Het leven zoals het is: Gouden Hart

Gezien de vele lokaalproblemen, gaven we afgelopen vrijdag een groepstherapie. Aan de hand van een liedje leerden we de kleuters een juiste houding, pengreep en bladligging aannemen. Ze deden heel goed mee (los van J. die liever zijn eigen zin doet :-p) waardoor ze een dikke pluim verdienden!

Na de speeltijd gingen we gymmen (olee :-D). De juffie’s vroegen of we de gymles wouden overnemen. Die vraag hadden we al wat voelen aankomen, waardoor we reeds ingepland hadden de les over te nemen. Mits luid praten (lees: roepen), veel herhalen, af en toe eens boos te worden, brachten we onze eerste gymles tot een goed einde (deze keer hadden de kinderen wel wat gesport ;-)). Na de gymles van de jongste groepen, bleven we wat langer om eens een kijkje te nemen bij de oudere groepen. Al snel werden we gepromoveerd tot medespeler van de basketbalwedstrijd. De juffie’s legden uit dat de kinderen moeten leren passen naar elkaar, zeker naar de twee juffie’s (Lore en Jolien) aangezien zij groter zijn en dus meer kans hebben om te scoren (oeps, toch niet :-p). Daar we de namen en kinderen nog niet kenden, pasten we ook nog eens meermaals naar de andere ploeg (nog meer oeps!). Al bij al speelden we een lekker partijtje basket! 😀 Bezweet en vermoeid keerden we in het sardienendoosje terug naar school.

Zoals jullie allemaal wel weten, was het zaterdag Valentijn. Aangezien Surinamers graag een feestje van alles maken, doen ze dit ook op Valentijn. Kinderen gaven koekjes en rozen op school en de juffen van groep 3 bleven niet achter. Na schooltijd kregen alle juffie’s en Glenn een bik in de vorm van een roos. Na elkaar een Happy Valentine gewenst te hebben, trokken we naar het shoppingcenter. Ook hier stond alles in het teken van Valentijn. We kregen zelfs korting bij de aankoop van sommige artikelen. Verder ontbraken de rozen, beertjes, hartjes, snoepjes, … in de standjes niet!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *