Wat een rare week!
Het is onze laatste week en dan maar een halve. Normaal was ons afscheid in Tyltyl dinsdag, maar door veranderingen op de school van de kinderen, is dit maandag.
Omdat het onze laatste dag, wilden we een goed afscheid! Het is bijna Pasen en we komen van België, dus we nemen chocolade mee 😀 Hebben ze daar even lekker van gesmuld 🙂
Natuurlijk loopt dit ook op zijn eind. En dan komt het echte afscheid… En ja hoor, er waren traantjes! Het voelt aan of we afscheid moeten nemen van onze familie. We voelden er ons helemaal thuis. Elke middag kwamen we er aan, hadden een kort gesprek met tante Irma en gingen dan onze ADL’s doen. Daarna deden we maaltijdbegeleiding en kregen we zelf ook eten. Regelmatig deden we ook aan “familiegesprek”. Dan gingen we even bij iedereen langs om te horen hoe het met hen ging. En dan gaven we natuurlijk onze therapieën. Als we nog huiswerkbegeleiding deden, kregen we ook een lekkere snack! Soms mochten we even helpen in de keuken of kregen we lekkere (iets te zoete) sap. Gewoon lekker chill, zoals we thuis zouden doen. Ok buiten die therapieën dan…
Elke keer opnieuw waren we verbaasd hoe groot het hart van de tantes wel niet is!! Ze zien elk kind super graag en laten dit ook echt blijken. Ze nemen ons op in hun familie… zo gek hoe makkelijk dat allemaal gaat…
We hebben ons geweldig geamuseerd, veel geleerd en veel liefde ontvangen zowel van de kinderen als van de tantes en ook proberen geven. Hopelijk hebben we voor hun ook iets bijgedragen. Misschien tot nog eens! We gaan het er zeker missen.
A home away from home
CharEva