Zaterdag hadden we het geweldige plan de toerist te gaan uithangen in Mellieha. Na de weg uitgestippeld te hebben, vertrokken we beide enthousiast richting de bushalte. Sofie verloor meteen haar enthousiasme toen de overvolle bus aankwam en bleek dat ze een uur op de grond moest zitten. Laura had het geluk een stoel te kunnen bemachtigen. Eens aangekomen, genoten we van de mooie uitzichten en warme zonnestralen.

Zondag gingen we naar de markt in Marsaxlokk, het traditioneel vissersdorpje van Malta. Dit is bekend om de kleurrijke Maltese vissersboten, de ‘luzzu’s’. De krampjes liggen overvol met vers gevangen vissen in alle soorten, kleuren en maten (én stinken dat ze doen 😀 ). Verder zijn er op de markt ook schoenen, kleren, fruit, groenten en andere typische dingen te vinden. Natuurlijk kon niet alles van een leien dakje lopen. Zo dachten we (zoals iedere normale mens zou denken) dat de bushalte om terug te keren zich tegenover de afstaphalte zou bevinden. Fout gedacht! Na een halfuur te zoeken achter een bus, ontdekten we dat we aan dezelfde kant moesten staan dan degene waar we afgestapt zijn (zeer onlogisch, niet?). Totaal verbaasd, bleek de bus zo goed als leeg te zijn! 😀

Dat Malta één van de meest katholieke landen ter wereld is, werd uit deze uitstap nogmaals bevestigd. Zo merkten we op dat de Maltezen steeds bidden wanneer ze de bus opstappen. Daarnaast telt Malta 365 kerken, voor elke dag van het jaar ééntje dus 😀

Dinsdag trokken we naar ‘Valletta’, de hoofdstad van Malta, om daar de toerist uit te hangen. Aangezien foto’s meer zeggen dan woorden, volgen er hier enkele:

Woensdag om 6u30 ging de wekker af. Na lang zuchten, slenterden we toch maar uit bed … We vertrokken met de bus richting het Karin Grech Hospital, waar ons eerste bezoek zou plaatsvinden. Daar aangekomen, werden we vriendelijk onthaald door Adrian (best wel een gekke man :D). Hij was heel enthousiast waardoor hij zijn stem niet steeds kon controleren (deze verdween namelijk af en toe). Adrian is diensthoofd ergotherapie van de afdeling ‘Child Development Assessment Unit’. We mochten verschillende sessies rond coördinatie en evenwicht meevolgen. Uit onze observaties konden we concluderen dat deze sessies te vergelijken zijn met deze in België. Sommige ruimtes in het ziekenhuis zijn zeer beperkt waardoor ze regelmatig drie kinderen tegelijkertijd in één ruimte moeten behandelen. Dit kan nogal storend zijn voor kinderen met concentratieproblemen. Verder kregen we nog een rondleiding in het hele gebouw en kregen we de kans om verdere vragen te stellen. In Malta werken er slechts 10 ergotherapeuten in de pediatrie waardoor Adrian ons probeerde te overtuigen om naar Malta te immigreren en bij hem te komen werken. Volgens hem zouden we enkel de kleuren, getallen en het alfabet in het Maltees moeten leren om te kunnen starten als ergotherapeut in de pediatrie.

Vandaag stond ons tweede bezoek gepland. Het Mount Carmel Hospital is een psychiatrisch ziekenhuis gelegen in Attard. Toen we aankwamen, bleek het een speciale dag te zijn. Er waren namelijk verkiezingen aan de gang waardoor er zeer weinig therapieën konden doorgaan. Toch kregen we uitgebreide informatie over de werking in het ziekenhuis waarna we nog de kans kregen om vragen te stellen.