Maandag vertrokken we op onze laatste 4-daagse trip (ween ween). Deze keer werd de bestemming Apiapaati, een rustig eilandje gelegen in het diepe binnenland langs de Boven-Surinamerivier. Het is het enige vakantieoord dat nog volledig volgens de Saramaccaanse cultuur werd opgebouwd. Er woont slechts één familie, diegene die het hebben opgericht. Ook onze gids is afkomstig uit deze familie. Wij beleefden er alvast een fantastische tijd!

Dag 1: busje – bootje

7u: afspraak aan het kantoor van Su4You. Naar Surinaamse gewoonte kwam natuurlijk de helft later aan. Om 8u konden we dan eindelijk opstappen op de bus, om onderweg toch weer rechtsomkeer te maken (jaja, de laatste drie moesten nog arriveren ;-)). Deze keer reden we op een vlakke weg (dat waren we even niet gewoon ;-)) waardoor het ritje al heel wat aangenamer aanvoelde. Na enkele tussenstops arriveerden we in Atjoni. Daar stapten we over op het bootje. En van een overvolle boot gesproken: 13 nieuwsgierigen, 4 gidsen/bootmannen, 5 tonnen benzine, bagage van iedereen en een hoop voedsel (hongerige maagjes he ;-)). Het werd een 4u durende tocht op de Boven-Surinamerivier, met tussendoor wat rotstjes en een stroomversnellinkje. Na al onze trips zijn we al ervaren bootreizigers geworden. Bij deze kunnen we jullie dan ook met zekerheid zeggen dat 4u op een bootje zitten helemaal niet aangenaam is! Na 4u stapten dan ook 13 tomaten uit. Ohja, water zon en wind is geen ideale combinatie (verbranden!!! :-p). We kregen een korte uitleg, waarna we ons installeerden in onze hut (met bedjes :-D). Na het eten (rijst ;-)), speelden we een potje kaarten en maakten we er met zen allen een gezellige avond van. Vermoeid kropen we onze bedjes in.

Dag 2: Junglewandeling, ananasberg, Bene Kondé enTapawatra

Na een stevig ontbijtje (eitjes! :-D) vaarden we richting Djoemoe, het grote gezondheidscentrum voor de verschillende dorpjes langs de rivier. Hier wandelden we langs om zo uit te komen in Bene Kondé. Bene Kondé is een traditioneel marronsdorpje bewoond door Saramaccaners, waaronder de mama van onze gids. Hier kregen we een rondleiding en maakten we kennis met de mama. Erna trokken we de jungle in met als eerste tussenstop de moestuin van de mama. Onderweg kregen we heel wat uitleg over de verschillende bomen en spotten we hier en daar een insect. Aangezien we later op de dag zouden starten met het maken van casavebrood (cassave is te vergelijk met een aardappel voor ons :-)), moesten we eerst de cassave uit de grond halen. Na dit zware werkje gingen gezamenlijk schillen (wat ook nog wel een werkje is hoor ;-)). De mama nam de cassave (een hele hoop op haar hoofd :-o) mee naar het dorpje en wij zetten onze jungletocht verder. Na weer een eindje gewandeld te hebben, kwamen we aan op de ananasberg. Deze beklommen we tot de top (niets in vergelijking met de Voltzberg –> in bergen beklimmen worden we nog echte pro’s ;-)). Hier en daar kwamen we een ananasje tegen en op de top genoten we van een mooi uitzicht (met veeeeel zon –> branden, vooral met een lange broek!). Hierna stapten we weer richting Bene Kondé. Na een lekkere bara gegeten te hebben, ging het proces cassavebrood bakken verder. Nu moest alle cassave geraspt worden. Op traditionele wijze is dit een heel karweitje. De volgende stap is het persen van de bekomen kwak in een handmatige pers (creatief dat de mensen hier toch zijn!). Na deze hele klus, gingen we wat ontspannen aan de Tapa Watra waterval, heerlijk verfrissend kan je dat noemen. Eens terug in Apiapaati besloten we ons te wassen in de rivier (stinken dat we deden :-p). Erna amuseerden we ons met de kaarten tot het etenstijd was (rijst! :-p). De laatste activiteit van de dag werd een kaaimannentocht. We spotten er enkelen maar tot onze grote spijt lukte het Fred niet eentje te vangen. Als donderslag bij heldere hemel begon het ook nog eens te regenen. Bij deze werd ons tochtje gestaakt (boe 🙁 –> de volgende avond werd dan onze laatste kans een kaaiman te vangen). We vaarden huiswaarts en kropen onder onze klamboe!

Dag 3: Bene Kondé, Gran Dan waterpret en kaaimannentocht

Na alweer een stevig ontbijtje (nog meer eitjes :-D) vaarden we terug naar Bene Kondé om ons cassavebrood af te werken. Ondertussen had de mama al de kwak geperst zodanig er enkel een droog meel overbleef. De brokken meel moesten gestampt worden, waarna het meel nog eens door de zeef ging. Na heel dit proces doorlopen te hebben, kan dan eindelijk het brood gebakken worden. Dit was weliswaar een taakje voor de mama. Op een kampvuurtje stond een ronde metalen plaat. Hierop werd de cassave gestrooid tot de plaat vol was. Even bakken en klaar is kees: een cassavebrood (vergelijkbaar met een pizzabodem). Daarna konden we er met zen allen van smullen. We vonden dit echter niet speciaal smaken: nogal droog en amper smaak (gelukkige was er nog choco :-D). Tijdens het bakken wisten de kinderen ons volledig in te palmen en te entertainen. Wat een schatjes! Na wat gegeten te hebben, trokken we onze waterkleren aan om ons met het bootje naar de Gran Dan waterval te begeven. Aan deze prachtige waterval stond waterpret op het programma. Allereerst moesten we elk om beurt in de heuse waterval springen en er weer  uitzwemmen. Dit om wat voeling te leren krijgen met het water en natuurlijk de kick ervan. Na onze heuse sprong mochten we op het kussen al liggend de waterval afglijden. Wat een pret! Als laatste trokken we weer naar de Tapa Watraval om daar op open water op het kussen zotte toeren uit te halen. Het motorbootje bepaalde de snelheid! 😉 Na deze fantastische dag, vaarden we weer naar Apiapaati, wasten we ons in de rivier en speelden een potje kaarten. Ook dan kregen we rijst voorgeschoteld (niet meer zo mmmm!). Na het eten begonnen we aan poging 2 ‘kaaiman vangen’. Deze keer hadden we meer geluk en na eventjes varen, had Fred een kaaiman in zijn handen. Ondertussen wist hij ook een slangetje uit de boom te bemachtigen. Op Apiapaati konden we de wigkopkaaiman dan ook zelf in handen nemen (foto’s!! :-p). Hierna lieten we hem weer vrij in het water. De boomslang hingen we terug op zijn vertrouwde plekje: de boom. :-p Ondertussen werd het kampvuurtje aangewakkerd en wat later voerde Fred een hele show voor ons op. Fred ging aan het jongleren, koorddansen, met vuur spelen, … . Wat een entertainer die Fred! Een show aan elkaar praten is echter niet zijn sterkste vak (van de hak op de tak springen en blijven rond de pot draaien :-p). Erna dansten we nog wat aan het kampvuur. Van een grappige laatste avond op Apiapaati gesproken!

Dag 4: bootje – busje

Na weer heerlijke eitjes gegeten te hebben, kon ons terugrit van start. Na ongeveer 3u varen en 2u30min op de bus zitten, kwamen we aan in ons nederig stulpje! Dan kon de was beginnen…