Zaterdagochtend (28/03) werden we verwacht om 8u30 aan t’Vat. Naar goede gewoonte stonden we ruim op tijd klaar. Tijdens het wachten op Evelien maakten we al kennis met onze punctuele gids. Terwijl hij onze zakken inlaadde, vroeg hij meermaals waar de vierde persoon bleef (want aja het was al 8u30 –> de eerste Surinamer zonder de No Spang mentaliteit: dat we dat hier nog kunnen meemaken :-p). Eens Evelien aankwam, konden we niet snel genoeg vertrekken. Onderweg maakten we een tussenstop om wat eten en drankjes op te halen. Even later alweer een tussenstop: ontbijt (loempia en saté om 10u30 :-p). Hier werden we vergezeld door honden, aapjes in een kooi en veel bouwvakkers (de helft ervan deed helemaal niets :-p). Vervolgens reden we verder naar Albina, een havenstadje waar we de boot namen richting Frans Gyuana, een klein stukje Europa temidden Zuid-Amerika. Het werd al snel duidelijk dat we ons op Europese bodem bevonden. Even een paar opvallendheden op een rijtje: er wordt Frans gesproken, betalingen gebeuren in Euro, auto’s rijden er rechts, verschillende automerken, verharde wegen en stenen gebouwen. Naar onze mening hing er echter wel een oorlogsgevoel over het gehele dorpje (gevangenis, omheiningen, grachten, …). We bezochten de plaatselijke markt (vergelijkbaar met een Surinaamse markt, maar dan wel in euro te betalen) en wandelden door de straten langs de Urgences (Ziekenhuis), het schooltje, … en de bekende gevangenis (die we jammer genoeg niet konden bezoeken!). Voorts begaven we ons naar de oever, wachtend op onze boot richting Galibi. Het werd een hevig boottochtje richting Galibi: ongeveer anderhalf uur varen op het golvende water met enkel een zeil dat ons beschermde tegen het opspattende water. Resultaat hiervan: kloddernat aangekomen op Galibi. Wanneer alles uitgeladen was, stapten we naar ons verblijf, een klein gastenhotel naast de woning van onze gids. Er bevond zich ook een hutje aan waar we al snel de hangmatten uitstalden. We dropten alles in de kamers, aten een heerlijk stukje fruit en installeerden ons in de hangmat. Na een klein uurtje ging onze gids voetballen, dus besloten we mee op ontdekkingstocht te gaan (helemaal zelfstandig weliswaar –> onze gids vond het duidelijk niet nodig een dorpswandeling te maken ;-)). We wandelden langs het mooie strand, bezochten het plaatselijk schooltje, speelden met de kindjes en keken naar de verschillende sportactiviteiten (volleybal, baseball en voetbal) die er plaatsvonden (er vond een groot tornooi plaats waar heel het dorp aan deelnam). Tegelijkertijd konden we een babbeltje slaan met de plaatselijke bevolking. Uiteindelijk trokken we opnieuw naar onze verblijfplaats om nog wat verder te hangen in onze hangmat (dat doen we goed :D)! Tegelijkertijd was de kok vlijtig bezig met het bereiden van ons avondmaal: bami met kip en kousenband (ze zijn hier zo origineel! –> NOT!).
Na het avondeten konden dan opnieuw opstappen in de boot, deze keer richting het strand waar de zeeschildpadden hun eitjes leggen (het hoofddoel van de trip :-p). Het was een helse rit op de boot, alweer schuilend onder het grote zeil. Eens op het strand, zagen we een eerste spoor van een schildpad. Door de sporen te volgen, bots je zo op de verschillende zeeschildpadden. De reuze zeeschildpad zat in een zelf gegraven kuil, een heel karweitje waar we ze nog steeds mee bezig was eens we haar tegenkwamen. Het duurde even voor ze klaar was, maar daarna konden we genieten van één van de wonderen van de natuur: een zeeschildpad die haar eitjes legt. De schildpadden gaan tijdens het leggen van de eieren (een 120-tal) in een trance van ongeveer 45min. Je kan de eitjes vergelijken met pingpong balletjes. De mannelijke schildpad blijft gedurende het proces op een afstand wachten in het water tot het vrouwtje klaar is. Eens klaar, begraaft ze haar eieren en keert ze terug naar het water. Tijdens het hele proces kwam een andere schildpad langs wandelen. Blijkbaar was deze wat onrustig door het licht die wij maakten (schildpadden zijn gevoelig voor licht). Nadien gingen we nog even een kijkje nemen bij een andere schildpad en kwamen we op onze weg ook nog een dood exemplaar tegen (:-(). Wel even schrikken om zo’n groot exemplaar levensloos te zien liggen. Vervolgens keerden we terug naar Galibi en kropen we meteen in ons bedje.
Na het ontbijt de volgende ochtend, installeerden we ons nog even in de hangmat. Al snel besloten we toch nog even een strandwandeling te maken (anders hadden we helemaal niets meer te doen). Onder een stralende zon, wandelden we langs het water. Om 11u keerden we opnieuw huiswaarts (om 10u50 kwam onze gids, op zijn quad, naar ons toe om te zeggen dat het bijna tijd was –> wij hadden duidelijk meer de No Spang mentaliteit dan hij ;-)). Tot slot voerde hij ons met de quad tot de boot. Na een laatste boottochtje stapten we weer in de auto richting de Anniestraat.
