga

an. Uiteindelijk was het kwart na 12 en werd ons toch vriendelijk verzocht om de bar te verlaten. Gehoorzaam dat we waren, hebben we dit ook gedaan. De barman had voor ons een taxi geregeld want terugwandelen zat er toch niet in. We vroegen aan de taxichauffeur hoeveel het koste om ons naar het hospitaal terug te vervoeren. Deze vertelde ons zonder schaamte dat het 600 roepie ging kosten. Dit vonden we onacceptabel en zeiden dat we gisteren maar 250 roepie moesten betalen (wat dus helemaal niet waar was). Uiteindelijk gingen we akkoord met 300 nepalese roepie en werden we veilig en wel naar het hospitaal gebracht.
Dit was het eind van een korte maar zalige avond.