Ok eerlijk, nu jokken (liegen) we. Eigenlijk zijn het maar 3 dagen…
Het afscheid van huize Tyltyl kan je in een andere blog lezen. Het is een plaats die we nooit gaan vergeten en voor eeuwig in ons hart hebben opgesloten.
Maar ook moeten we afscheid nemen van het NKC-instituut. Dit hebben we ook gedaan met een knalfeest! Op hun facebooksite kan je enkele sfeerbeelden zien.
Feesten gebeuren hier in stijl. Iedereen is netjes opgekleed, er is een overvloed aan lekker eten, prachtig ingepakte cadeautjes, fantastisch! Het is hun eerste jaar, maar we zien wel hoe goed ze het doen. Hun enthousiasme en leergierigheid maakt het een perfecte werkplaats voor ergotherapeuten. Alle informatie wordt gedeeld, wij leren van hun en zij van ons. Ze weten zelf ook dat ze nooit klaar zijn met leren. Als ergo kan je jezelf alleen maar gelukkig prijzen met zo een plaats! Een plaats die echt de mogelijkheid biedt aan kinderen die elders geweigerd worden.
Onze eerste ervaring met autisme spectrum stoornis en andere ontwikkelingsproblematieken zit er dus op… Stiekem gaan we het hier toch wel missen.
Tot onze verbazing hebben we een klein presentje gekregen. Echte Surinamers houden van geven! Bedankt hiervoor NKC! We hopen dat we echt voldoende hebben kunnen bijdragen op zo een korte periode.
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van onze stage in Suriname, onze kindjes, de tantes en alle juffen. Hopelijk tot nog eens!
CharEva