Markt in het ziekenhuis
Het ziekenhuis is in Thailand een echte ontmoetingsplaats. Daarom organiseren ze telkens op het einde van de maand een markt waarop iedereen welkom is.
Begrafenis + verzorging van monnik
De directeur van het healthcare centre en ik zijn naar de begrafenis van de monnik in het dorp geweest. Eigenlijk doet het healthcare centre alles in het subdistrict. Als er iets gebeurt in dit subdistrict dan moeten we ter plaatse gaan. We zijn een soort centrale van het subdistrict.
Ik heb de wondzorg toegediend aan de monnik. Normaal mogen vrouwen de monnik niet aanraken, maar voor de verzorging kan het niet anders. Deze monnik heeft CKD (chronic kidney disease). Hij heeft een slang in zijn buik voor nierdialyse (Contineuous ambulatory peritoneal dialysis: CAPD). Hij moet ongeveer 2 kg vloeistof inspuiten en gedurende 4 uur binnenhouden. Om de 4 uur herhaalt hij hetzelfde proces. De werking baseert zich op het concentratieverschil tussen de vloeistof en het lichaam van de patiënt. De vloeistof heeft een zodanig groot concentratieverschil dat het de slechte stoffen als het ware uit de nieren zuigt.
Bijscholing
De hoofdverpleegkunde van de afdeling heelkunde heeft mij in de bijscholing over de “moderne wondtechnieken” geplaatst voor 2 dagen.
Het is echt tof om een keer in het Thais les te krijgen. Ik versta er meer van dan in het Nederlands. Wanneer ik les krijg in het Nederlands heb ik moeite om te luisteren en tegelijkertijd te noteren omdat ik telkens mijn draad verlies. Maar nu heb ik geen probleem en dat vind ik een verademing.
De les ging over algemene wonden, decubitus, brandwonden en de moderne wondzorg-materialen. Voor deze stad zijn deze materialen modern, maar voor mij zijn het gewoon de materialen en technieken zoals die ik ze geleerd heb in de 2de jaar. Daarom heb ik vele vragen kunnen op beantwoorden in de bijscholing en kreeg ik telkens een klein cadeautje J
Er was ook een workshop verdeeld over 3 sessies:
1) Deze sessie startte met een uitleg over de materialen. Daarna konden deze materialen van Smith en Nephew Company uitproberen. Het is verrassend voor me dat dit nieuw en modern is voor sommige personeelsleden van het ziekenhuis of healthcare centre die naar deze bijscholing kwamen. In België worden deze materialen steeds gebruikt…
2) De tweede sessie ging over verbandtechniek op de benen voor patiënten met oedemen, arteriële ulcus of veneuze ulcus.
3) De derde sessie behandelde de verplaatsingstechnieken bij verlamde patiënten vb. CVA
Week 3
Dit is mijn derde week in de heelkunde afdeling (3 dagen per week). Ik word beter en beter met het werken, vooral wondzorg en bloedafname. Ik ben ondertussen gewend geraakt aan de materialen hier.
In deze afdeling is het steeds heel druk. De verpleegkundigen doen eigenlijk alles en hebben een grote rol in de afdeling, soms moet de dokter zelfs luisteren naar de verpleegkundigen. Ik heb vaak gemerkt dat de verpleegkundigen niet akkoord gaan met de diagnose van de dokter en de dokter soms zelfs de les moeten spellen. Ze hebben vaak gelijk en daarna past de dokter zich hieraan aan.
In het team gebruiken ze altijd Engels voor de medische termen, maar het probleem is dat de Thaise mensen een raar accent hebben in Engels. Ik begrijp vaak niet wat ze willen zeggen. Ik probeer dan zelf te vertalen in mijn hoofd, maar als het niet lukt vraag ik het direct aan hen. Ze klagen al lachend soms dat ze steeds mooi moeten articuleren als ze met mij converseren.
Het is een heel leuke afdeling hier, met leuke collega’s. Iedereen is zo vriendelijk tegen mij. Wat ik heb gemerkt is dat de conversatie met de patiënten en hun familie niet altijd goed en sympathiek verloopt. Ze werken te hard en zijn daardoor heel moe. Daardoor hebben ze soms geen energie meer om sympathiek over te komen, denk ik. Ik voelde me slecht in de plaats van de patiënten en hun familie. Daarom ging ik na hun bespreking bij die patiënt om op een andere manier te spreken en empathisch te luisteren met als doel dat ze zich minder alleen of weggeduwd zouden voelen. Voor mij is het belangrijk dat de patiënten en familie advies krijgen op een aangename manier, want ze voelen zich al slecht genoeg door de eigen ziekte of die van familieleden.
We hebben altijd veel patiënten als gevolg van een trauma. Op Valentijn had de afdeling 3 patiënten die een zelfmoordpoging achter de rug hadden door liefdesverdriet. Er was één 15-jarig meisje dat gedronken had van een fles WC-ontstopper. Daarnaast was er een oude man die zichzelf met een pistool had verwond. De laatste patiënt was iemand die met opzet was aangereden door haar partner omdat ze een andere man had. Er waren dus veel wonden om te verzorgen, voornamelijk chronische en postoperatieve wonden. Mijn vaardigheden worden beter en ik kan dit nu ook zelfstandig uitvoeren.
Het werk hier is wel belastend voor de rug. Geen enkel bed kan hoog of laag gezet worden, dus moeten we een goede houding voor onszelf zoeken.
Bij het opmaken van het bed gebruiken ze een houten hulpmiddel om het laken onder de matras te steken. De onderkant van het bed is immers in hout en wanneer er met de hand onder de matras zou gegaan worden bestaat het risico op kwetsuren. (zie foto)
Week 2
Tijdens mijn 2e week heb ik veel raakpunten gehad met mijn bachelorproef. Ik heb geluk gehad want het testen van de voeten met monofilament gebeurt meestal slechts 1 keer per jaar en dit moment viel net nu tijdens mijn stage. Het gebeurt telkens in het healthcare center in een klein dorp, genaamd Huai Nam Pu subdistricht.
Ik heb zelf de voeten van de patiënten getest met monofilament. Een probleem dat ik vaak tegenkwam was dat de patiënten liegen over hun gevoelens. patiënten 
gevraagd om hun ogen te sluiten tijdens de test en ja te zeggen Ik heb de wanneer zij iets voelen van het monofilament. Maar de patiënten zeggen altijd ja, zelfs als ik nog niet gedrukt heb. Dit is problematisch want hierdoor bekomen we onjuiste resultaten en kunnen we niet op tijd behandelen. Ik moest echt duidelijk zeggen aan de patiënten om niet te liegen want het is belangrijk om op tijd de preventie van verder complicaties te starten. Sommige patiënten vinden het ook niet leuk om naar de dokter te gaan, daarom zeggen ze altijd ja om te kunnen vermijden dat ze naar dokter moeten gaan.
Ik heb ook opgemerkt dat de patiënten meestal teenslippers dragen en op hun blote voeten rondlopen. Dat kan leiden tot wonden aan de voet. Sommige patiënten werken op de boerderij en dragen gesloten schoenen van slechte kwaliteit. Hierdoor kunnen de voeten niet ademen, door de warmte krijgen zij veel schimmels onder de nagels.
Buiten het testen van de voeten zijn we ook naar het dorp geweest om bij 
de bejaarden (60 jaar en ouder) gezondheidsproblemen op te sporen. Dit gebeurt ook slechts 1 keer per jaar. De meeste voorkomende problemen waren:
– Mond- en tandproblemen
– Bloeddruk
– Glycemie bij diabetespatiënten
– Oogproblemen
– Depressie
– Knieproblemen
– Urineproblemen
– Valproblemen
Temple festival!
Meer info / more info: http://www.thaiworldview.com/bouddha/ceremo29.htm
- In Thailand’s Central Plains region, the temple festivals often happen during end of January or beginning of February and match with Chinese New year.
- People working in Bangkok come back to spend this holiday in their family. Of course, Saturday and Sunday are the days when the Buddhist temple can expect the highest donations.
- A lot of advertisement is done the previous weeks and months. Big advertisements can be seen promoting the temple fairs.
- During the whole day and night, monks give blessing to the numerous visitors.
