Moi!
Ondertussen zijn ons beide stages afgelopen, hier volgt een berichtje hoe mijn drie weken stage in Kunnonkoti zijn verlopen.
Toen ik daar de eerste dag aankwam was mijn stagementor er niet, want zij had de griep. Ik heb ze uiteindelijk pas de vrijdag voor de eerste keer gezien. Dit was wel raar want de stage plaats was heel anders dan ik gewoon ben, dus ik wist niet goed wat er van mij verwacht werd. Op deze stageplaats zijn er geen patiënten, het is eigenlijk een exhibitie waar bedrijven hun hulpmiddelen tentoonstellen. Er worden dan rondleidingen gegeven aan studentengroepen, professionals of patiënten kunnen met hun ergotherapeut langskomen om meer informatie te krijgen. Als ze dan interesse hebben in een bepaald hulpmiddel, nemen ze zelf contact op met de firma.
Over het algemeen kan het dus vrij rustig zijn daar, want er wordt meestal op voorhand een afspraak gemaakt om een rondleiding te krijgen. Het was dan ook moeilijk voor mij om te achterhalen wat er juist van mij verwacht werd. Als er geen groepen waren heb ik dan ook alle hulpmiddelen goed bestudeerd. Ik heb hier enorm veel bijgeleerd en ben dan ook heel dankbaar dat ik deze kans heb gekregen.
Toen ik de eerste dag op mijn stage kwam, vroegen de twee andere stagiaires aan mij of ik model wou zijn voor het age-men project. Dit is een pak dat de simulatie nabootst van een bejaarde. Dit pak is ontworpen voor therapeuten, dokters of andere professionelen die hier baat bij hebben. Op die manier kan er worden ervaren hoe een bejaarde zijn motoriek aanvoelt. Het pak ziet er vooral heel beeldig uit, hieronder een foto
Zelf had ik ook een paar groepen die ik mocht rondleiden. Tijdens mijn stageperiode zelf, heb ik er één moeten doen, de andere moet ik dien 7 april (mijn verjaardag 😉 ) voor internationale leerkrachten en dan 12 april voor Stefanie en nog drie andere studenten, waaronder één student ergotherapie en twee studenten kinesitherapie.
Voor de eerste groep die ik al heb rondgeleid had ik alles in de puntjes voorbereid. Het zouden 13 studenten van verpleegkunde zijn die het vak waarvoor ze kwamen in het Engels krijgen. Ik had dus de dagen ervoor heel deze tour gepland en deze al een paar keer denkbeeldig gegeven. Ik had ook de tijd wat gepland, want ze zouden twee uur komen, wat heel veel is om de hele tijd uitleg te geven. Ik had het dan ook zo interactief mogelijk gemaakt dat ze veel zelf konden doen. Toen de groep kwam, waren ze echter maar met 6, de rest kon niet mee komen. Toen heb ik mij moeten aanpassen, maar eigenlijk was dit wel nog goed te doen want zo kon ik nog meer interactief maken. Ze hebben alle hulpmiddelen kunnen uitproberen en ik heb ze ook wat meer kunnen bijleren over transfers en ook zij hadden nog handige tips voor mij in verband met het gebruik van sommige glijdingsplanken of lakens. Er waren superveel hulpmiddelen waar ik in het begin nog nooit van had gehoord dus het was interessant om dan eens alles te kunnen uit proberen met meerde personen.
De rest van deze weken heb ik gewerkt aan een evidence based werk, ik moest artikels vinden in verband met technologie voor ouderen met dementie. Ik verschoot ervan hoeveel hier al van bestond en ik heb dan ook zeer recente artikels kunnen gebruiken. Op het einde van de drie weken heb ik dan een korte presentatie moeten geven aan mijn mentor over deze artikels. Ik zal deze presentatie ook nog moeten geven aan mijn laatste groep en moeten presenteren aan de klas van Anu (onze stagebegeleidster). Op het vlak van presenteren ben ik dus ook heel veel aan het bijleren, hoe meer ik dit moet doen hoe beter ik me er telkens bij voel. Dit is dus een zeer goede oefening voor mijn zelfvertrouwen en hier ben ik zeer dankbaar om.
Tijdens mijn laatste week zijn er nog Finse studenten verpleegkundige langs gekomen om verschillende liften uit te proberen, hier mocht ik ook mee begeleiden en tips geven.
Deze drie weken in Kunnonkoti zijn echt voorbij gevlogen, maar één ding vind ik al zeker super belangrijk om mee te nemen naar België. Op deze stageplaats werkt er één vaste kinesist en dan wordt er gewerkt met stagiaires kinesitherapie en ergotherapie. De samenwerking tussen de kinesist en de ergotherapeut is enorm belangrijk om een volwaardig hulpmiddel/therapie te kunnen ontwikkelen voor de patiënt.
Tot de volgende!
Terve!