Molo iedereen,
Zoals beloofd bij deze een extra woordje uitleg over mijn stage en mijn rol als ergo hier in het mooie Zuid-Afrika.
Ik loop vier dagen per week stage in de preschool van Nkosinathi Foundation (NF). Dit is zoals ik in een vorige post al vertelde, een organisatie van en voor blinde of slechtziende volwassenen en kinderen. Ik ben vooral actief in de preschool met de kinderen. De preschool is een soort kleuterklas speciaal voor blinde en slechtziende kinderen waar ze op hun niveau voorbereidende schoolse vaardigheden leren en blindheid gerelateerde technieken aangereikt krijgen. Tot nu toe is dit al een enorm interessante ervaring geweest maar ook een zeer uitdagende. Ergo is in Zuid-Afrika, naar mijn gevoel, een vrij gekend en welgerespecteerd beroep. Maar aangezien NF een ngo is, is er geen geld om een ergotherapeut in dienst te nemen. Ze zien mijn aanwezigheid hier dus als een groot voordeel en een unieke kans. Dit is enerzijds een heel fijn gevoel, het geeft met het gevoel dat ik wel degelijk verandering kan brengen maar anderzijds geeft dit ook een zekere druk.
Omdat er geen echte ergo ter plaatse werkzaam is waren de eerste weken een beetje zoeken naar wat ik hier als studente ergo kan betekenen. Langzaamaan begin ik wel los te komen in deze rol. Zo ben ik gestart met het afnemen van verschillende assessments bij enkele van de oudste kinderen. Dit is een meerwaarde voor het project omdat veel van de kinderen uit de townships komen en er vaak weinig gekend is over hun beperkingen en mogelijkheden. Aan de hand van deze assessments heb ik al enkele therapieën kunnen opstellen. Deze zijn voornamelijk opgesteld met de focus op het stimuleren van de sensoriek (als voorbereiding op braille) en de groot ? motorische ontwikkeling.
Naast het werken met de kinderen in de preschool gaan we ook meermaals per maand op huisbezoek bij patiënten en bezoeken we reguliere scholen om hen advies te geven over de visueel beperkte kinderen die bij hun naar school komen. Verder heb ik al deel mogen uitmaken van een zeer leerzame workshop voor de ouders. Hier viel me voornamelijk op dat niet alle ouders even onderwezen zijn in de beperkingen van hun kind en dat ze niet altijd over de basiskennis voor de opvoeding van hun blinde/slechtziende kind beschikken. Het was dan ook fijn om mijn kennis met hun te kunnen delen. Maar naast het delen van mijn kennis was het extra interessant om ook van hun verhalen en ervaringen te leren. Zo vertelde één van de ouders dat ze in de township haar kind soms verstopt voor anderen omdat een kind met een beperking vaak nog gezien wordt als een straf van God.
Naast het werken in de preschool in Nkosinathi heb ik ook de unieke kans gekregen om 1 dag per week (meestal op vrijdag) mee te lopen met enkele ergo’s in een zelfstandige groepspraktijk. (Opvallend om te leren was dat de meeste van de ergotherapeuten in Zuid-Afrika als zelfstandige werken). Dit alles is tot nu toe al een fantastische ervaring geweest en het is heel boeiend om de vergelijking te kunnen maken tussen Nkosinathi, wat een ngo is en dus volledig afhankelijk is van donaties, en de iets rijkere (zelfstandige) praktijk met veel meer middelen en meer begoede patiënten die zelf een opleiding hebben gehad.
Zoals jullie kunnen lezen zit ik dus zeker niet stil doorheen deze stage en leer ik elke dag enorm veel nieuw dingen!
XOXO Julie