Afgelopen weekend hebben we een dagje vrij genomen om te ontdekken wat voor moois de streek waar we in verblijven, volta regio genaamd, te bieden heeft. We hadden namelijk via andere vrijwilligers al uitgebreid vernomen dat er allerlei mooie uitstappen te beleven waren rondom Kpando. We hebben uiteindelijk gekozen om onze vrije dag te besteden aan het bezichtigen van de Wli watervallen.
Wli is een dorpje gelegen op 40km van bij ons, dat vlak aan de grens met Togo ligt. Meer zelfs, de aanvang van de waterval zou Togolees grondgebied zijn, maar waar de waterval neerkomt is wel degelijk Ghanees grondgebied. De rivier waaruit de waterval voortkomt heet Agumatsa, wat “Allow me to flow” betekent. Dit wist onze heel capabele 15-jarige gids ons te vertellen. De waterval zelf is in totaal 90 meter hoog en is daarmee de hoogste waterval in Ghana en de grootste in geheel West-Afrika. Hij bestaat uit twee grote delen, de hoger en de lager gelegen waterval. De meeste bezoekers kiezen om enkel de lager gelegen waterval te bezichtigen, daar die maar een 40-tal minuten wandelen is op een plat stuk. De grote uitdaging ligt hem echter in het bezoeken van de hoger gelegen waterval. Om deze te bereiken wandel je eerst ongeveer 2 uur omhoog en vervolgens ook weer 2 uur naar beneden. Hoewel de lager gelegen waterval groter is, vonden wij het echt enorm de moeite waard om ook de hoger gelegen waterval te bezoeken. Bovendien krijg je er een stevige wandeling en prachtige uitzichten gratis bij. Deze hoger gelegen waterval lijkt ook in het midden van de jungle te liggen, en als je geluk hebt dan heb je hem, zoals bij ons het geval was, volledig voor jou alleen. Dat wil niet zeggen dat de lager gelegen waterval niet minder de moeite is, integendeel. Hier is kan je namelijk een heel uniek tafereel aanschouwen. Er huist een hele kolonie aan vleermuizen in de bergwand vlak naast de waterval. Er vliegen er allerlei in het rond, soms weinig soms veel. Je moet echter vooral in detail de rotswand bestuderen. Dan pas merk je hoeveel vleermuizen er werkelijk woonachtig zijn langs deze klif. Wij vonden het alleszins een heel uniek natuurfenomeen, en zeker en vast de moeite.
Verder blijven we hier soms ook na onze stage uren binnen de gezondheidscentra en onze projecten nog bezig als verpleegkundige in wording. Af en toe komen er namelijk kinderen langs, die ons via via weten te vinden om hun wonden te verzorgen. Zo is er een jongetje die nu al enkele maanden langskomt om naar zijn, bijna chronisch geworden, wonden te kijken. Wij volgen hem op en leren hem hoe hij het best zijn wonden kan verzorgen. Bovendien bezorgen we het nodige materiaal zodat ze ook thuis in staat zijn om zelf hun wondzorg uit te voeren. Het is namelijk vaak het geval dat wanneer ze naar hun ouders gaan met hun wonden, ze er een soort van huisgemaakte pastei op gesmeerd krijgen op basis van kruiden en dergelijke. Over het algemeen maakt dit de wonde juist minder proper en bovendien wordt de wonde hiermee ook niet volledig afgedekt waardoor het nog steeds blootgesteld is aan vuil en bacteriën. Het is hierbij dan ook voldoening gevend om een positieve evolutie te zien nadat wij ons ontfermen over hun wonden. Onlangs hadden we een meisje die op een nagel gaan staan was, en pas onze hulp is komen zoeken nadat de wonde geïnfecteerd geworden was. Ik was meteen bezorgd om tetanus besmetting, bovendien was haar enkel echt heel gezwollen en gevoelig. Ik was bang dat een simpele wondzorg niet voldoende ging zijn. Echter enkele dagen later zag het er al veel beter uit, de zwelling was amper nog te zien, ook van pijn had ze helemaal geen last meer. Het is soms moeilijk om te beslissen of doorverwijzen naar een gezondheidscentrum of ziekenhuis nodig is. Je moet namelijk het totaal plaatje proberen inschatten. Gaan ze je advies aannemen of liggen hun prioriteiten elders en kiezen ze om hun geld uit te sparen en verder te gaan met hun natuurlijke kruidenmengsels? Vandaar dat we ze soms liever zelf proberen helpen dan meteen door te verwijzen. Bovendien informeren we ze ook altijd over wanneer het echt nodig is om hulp te zoeken en waarom. Zo heb ik het meisje in kwestie verteld dat wanneer ze stijfheid in haar kaakspieren of overige spieren zou ervaren, ze meteen naar het gezondheidscentrum moet gaan. Dit zou namelijk op het begin van tetanusinfectie kunnen wijzen.