Vandaag ging ik kennismaken met mijn stagementor. We maakten direct enkele afspraken over het stagevademecum en over de stageplaats zelf.

Hierna mocht ik deelnemen aan “Le tour”. Hier komen de ergotherapeut, kinesitherapeut, sociale assistente, dokter, verplegers en al de stagiaires samen in de kamer van de patiënt om de situatie van de patiënt te bespreken en duidelijk te maken wat de nieuwe realistische doelen zijn. Uiteindelijk stonden we met zo’n 15 leden van het multidisciplinair team in de kamer. Bij enkele patiënten reageerde de dokter niet zo tactvol, vond ik. Bijvoorbeeld: bij de rolstoel gebonden patiënt, was het
doel om terug te stappen, maar de dokter zei: neen, we zijn al tevreden dat de patiënt de transfers kan uitvoeren. Misschien realistischer maar heel kortaf.
Tijdens ‘Le tour’, was er een patiënt. Waarbij er mij werd gevraagd om met de
verschillende gekregen materialen een steun te maken om de flexie te bekomen in het enkelgewricht. Hierbij moest ik rekening houden dat de hallux/ digitus primus (dikke teen) niet in het raakvlak van de ‘mousse’ kwam en er geen decubitus gevormd kan worden op de hiel. De ergotherapeut was tevreden van de bekomen ‘mousse’ en hoe ik uiteindelijk de voet had gepositioneerd.

In de namiddag was er ook een demonstratie van ABC (Annie Bauer Confort). Dit gaat over verschillende nieuwe hulpmiddelen voor de positionering, de transfers… Of zoals ze het in het Frans zeggen: “traitment et prévention des escarres, transfert du patiënt, léve-personnes et positionnement des patients”. Om de 2 weken komt iemand dit promoten in het ziekenhuis. Deze hulpmiddelen kunnen de ergotherapeuten dan uittesten samen met de patiënten en later eventueel aankopen. De ergotherapeuten waren heel kritisch over de verschillende materialen die voorgesteld werden. Ze vroegen zich af of de materialen recycleerbaar waren, veilig
voor de patiënt, of het gemakkelijk kan (ver)scheuren, of het mag gewassen worden in een traditionele wasmachine, waarvoor staan de verschillende tekens op het materiaal…