Onze eerste echte dag in Oostenrijk was al meteen goed gevuld. Allereerst gingen we op zoek naar een metrostation, want we hadden een pasje nodig voor de hele week. Toen we deze gevonden hadden gingen we boodschappen doen. Gelukkig voor ons is de Spar hier  overaanwezig (in elk dorp heb je er wel 5) dus was ook dat snel gepiept.

Na het middageten gingen we op pad. De eerste bezoekplaats was amper 25 minuten rijden met de metro, dus dat viel heel goed mee. We bereikten al snel de plaats Seestadt. Eenmaal daar aangekomen, konden we onze ogen en oren niet geloven: keek je voor je, dan zag je een groot meer met een aantal grote gebouwen, keek je achter je, dan zag je alleen maar een kant en klare bouwgrond. Maar het vreemdste van al: je hoorde helemaal niets, alleen de wind die (vrij hard) floot. Zeestad is een vrij nieuwe stad. Ze is nog volop in de aanbouw, vandaar de vele kranen en bouwgronden op de foto’s. Ze willen er ook een duurzame stad van maken. Ze hebben de weggebruikers verdeeld in verschillende percentages: 40% van de weggebruikers mogen voetgangers of fietsers zijn, 40% openbaar vervoer en 20% procent automobilisten. Je kan er dus op je gemak oversteken. Tijdens onze wandeling naar de bezoekplaats zijn er met moeite 10 auto’s langsgereden. Een echte cultuurshock!

Na 20 minuten stappen (we waren het gebouw voorbij gelopen en een verkeerde straat ingeslagen) waren we aangekomen op onze bestemming. De therapieruimte was gevestigd in een gewone appartementsblok. We werden er hartelijk ontvangen en waren zeer benieuwd naar wat er ons allemaal te wachten stond. De ruimte zag er alvast veelbelovend uit!

Alle therapiesessies werden opgebouwd rond de  sensorische integratietheorie van Ayres. We kregen een korte uitleg over de problematieken van de kinderen die op therapie kwamen (autisme, organisatieproblematieken, het opbouwen van een vertrouwensrelatie, selectief mutisme, evenwichtsproblematieken,…) en mochten rondkijken naar het materiaal. Het is teveel om op te noemen en te beschrijven, maar de foto’s zeggen meer dan genoeg. Kijk zelf maar mee 😉

Toen we terug thuis kwamen waren we uitgehongerd en heel moe. Onze avondmaaltijd (kip met appelmoes en gebakken patatjes) smaakte meer dan goed! We bereidden ons volgende bezoek nog even voor en kropen nadien snel onder de wol. Tot morgen iedereen!!