Wij willen niet naar huis

Hola!

De tijd vliegt hier voorbij! Zonder het te beseffen zijn onze laatste dagen in Nicaragua aangebroken. Dit door zowel het werk aan de bachelorproef, de vele uitstapjes die we hier maken en de variatie tijdens de stage zelf.

Zo zijn we een weekend naar León getrokken, waar we gingen vulcano-boarden. Een fantastische ervaring waar we volledig zwart uit kwamen. Dit door het zwarte vulkanisch zand van de Cerro Negro. Naast het zwarte zand en een adembenemende sneeuwwitte kathedraal was er in León niet veel te beleven. Verder waren vooral heel veel lekkere restaurantjes.

Als volgende trokken we richting Somoto, waar we een verborgen canyon bezochtten. We dobberden in het water tussen prachtige bergkliffen van 100 meter hoog, bewandelden deze kliffen en sprongen van enkele rotsen in het water. De Somoto Canyon is naar onze mening de mooiste plaats die we tot nu toe bezochten in Nicaragua.

Daarbij loopt de stage op zijn einde. Alles verloopt nog steeds goed. Zo mogen we intussen al een tijdje zelfstandig refractiemetingen uitvoeren.   Bij de refractiemetingen moet echter opgemerkt worden dat deze vaak via de pasbril gebeuren, aangezien de foropter zich dicht bij de airco bevindt. Deze airco vult zich ’s nachts met mieren die later uitgespuwd worden in het lokaal. Hiernaast mogen we ook indirecte oftalmoscoptie bij baby’s van enkele dagen oud doen. We vinden het leuk zo veel vertrouwen te krijgen van de dokters, waardoor we met een goed gevoel de stage beëindigen.

Om het verblijf in Nicaragua te beëindigen besloten we komend weekend naar het tropische Corn Island te gaan, samen met Noémie, de derde odisee-studente die haar stage in Masaya volgt. Dit lijkt een prachtige afsluiter van onze onvergetelijke ervaring in het land van de vulkanen, het land dat ons hart voor altijd stal.

Besos

Bleke y Justine