Archive for februari, 2015

Vandaag heb ik mijn tussentijdse evaluatie gekregen op stage. Ik heb heel positieve commentaar gekregen. Dit was super leuk om te horen en dat geeft me nog een extra boost om de volgende 4 weken alles te blijven geven!! Het gaat hier zooooo snel, ik kan het bijna niet geloven. Mama vertelde me dat ze kan beginnen aftellen want de paaseitjes liggen al in de winkels 😀

Vanavond is er van de school een voorstelling van hun boekje ‘café con leche’. Met een paar andere studenten en vrijwilligers gaan we er naartoe. Zo kunnen we wat sponseren want deze centjes gebruiken ze voor de nieuw-bouw van hun school. In juli verhuizen ze naar de nieuwe school. Hier ben ik jammer genoeg niet meer bij..

Enkele leuke tekstjes die op de school hangen:

Door al de leuke foto’s die je ziet, zou je haast denken dat ik niet aan het werken ben voor school of stage aan het lopen ben. Niets is minder waar! Momenteel is het heel hard werken in de school. We hebben deze week met een aantal vrijwilligers/studenten  en de 2 begeleidende leerkrachten de kindjes met een mentale beperking verdeeld. Zo konden we een weekschema maken en kunnen de kinderen intensiever begeleid worden. Niet gemakkelijk maar wel heel erg leuk!

Ondertussen ben ik ook begonnen met de interventies met mijn volgcliënt. Ik heb er al stoten met meegemaakt. C. steekt bijna alle objecten in zijn mond. Tijdens een interventie moet ik hem hier altijd op terecht wijzen of de objecten wegnemen. Een keer was hij zoooo enthousiast maar hij had geen voorwerp om in te bijten.. Hij greep naar mijn schouders en ja, de tandjes stonden er goed in. Je moet er iets voorover hebben om een ergotherapeut te worden.. 😀

& voila, hier een foto zodat je kan zien dat er in Nicaragua, zelfs buiten de stage-uren, hard gewerkt wordt 😀

Maandag 9 februari is het schooljaar voor kinderen van Cristal definitief begonnen. Toen ik aankwam in de school merkte ik het meteen, er heerste een enorme chaos. De ouders mochten voor één keer hun kinderen echt afzetten in de klasjes. Dit zorgde natuurlijk voor heel veel wenende gezichtjes van de kleinsten (dit hield jammer genoeg niet op voor de hele dag). Op het einde van de dag stond mijn hoofd letterlijk op springen.

Er is qua werking en stage lopen voor mezelf een enorm verschil met de stage die ik in oktober heb gelopen in een autiklasje. Hier wordt je eigenlijk aan je lot over gelaten. Er is niemand die mij echt specifiek begeleidt. De leerkrachten vinden alles goed wat je doet met de kinderen. Dit maakt alles wel een uitdaging! Eigenlijk ga ik interventies starten bij mijn volgcliënt en mijn observaties, ideeën, tips,.. doorgeven aan de leerkrachten. Ik ga hun eigenlijk bijleren. Dit is een beetje de omgekeerde wereld maar wel leuk!

Wat mij heel erg is opgevallen is dat dus kinderen met verschillende aandoeningen bij elkaar in de klas zitten. Dit is voor sommige kinderen totaal niet goed voor hun ontwikkeling. Mijn volgcliënt zo perfect in een autiklas passen maar zit nu in een mini klasje van 30 hevige kindjes. Eigenlijk helemaal het tegenovergestelde van wat het zou moeten zijn. Als ik centjes genoeg had, zou ik heel de school reorganiseren, jammer genoeg kan ik geen wonderen verrichten 😀 Trouwens in de school werkt iemand in de klas als een soort van hulpjuf en ze heeft zelf het syndroom van Down. Dit is een heel mooi initiatief want zij kan waarschijnlijk nergens anders aan werk geraken. Dit laat eens zien hoe inclusief deze school wel niet werkt.

Voor de rest zijn de leerkrachten heel lief en enthousiast naar mij toe. & ik heb al enkele ideeën voor interventies opstarten bij mijn volgcliënt, allemaal zo spannend! Iedereen moet blijven duimen voor een goed verloop van mijn stage!!!!

Ciao!