Markt in het ziekenhuis
Het ziekenhuis is in Thailand een echte ontmoetingsplaats. Daarom organiseren ze telkens op het einde van de maand een markt waarop iedereen welkom is.
Bijscholing
De hoofdverpleegkunde van de afdeling heelkunde heeft mij in de bijscholing over de “moderne wondtechnieken” geplaatst voor 2 dagen.
Het is echt tof om een keer in het Thais les te krijgen. Ik versta er meer van dan in het Nederlands. Wanneer ik les krijg in het Nederlands heb ik moeite om te luisteren en tegelijkertijd te noteren omdat ik telkens mijn draad verlies. Maar nu heb ik geen probleem en dat vind ik een verademing.
De les ging over algemene wonden, decubitus, brandwonden en de moderne wondzorg-materialen. Voor deze stad zijn deze materialen modern, maar voor mij zijn het gewoon de materialen en technieken zoals die ik ze geleerd heb in de 2de jaar. Daarom heb ik vele vragen kunnen op beantwoorden in de bijscholing en kreeg ik telkens een klein cadeautje J
Er was ook een workshop verdeeld over 3 sessies:
1) Deze sessie startte met een uitleg over de materialen. Daarna konden deze materialen van Smith en Nephew Company uitproberen. Het is verrassend voor me dat dit nieuw en modern is voor sommige personeelsleden van het ziekenhuis of healthcare centre die naar deze bijscholing kwamen. In België worden deze materialen steeds gebruikt…
2) De tweede sessie ging over verbandtechniek op de benen voor patiënten met oedemen, arteriële ulcus of veneuze ulcus.
3) De derde sessie behandelde de verplaatsingstechnieken bij verlamde patiënten vb. CVA
Week 3
Dit is mijn derde week in de heelkunde afdeling (3 dagen per week). Ik word beter en beter met het werken, vooral wondzorg en bloedafname. Ik ben ondertussen gewend geraakt aan de materialen hier.
In deze afdeling is het steeds heel druk. De verpleegkundigen doen eigenlijk alles en hebben een grote rol in de afdeling, soms moet de dokter zelfs luisteren naar de verpleegkundigen. Ik heb vaak gemerkt dat de verpleegkundigen niet akkoord gaan met de diagnose van de dokter en de dokter soms zelfs de les moeten spellen. Ze hebben vaak gelijk en daarna past de dokter zich hieraan aan.
In het team gebruiken ze altijd Engels voor de medische termen, maar het probleem is dat de Thaise mensen een raar accent hebben in Engels. Ik begrijp vaak niet wat ze willen zeggen. Ik probeer dan zelf te vertalen in mijn hoofd, maar als het niet lukt vraag ik het direct aan hen. Ze klagen al lachend soms dat ze steeds mooi moeten articuleren als ze met mij converseren.
Het is een heel leuke afdeling hier, met leuke collega’s. Iedereen is zo vriendelijk tegen mij. Wat ik heb gemerkt is dat de conversatie met de patiënten en hun familie niet altijd goed en sympathiek verloopt. Ze werken te hard en zijn daardoor heel moe. Daardoor hebben ze soms geen energie meer om sympathiek over te komen, denk ik. Ik voelde me slecht in de plaats van de patiënten en hun familie. Daarom ging ik na hun bespreking bij die patiënt om op een andere manier te spreken en empathisch te luisteren met als doel dat ze zich minder alleen of weggeduwd zouden voelen. Voor mij is het belangrijk dat de patiënten en familie advies krijgen op een aangename manier, want ze voelen zich al slecht genoeg door de eigen ziekte of die van familieleden.
We hebben altijd veel patiënten als gevolg van een trauma. Op Valentijn had de afdeling 3 patiënten die een zelfmoordpoging achter de rug hadden door liefdesverdriet. Er was één 15-jarig meisje dat gedronken had van een fles WC-ontstopper. Daarnaast was er een oude man die zichzelf met een pistool had verwond. De laatste patiënt was iemand die met opzet was aangereden door haar partner omdat ze een andere man had. Er waren dus veel wonden om te verzorgen, voornamelijk chronische en postoperatieve wonden. Mijn vaardigheden worden beter en ik kan dit nu ook zelfstandig uitvoeren.
Het werk hier is wel belastend voor de rug. Geen enkel bed kan hoog of laag gezet worden, dus moeten we een goede houding voor onszelf zoeken.
Bij het opmaken van het bed gebruiken ze een houten hulpmiddel om het laken onder de matras te steken. De onderkant van het bed is immers in hout en wanneer er met de hand onder de matras zou gegaan worden bestaat het risico op kwetsuren. (zie foto)
Prachuab Khiri Khan hospital
De afdeling heelkunde bevat 24 bedden in de zaal. Er bevinden zich trauma-, neuro- en gewoon algemene heelkunde- patiënten. Tijdens mijn eerste week heb ik niet zo veel kunnen doen want de systemen hier zijn erg verschillend vergeleken met België, ook de materialen en de manier van de uitvoeren zijn verschillend. Daarom heb ik de eerste dag voornamelijk geobserveerd en de dag daarna heb ik gevraagd of ik zelf mocht proberen onder begeleiding. Het ging ok maar ik moet nog veel leren.
Ik vind dat het hier niet zo steriel is zoals in België, maar dit heeft voornamelijk iets te maken met de beperking aan materialen en budget van het ziekenhuis en de afdeling. Sommige materialen worden zelfs hergebruikt na desinfectie bijvoorbeeld bij een thorax drainage. Ze gebruiken de fles als opvangrecipiënt, als opvangzak van de maagsonde gebruiken ze gewoon een plastiek zak vastgemaakt aan de sonde,… Ik vind het tof om te zien hoe ze creatief met de situatie omgaan, maar sommige dingen vind ik gewoon niet echt steriel.
