Ik vertrok goed op tijd met de metro naar het Centre Hospitalier Regional Universitaire(CHRU).
Aangekomen op mijn stageplaats zei iedereen die ik tegenkwam dag. Marion, mijn stagementor, was niet aanwezig. Hierdoor kreeg ik een snelle rondleiding gekregen door een andere ergotherapeut. Hier is het ergotherapielokaal, het kinesitherapielokaal, de sociale dienst, de balneotherapie, de ruimte voor de protheses te maken, de therapeutische keuken en het therapeutisch appartement, een simulatie wagen om te leren autorijden, de verschillende bureaus van de sociale dienst, dokters, psycholoog… Alle ruimtes zijn super groot. Dit was echt indrukwekkend. Foto’s volgen!

Hierna vertelde de ergotherapeut, mij dat het heel belangrijk is dat ik mij steeds aan iedereen voorstel die ik tegenkwam, dus ‘Je suis Alison, étudiante d’ergothérapie de Belgique’. Dit was direct uit mijn comfortzone want normaal gezien wacht ik liever af tot ik de personen al een paar keer gezien heb voordat ik echt een gesprek aanga.

In België ben ik altijd gewoon geweest dat ik mijn stagementor mocht volgen en ook dat de stagementor mij een planning gaf met de patiënten waarbij ik langs moet gaan (de planning is dan ook altijd goed gevuld). Hier kreeg ik een planning met enkele sessies (maximum 8 op een week) die ik moest volgen samen met mijn stagementor. De andere momenten moet ik zelf bij een andere ergotherapeut gaan, mezelf voorstellen en vragen aan de patiënt en ergotherapeut of ik mij erbij mag zetten en de sessie mag bijwonen. Zoals de ergotherapeut vertelde: moet ik bij de sessies gaan die mij het meest interesseren. Niet goed wetende wat of hoe, heb ik elke ergotherapeut eens afgegaan zodat ik iedereen een beetje leerde kennen.

Ook maakte de ergotherapeut duidelijk dat ik niet samen met hun mocht middagmalen, maar met de andere stagiaires. Zo kwam ik in contact met twee andere studente ergotherapie (in hun tweede opleidingsfase), afkomstig van Parijs en een Franstalige Belgische studente ergotherapie, afkomstig van de grens België-Frankrijk. Ze studeerde ergotherapie in Brussel maar in het Frans en ze zou ook graag haar diploma ergotherapie van Frankrijk willen behalen. Hiervoor volstaat het dat ze stage loopt in het rehabilitatie-centrum.
De studenten vroegen me of ik de verschillende assessments kende en raadden mij aan mijn tijd te gebruiken om direct, vanaf mijn eerste dag, de assessments te leren. Uiteindelijk zeiden de assessments mij wel iets, maar steeds anders opgemaakt en in het Frans!