Kim in Nicaragua
Nog een hlrnet.net blogs site
i want to ride my bicycle
210 jaar
by kimadriaens
in De reis
Vandaag zijn we iets van een 40 à 50 km gaan fietsen rond de kleine vulkaan van Ometepe. Wow, dit was 10 keer zo zwaar dan verwacht: een te klein fietske, de versnelling die niet werkt, te harde handvaten, berg op, berg af, kiezelstenen & iets van 40 graden en in de blakke zon fietsen. Na enkele uren zijn we terug aangekomen in ons Hostel. Dat was zo’n voldaan gevoel!
In de avond vonden we een soort van straat BBQ en hebben we daar met de Duitse vrienden gaan eten! Want morgen nemen we daar ook weer afscheid van se!
Laguuna de Apoyo
210 jaar
by kimadriaens
in De reis
Vandaag zijn we Laguuna de Apoyo gaan bezoeken. Dit is een grote krater in Granada die gevuld is met water waar je in kan zwemmen. Met enkele andere reizigers van het Hostel zijn we met een shuttle bus richting dit prachtige plekje getrokken, heel gezellig en mooi. Dit was echt een heel relaxerende dag. In de avond hebben we met een meisje van Zwitserland, guacamolé gemaakt, super lekker! 😀 Zeker voor herhaling vatbaar. Vanaf morgen zijn we onderweg richting Ometepe, weer een nieuwe plek om te ontdekken. De tijd blijft maar voorbij vliegen…
Hieronder zie je een foto van hoe onze vriendschap ondertussen al is gevorderd… Haha, geen stress, we kunnen het nog zeer goed met elkaar vinden maar wilde eens een originelere foto! 😀
Eilandje kopen?
410 jaar
by kimadriaens
in De reis
Vandaag hebben we in Granada een boottochtje gedaan rond Las Islitas. Dit zijn allemaal kleine eilandjes. Op de eilandjes zijn mensen met veel centjes die het eiland hebben gekocht en een villa hebben opgebouwd. We zijn ook langs een eiland geweest waar er aapjes zaten die super dicht kwamen. Dit kwam waarschijnlijk ook wel omdat ze dachten dat we ze eten zouden geven! 😀
Er waren ook enkele kleine eilandjes waar nog geen villa opstond, voor 3 miljoen mochten we het kopen, no prob for us! 😀
Het is voor de moment enorm warm in Nicaragua en zeker in de steden. Dit konden we vandaag heel goed voelen in Granada. Ik denk dat we enkele keren gesmolten zijn. We hebben veel gewandeld en enkele mooie gebouwen onder de loep genomen. We zijn zelfs in een art museum binnen geweest, gelijk de echte! 😀
La ultima día a escuela de Cristal & Esteli
310 jaar
De laatste dag stage is ook weeral voorbij. Wat een zalige en leerrijke ervaring! Het was voor iedereen een beetje feest want Semana Santa begint ook voor de kinderen hier in Nicaragua.
Om 14 uur hadden we een ‘reünie’ met de vrijwilligers die gingen stoppen. Het was een heel gekke situatie want er werd zowat random uitleg gegeven over de site van Cristal. Uiteindelijk gingen we naar buiten voor het 3 uurtje en ja het was een verrassingsfeestje voor ons alle 3, super pakkend. Veel kindjes hadden een dansje ingeoefend, we krijgen veel tekeningen, knuffels, een diploma, een tshirt,… zoooo leuk! Achteraf zijn de leerkrachten mij nog komen vastpakken en hebben nog eens super veel ‘danku’ gezegd voor alles wat ik in de school heb gedaan. We hebben ook beloofd om in contact te blijven. Ik ga ook proberen geregeld pakketjes met materiaal op te sturen naar de school. Zo ben ik er toch nog altijd een beetje bij 😀
Het was niet enkel afscheid in de school maar ook in Esteli zelf met al onze vrienden en ons gastgezin. Dit afscheid veel ook zwaarder dan verwacht. Maar er zijn veeeeel vriendschappen opgebouwd en er gaat zelfs iemand van Engeland naar België komen en dan kunnen we een reünie doen! 🙂
Ondertussen zijn we ook richting onze laatste tripjes vertrokken. Zo kunnen we nog eens goed genieten van Nicaragua vooraleer we richting België keren. Het is momenteel in Nicaragua ‘putje zomer’ en het is letterlijk om te smelten. Dus hopelijk gaan we veel verfrissing vinden gedurende onze tripjes! 😀
Kaartje leggen, niemand zeggen
110 jaar
Vandaag heb ik met D. uno gespeeld of toch een variatie ervan. Zo blijven we toch in de ’therapiesfeer’. We hebben gewerkt aan het herkennen en verzamelen van kleuren en letters door verschillende opdrachtjes die ik geef. D. was zo gefascineerd door mijn camera, dat hij continu foto’s wilde trekken van mij. Voor hem is dit niet zo gemakkelijk want hij ervaart een enorme tremor dus dit was voor hem een hele uitdaging. Maar de foto’s die hij heeft getrokken, zijn goed gelukt!
deze heeft hij getrokken
Fiësta todo día
310 jaar
Al 2 dagen na elkaar was het feest in de school. Maandag was het in de namiddag heel de dag dans, een verjaardag, koken en nog zoveel meer. Dinsdag ben ik in de voormiddag mee gaan zwemmen voor een kindje zijn verjaardag. Wel een beetje gek, zo’n feestjes worden dus gedaan gedurende de uren van de school. Dat is toch iets wat ze in België mogen introduceren! Natuurlijk was er weer veel snoep, cake, hotdogs, frisdank, piñata,… aanwezig. Ja, zo worden we dus voor te rollen hé! 😀 Een ding is zeker, Nicaraguanen kunnen heel goed eten!
Ondertussen is de eindevaluatie van mijn stage ook gebeurd en deze was heel goed, super tof en motiverend! We zijn klaar om te beginnen werken als ergotherpeute!
Belgica VS. Nicaragua
010 jaar
Vandaag heb ik met de klas van Fatima (leeftijd van de kindjes: 3 à 4 jaar) verder gewerkt rond het thema België. Deze keer heb ik een powerpoint presentatie gemaakt met allemaal foto’s. Fatima had ook allemaal foto’s van Nicaragua meegebracht en zo konden we deze vergelijken. Zo kon ik ook meer uitleg geven bij elke foto en Fatima stond mij een beetje bij voor wanneer ik niet goed uit mijn woorden geraakte. De kindjes waren heel enthousiast en we blijven nog steeds oefenen op de woordjes zoals: hallo, slaapwel en danku. Dit is heel grappig om Spaanse kinderen of volwassenen onze taal te horen praten of toch te proberen! 😀 De uitspraak is voor hun erg moeilijk!
Dus ja, België is officieel voor de laatste dagen geïntroduceerd in escuela de Cristal, woehoe! Onze Stijn vonden de leerkrachten een hele schone jongen. Wat een gekke smaak hebben de vrouwen hier toch, mopje! 😀
Dingen die je zeker moet gedaan hebben in je leven, numero dos!
110 jaar
by kimadriaens
in De reis
Zaterdag en zondag zijn we teruggekeerd naar het mooie Léon. Na een nachtje van heel weinig slapen doordat we waren uitgegaan, vertrokken we heel erg moe richting deze stad. Eens we daar waren hebben we de kathedraal opgeklommen. Het dak is zooooo wit, dat je een zonnebril moet dragen zodat je iets kan zien. Je moet ook je schoenen uitdoen zodat je het dak niet vuil maakt. Een prachtig, reflecterend uitzicht als resultaat!
Hierna zijn we terug richting het strand getrokken voor een beetje uit te rusten. We hebben ons deze keer heel goed ingesmeerd. De vorige keer waren we zo verbrand dat we zelfs begonnen af te vellen, super vies, pijnlijk en zonde van het kleureke 😀 Wat nu wel weer het nadeel was, was dat we extra begonnen te plakken van al die zonnecrème en die warmte #luxeproblemendeel2, haha!
Die zelfde avond zijn we naar het hostel BIG FOOT getrokken voor te overnachten. Dit hostel organiseert de tocht naar Cerro de Negro voor het vulcano boarding. We hebben daar in de avond een lekkere mojito gedronken en zijn snel in slaap gevallen zodat we goed uitgerust waren voor deze spannende trip. We vertrokken we om 09:00 naar Cerro de Negro met heel veel andere jongeren. Cerro de Negro een grote actieve vulkaan in Nicaragua. & de naam spreekt voor zich, de vulkaan is langs de buitenkant helemaal zwart. Hierdoor kan je er goed op boarden! 😀 Dit was een zalige ervaring en gaf me zoveel kriebeltjes achteraf 😀 Vulkaan surfen staat zelfs op de tweede plek van ‘gekke dingen die je moet gedaan hebben voordat je dood gaat’. Dus ik denk dat wij al zeer goed bezig zijn! Dikke pluim voor ons zelf!
Achteraf waren we wel helemaal zwart en moesten we nog terugkeren naar Esteli. Zo konden we aan onze laatste dagen stage beginnen!
Alle energie eruit
010 jaar
Ik ben momenteel aan mijn laatste interventies bezig met mijn volgkindje in de school. Een van de begeleidende leerkrachten is momenteel de interventies mee aan het volgen om C. beter te leren kennen. Zo leert hij haar ook kennen want voor een kindje met autisme zijn veranderingen een onveilige situatie.
Tijdens deze interventie hebben gewerkt met dopjes met verschillende kleuren. C. moet deze op de juiste plek leggen. Hierna hebben we de eerste letter van zijn naam beplakt met klein materiaal voor de fijne motoriek te bevordering. Achteraf had hij nog zoveel energie dat we met de grote bal hebben gespeeld. Dit was ineens ook goed voor zijn grove motoriek. Hij klopte heel hevig op de bal zodat die telkens hoger en hoger begon te botsen en zo kon hij er af en toe onder door lopen. Dit heeft hij wel een tijdje gedaan. Hierna was zijn energie al vele minder en lag hij te rusten op mijn schoot 😀
Recente reacties