Hola!

Tot onze verbazing  bevinden we ons al in de helft van ons verblijf hier in Masaya!

De afgelopen twee weken is enorm veel gebeurd in het ziekenhuis. Er opende een nieuwe vleugel, waardoor er een groot feest ontstond in het ziekenhuis. De nieuwe vleugel is voor de Medicina Externa, waardoor ook wij in een nieuw kabinet kregen. Tot onze grote spijt is dit lokaal echter nog steeds te klein om alles uit te voeren wat zou moeten. We zijn er deze week achter gekomen dat het ziekenhuis beschikt over een foropter (toestel om brilvoorschrift te bepalen), een extra biomicroscoop (toestel om het zichtbare deel van de ogen te controleren) én een pasbril (hiermee wordt het brilvoorschrift gecontroleerd). Deze toestellen staan momenteel stof te vergaren in een opslagplaats. De oogartsen proberen er nu alles aan te doen om toch een geschikt lokaal te krijgen. 

Om de nieuwe vleugel in te wijden verkleedden de dokters zich in traditionele kledij. Op de foto zien jullie ons met een pediater uit het ziekenhuis. De danstalenten van de dokters waren groter dan verwacht! Tijdens de receptie om de nieuwe vleugel te vieren werden plaatselijke marimbaspelers (lokale muziek van hier) ingeschakeld om afwisselend met de trompetten liedjes te spelen. Ook werd chocomelk en maisbrood geserveerd. Ondanks het feit dat het openen van de nieuwe vleugel in het ziekenhuis best wel een speciale gelegenheid is, werden toch veel foto’s genomen van de twee chélé’s (blanke meisjes) door het personeel.

Als laatste moeten we ook nog vermelden dat de nationale televisie aanwezig was om de festiviteiten te filmen. In onderstaande link vinden jullie een filmpje terug van de eerste stappen van Justine als filmster.  http://www.canal4.com.ni/index.php/videos/24421-hospital-de-masaya-cuenta-con-eedificio-y-quipos-m%C3%A9dicos-de-alta-calidad

Tijdens de stage zelf merken we dat de dokters ons meer en meer vertrouwen geven. Ook blijven de dokters ons alert houden door ons af en toe vragen te stellen waardoor we over gaan tot opzoekwerk wanneer we thuis zijn.

Naast het werk is er tijd voor ontspanning. Nicaragua heeft zoveel moois te bieden waardoor we al snel merken dat drie maand veel te kort is. We trokken op weekend naar Ometepe. Dit is een eiland in het grote zoetwatermeer in het midden van Nicaragua (Laguna de Nicaragua). Hier verbleven we in een iets alternatiever hotel, waar we ons ongelofelijk amuseerden! Zo was er een douche in open lucht en zaten we voor het eerst op een compost toilet 🙂 In de twee dagen die we er verbleven bezochten we de watervallen, een strand, ojo de agua (natuurlijke waterbron waar we heerlijk in konden zwemmen) en charco verde (een natuurpark). Graag hadden we langer gebleven, maar de stage én het budget lieten dit echter niet toe…

Toen we terug waren in Masaya bezochten we er de plaatselijke zoo. Dit was voor ons heel confronterend om te zien hoe slecht de dieren hier verzorgd werden. Wanneer we denken aan hoe de dierenparken in België er uit zien doet het wat pijn om de situatie hier te zien. Zo was de leeuw, die normaal het pronkstuk van het park zou moeten zijn, werd achteraan in het park in een klein hokje verstopt.

Vorig weekend kwam een derde meisje uit België toe. Samen bezochten we Las Islettas met een privébootje voor ons drie. Las islettas is een groep kleine eilandjes waar enkele rijke Nicaraguanen een buitenverblijfje hebben. Het was een prachtige warme dag waardoor Bieke haar bril mooi in het gezicht gebrand stond… 🙂 Dit is zeker een plaats waar we nog eens terug willen komen om te kajakken!

Zoals je leest verloopt alles hier dus heel goed!

Besos,

Victoria & Justina

Hola!

Gisteren waren we dag op dag een maand in Nicaragua. We blijven ons erover verbazen hoe snel de tijd hier gaat, het lijkt alsof we hier nog maar enkele dagen zijn.

Vorige week woonden we voor het eerst een chirurgische ingreep bij. We hadden hier enorm naartoe geleefd. We kochten zelfs met een glimlach crocs (je weet wel, die enorm flatterende onbreekbare schoenen). Om 6 uur ’s morgens vertrokken we vol enthousiasme uit ons huis naar het ziekenhuis. De eerste ingreep was het operatief verwijderen van een chalazion (dit is een verstopte klier in het ooglid). Ondanks het feit dat we dachten goed voorbereid te zijn, vloeide er meer bloed dan verwacht. Op het einde van deze ingreep moesten we beiden toch even gaan zitten om bij het bewustzijn te blijven… Gelukkig was er een pauze tussen de eerste en volgende ingreep waardoor we even konden bekomen en we beter voorbereid waren op de volgende. Uiteindelijk konden we uit deze dag besluiten dat het een enorm leerrijke ervaring was die we wekelijks zullen herhalen.

Ondertussen vonden we ook nog de tijd om verder te genieten van dit fantastische land. Afgelopen weekend beklommen we de vulkaan Mombacho. Deze kolos is 1345 meter hoog. Het duurde een kleine drie uur om het hem te beklimmen. Eens aangekomen aan wat wij dachten wat de top was, bleek dat er ons nog een tocht van minimum anderhalf uur te wachten stond om de prachtige uitzichten te bereiken. Dit was zeker de moeite waard! Na het afdalen bleek dat we er een grote zes uur over gedaan hadden om de vulkaan te beklimmen, bezoeken en af te dalen. We hebben nog enkele dagen kunnen nagenieten van de dagtocht onder de vorm van spierpijn.

Op zondag opteerden we voor een rustige dag aan het Apoyo meer. Dit meer heeft als bijzonder kenmerk dat het zich in een uitgedoofde vulkaan bevindt. Verder is dit prachtige meer met zijn 200 meter diepte het diepste punt van Nicaragua. We zwommen er en deden een tocht met de kayak. Dit is zonder twijfel een van de mooiste plekken die we zagen in Nicaragua.

We plannen om vooral verder te doen zoals we bezig zijn omdat het leven hier zalig is!

Besos

Beik & Justine