Medische zorgen

Geplaatst op 20 februari 2018 door evaguldentops

Medische toegankelijkheid is hier niet zo vanzelfsprekend. In het binnenland (zie post Jaw Jaw) hebben ze soms, niet altijd, een verpleegpost. Maar indien er ernstige medische zaken zijn, is het vaak te ver of te moeilijk om deze zorgen te verkrijgen. Opletten is de boodschap!

Voor Belgen die bijvoorbeeld gebeten zijn door een vleermuis, moeten voor rabiës naar de ambassade van Nederland om daar een vaccinatie te halen. Daarna moet men dit meenemen naar het AZP (Academisch Ziekenhuis Paramaribo) om de vaccinatie daar te laten zetten. Soms duurt dit zo lang, dat de hulp te laat komt. Suriname doet dan ook niet mee aan preventie van rabiës.

Ziekenhuizen zijn voornamelijk gecentreerd in de hoofdstad en de kuststrook. Voor oogproblemen bv. moet men naar Paramaribo. Dit team is wel mobiel en gaat soms op missie naar andere districten.

Alles lijkt hier trager te gaan dan bij ons. Terwijl wij bij een beroerte meteen therapie opstarten, moeten ze hier soms 3-6 maanden wachten. Dan is de ‘revalidatiefase’ bij ons al voorbij. Hier starten ze dan net. Zo hebben we wel al gemerkt dat hier veel blijvende problematieken zijn door een tekort aan therapie en een te late opstart van therapie. Mensen komen ook niet wekelijks of bijna dagelijks zoals bij ons, maar om de 2 weken. Therapie is hier ook geen ’therapie’. Het lijkt dat men hier voornamelijk met adviestrajecten werkt in plaats van echte behandeltrajecten.

Terwijl we in België soms met 5 patiënten tegelijk bezig zijn, kan het zijn dat men hier 3 patiënten op 1 dag behandeld. Nu ja zoals ik al zei, adviseert. Mensen zijn hier minder therapietrouw. We hebben al een paar keer gehad dat er niemand kwam opdagen. Het kost dan ook wel ‘veel’ ten opzichte van het loon dat men hier krijgt. Alles wordt hier duurder, maar de mensen krijgen niet meer loon. Dit leidt tot meer criminaliteit, maar ook minder therapiegetrouwheid. Zeer spijtig als je het ons vraagt!

Kinderen met een beperking kunnen in onze school (Mytylschool) gratis terecht. Dit omdat er net zoveel nood is aan een goede begeleiding en de meeste mensen dit niet kunnen betalen. Het is dan wel weer spijtig dat de juffen niet opgeleid zijn om deze kinderen correct te begeleiden. Geen enkele juf of meester bijna in Suriname! Het is niet zo als bij ons dat je voor iets specifiek studeert. Dat maakt ook dat sommige informatie die de kinderen krijgen, niet stroken met wat wij leren. Maakt therapie soms heel moeilijk! Ook de informatie die men gebruikt om therapie op te baseren is verouderd (boeken van vóór het jaar 2000). Spijtig dat er geen studie ergotherapie hier aanwezig is!

Er is duidelijk nood aan meer en beter medische zorg als je het ons vraagt!

CharEva

Geplaatst in De cultuur | Een reactie plaatsen

Eten, eten en nog eens eten

Geplaatst op 20 februari 2018 door evaguldentops

Hi allemaal,

Om jullie even een beeld te schetsen van hoe wij Suriname ervaren: ETEN. We worden uitgenodigd om mee eten te maken, te komen eten en we eten ook samen met onze huisgenoot Sven en als we bezoek krijgen. Eten is hier één van de belangrijkste gebeurtenissen. Het is zowel een sociale activiteit, als een noodzaak, als een hobby.

Eten vind je overal. Op de hoek van elke straat kan je een kraampje vinden of een winkel. Als je eten weigert of al snel genoeg hebt, dan bekijken ze je met grote ogen en denken ze dat je ziek bent. Nu eten is hier niet moeilijk hoor! Er zijn zo veel culturen met hun typische gerechten (roti= Hindoestaans, nasi = Javaans, saoto soep= Javaans…) dat je hier zeker iets vind dat je smaakt. De favoriete groenten van de Surinamers is kousenband. Een boon-soort. Overal kan je ook lekkere pepers bij doen. Dit niet weggelegd voor Charlotte, maar wel voor Eva. Ze vinden het dan ook heel leuk om je als ‘bakra’ (blanke stagiair) dit te zien eten.

Tegen dat we terug in België zijn, kunnen we ‘perfect’ Surinaams koken.

SMAKELIJK!

CharEva

Geplaatst in De cultuur | Een reactie plaatsen

Bigi Pan

Geplaatst op 19 februari 2018 door evaguldentops

Dengue, Zika… de virussen vliegen letterlijk rond ons heen. Nou ja de muggen toch, of ze besmet zijn weten we niet. Maar de muggen steken behoorlijk! Ondanks de flessen muggenrepellent die we opgebruikt hebben! We zijn hier een echte lekkernij.

Ondanks dat de meeste mensen in Bigi Pan maar 1 nacht verblijven (ook Ben en Cille studenten voedings- en dieetkunde), blijven wij 2 nachten. Blijkbaar delen we onze tijden een beetje anders in dan alle andere mensen… Met andere woorden: ze vinden ons een beetje raar. Maar blijkbaar wel aangenaam 🙂

 

Dag 1

We komen rond 14u aan bij Stephanie’s lodge. Door een miscommunicatie mogen wij mee met de speedboot 😀 Eenmaal aangekomen in de lodge maken we kennis met Stephanie’s kinderen en Alvin, de kok, gids en kaaimanvanger (ook al spotten we ze enkel hoor). Na een uitgebreide maaltijd en kennismaking met 4 fantastische vrouwen die er ook verbleven, was het tijd om vogels te spotten, zoals ze dat hier zeggen “vogelen”. Flamingo’s, ibissen, roofvogels… Een vogelliefhebber verliest meteen zijn hart. Als alle vogels gaan slapen zijn, zijn wij weer lekker gaan eten. Daarna zijn we met de boot en onze zaklampen kaaimannen en slangen gaan spotten in het donker, wat blijkbaar een talent van ons is. Hierna nog wat socialisen en dan gaan slapen.

Dag 2

’s Morgens staat Eva (ja alleen Eva, Charlotte haar bed lag te goed) vroeg op om naar de vogels, die wakker worden, te gaan kijken. Na het ontbijt zijn we een modderbad gaan nemen. Leuk om eens te doen, maar wel duizend muggenbeten rijker. Snel douchen, eten en afscheid nemen van alle lieve mensen (toeristen) die er waren. Lekker chillen bij Alvin en wachten op de nieuwe lading toeristen. Hier zat toevallig een kennis van ons tussen. Leuke verrassing! 😀 Hierna nog eens vogels, kaaimannen en slangen spotten en dan weer naar bed met onze nieuwe lading muggenbeten (dit keer ook in het gezicht).

Dag 3

Wij zijn de muggen beu! En hun beten ook! Maar door tips van Rafaël, één van de zonen van Stephanie, zwermen er wel minder rond ons heen. Charlotte kan nu ook de prachtige taferelen van het ontwaken van de vogels meemaken aangezien zo ook vroeg is opgestaan (we vertrekken om 6u met de boot). FANTASTISCH! Ze vroegen ons nogmaals mee naar het modderbad, maar deze keer hebben we vriendelijk geweigerd. Mee ‘roti’ maken met Alvin, kennismaken met Audrey, de husky, en hangen in de hangmat bij de boys (ja er zijn alleen maar mannen…) staat er op de planning van de dag. Plots komt er nog een EHBO-cursus bij, gegeven door Eva, als iemand een splinter in zijn hand heeft en de installatie van zonnepanelen er tussen. GEWELDIG! Zo zie je maar wat wij ergo’s allemaal kunnen! 😉 Natuurlijk moeten we ook tijd maken om te kajakken met onze vriend Rafaël. Je kan al raden wie er eerst was… We moeten dus nog veel oefenen!

Al bij al waren de muggen verschrikkelijk, maar was het wel mega tof! De 2de dag werden we al opgenomen als één van hun. Leuke ervaring. Weer helemaal local geweest en nieuwe vrienden gemaakt!

Zo simpel kan het leven soms zijn, gewoon jezelf zijn! ‘Be happy, be you!’

CharEva

Geplaatst in De reis | Een reactie plaatsen

Week 3

Geplaatst op 16 februari 2018 door evaguldentops

Wat een weertje! Het regent hier al heel de week door. Daar hadden we niet op gerekend…

Deze week hebben we al enkele kindjes kunnen behandelen. Bij andere kindjes hadden we nog wat meer gegevens nodig.

We hebben ook onze eerste rolstoelmeting gedaan! Ondanks dat we dit nog nooit gedaan hadden en nu volledig zelfstandig moesten doen, ging het wel heel goed. Alleen spijtig dat veel rolstoelen hier sterk verroest en verouderd zijn, waardoor aanpassingen niet mogelijk zijn. Omdat hier zoveel kindjes zijn die in een te grote, te kleine of verkeerde rolstoel zitten (kindjes die eigenlijk kunnen stappen en die eenhandig zijn), maakt Charlotte hier een workshop (ambassadeurschap) rond.

De kledij! Kinderen ‘kunnen’ zich niet zelfstandig omkleden omdat hun kledij te klein is. Ook de schoenen passen niet, waardoor veel kindjes vallen. Om hier iets aan te doen schrijft Eva een informatieblad voor de ouders (ambassadeurschap) als valpreventie en bevordering van zelfstandigheid.

We willen ook nog een workshop geven omtrent transfers voor de bussen waar de kinderen worden opgehaald. Diegene die de kinderen op de bus moeten zetten belasten hun rug erg door verkeerde bewegingen. Ook ouders die hun kinderen komen ophalen zullen we ondersteunen.

Dit weekend gaan we weer een tripje doen! Maar dit houden we nog even als verassing! Tot zondag 😉

CharEva

Geplaatst in Het werkveld | Een reactie plaatsen

Weekendje Jaw Jaw

Geplaatst op 12 februari 2018 door evaguldentops

Adënö (Hallo)

Dit weekend zijn we 3 dagen naar Jaw Jaw geweest. Een dorpje in het binnenland aan de Surinamerivier. We verbleven bij Jaw Jaw a tela (wat naar het dorp betekend). Wat een fantastische ervaring!

Heel toevallig is een vriend van Eva, Ben, ook in Suriname. Donderdagavond aangekomen en hij gaat meteen mee op weekend.

Rond 9 uur worden we opgehaald door een busje richting Atjoni. In Atjoni kunnen we de korjaal (boot) naar Jaw Jaw nemen. De bootsman van Jaw Jaw, Willem, pikt ons op.

Eenmaal aangekomen krijgen we een hartelijk welkom van Bele. Hij is eigenaar van Jaw Jaw a tela. Ook zijn “huisluiaard”, Binkie kwam ons verwelkomen.

Veel toeristen verblijven in de naburige resorts van Jaw Jaw, wij kozen er voor om in het dorp zelf te verblijven. Dat is aardig gelukt! ’s Avonds is het gastenverblijf namelijk het centrum van het dorp. De jongeren komen er dansen, tv kijken, mee eten, babbelen. Spijtig genoeg zijn ze te verlegen om Nederlands te spreken. Dus hebben we vooral met de oudere gesprekken gehad, of als we alleen waren met de jongeren en kinderen.

De eerste dag zijn we eerst even bekomen door een zwem te nemen in de rivier. Hier zitten veel jongeren te chillen en joints te roken. We willen natuurlijk graag zoveel mogelijk local doen, maar dat was voor ons wel een stap te ver. 😀 Daarna hebben we een korte wandeling gemaakt. ’s Avonds kregen we optredens van 2 lokale muziekbandjes en de lokale dansgroep. Natuurlijk werden wij uitgenodigd om met hun mee te dansen. Charlotte was de ster van die avond. 😉

Dag 2 zijn we de omliggende resorts gaan bezoeken. We hebben gezien hoe ze hun eten maken. En zijn daarna nog een junglewandeling gaan doen. Blijkbaar is er een kippensoort die blauwe eieren legt (weetje van de dag). Ben heeft eens het geweer van Bele mogen testen op een boom. ’s Avond hebben we weer gezellig bijgepraat met oom Theo. En Eva heeft Mandje, de kat, een hele avond geknuffeld.

Verder zijn we de plaatselijke school, polikliniek, plantage en elektriciteitscentrale gaan bezoeken

Zondag morgen werden we weer gewekt door de jungle geluiden. Met spijt staan we op dat dit onze laatste dag is. Vandaag staat er weer heerlijk eten, chillen en rijst stampen op het menu. Nu snappen we hoe het komt dat iedereen daar zo gespierd is…

Morgen beginnen we weer met stage. Hoewel we ons hart verloren zijn aan Jaw Jaw en zijn inwoners, gaan we ook blij zijn om terug bij de kinderen te zijn. Op school gaan we dan ook onze eerste individuele therapieën starten. SPANNEND!

Groetjes

CharEva (en Ben)

Geplaatst in De reis | Een reactie plaatsen

Week 2

Geplaatst op 7 februari 2018 door charlottepeytier

6 februari

Week 2 zit er ook weer bijna op. Deze week staan we op de Mytylschool om onze cliënten te selecteren zodat we maandag écht van start kunnen gaan. De dag begint met het zingen van het volkslied en het hijsen van de vlag. Daarna gaan we in verschillende klassen gaan observeren om te kijken waar de kinderen moeilijkheden mee hebben. We hebben ons lokaal ook al opgeruimd en klaargezet om zo optimaal mogelijk (en proper) therapie te kunnen geven!

Om 13u is de school uit en stappen we de straat af naar Huize Tyltyl. Bepaalde kinderen van de Mytyschool worden met de bus hier naartoe gebracht. Eens de kinderen zijn aangekomen, worden de kinderen eerst gebaden. Hier hebben we tot nu toe vooral geobserveerd en zien we een mogelijkheid tot ADL-training zodat ze zich zelfstandig leren aan- en uitkleden. We hebben al enkele tips gegeven, maar willen hier nog dieper op ingaan. Daarna is het tijd voor het eten. De kinderen krijgen dan een warme maaltijd en dan helpen we de kinderen die moeilijkheden hebben. Ook wij krijgen dan een warme maaltijd (jeej :-D). Zo hebben we al rijst met bonen gegeten, Eva’s favoriet! In de namiddag zijn de kinderen vrij en gaan we de komende weken dan groepsactiviteiten geven. Nu hebben we enkel nog maar gesprekken gehad met de kinderen om ze beter te leren kennen en al even rolstoeltraining gegeven. Maandag was een lange dag en zijn we tot 20u gebleven. Zo konden we een goed beeld krijgen over hoe een hele dag van de kinderen eruitziet. Voor de rest van de week blijven we tot 16u. Na het afscheid van de kindjes (waar we veel aandacht en liefde van krijgen) STAPPEN we weer naar huis. 🙂

 

P.S.: Dit weekend (van vrijdag tot zondag) gaan we een uitstap doen naar Jaw Jaw. Onze avonturen lees je hier later.

Groeten

CharEva

 

 

Geplaatst in Het werkveld | Een reactie plaatsen

Week 1

Geplaatst op 3 februari 2018 door evaguldentops

2 februari

De eerste week zit er bijna op. Morgen, zaterdag 3 februari hebben we nog een halve dag. Deze week hebben we voornamelijk leren kennis maken met de therapiegewoonten, de organisatie van gezondheidszorg in Suriname, het multidisciplinair team en hun werking en de geldende regels.

De sfeer is aangenaam, maar we staan wel voor een grote uitdaging. De eerste keer dat we volledig zelfstandig therapie geven, cliënten selecteren en alles mogen beslissen wat het ‘ergotherapeutische’ betreft. Er zijn geen dossiers of dergelijke, dus we gaan hier ook nog wat aan moeten wennen. Dit is in contrast met al onze vorige stages, waar zo goed als alles aanwezig was. Creatief zijn en plannen is dus de boodschap!

We hebben kennis gemaakt met de Mytylschool, het aanverwante revalidatiecenter (zoals vermeld in vorige post) en Huize Tyltyl (foto). De samenwerking met Huize Tyltyl verloopt zeer vlot. We hebben meteen al enkele afspraken gemaakt.

We hebben ook een therapielokaal toegewezen. Meteen kregen we al ideeën voor therapieën.

Het zwembad, waar we hydrotherapie gaan geven, hebben we ook al even gecheckt. Ziet er top uit!

Deze week zijn we dus niet enkel de therapiegewoonten nagegaan, maar ook de plaatselijke eetgewoonten. We krijgen de komende weken in Huize Tyltyl het eten dat ze zelf klaarmaken. Echt Surinaams LEKKER!! Onderstaande foto’s zijn enkele gerechten die we deze week hebben gegeten.

Heerlijke Roti 

Saoto soep 

en Nasi Indo met kipbal en loempia 

Heerlijk toch al dat eten! Dat smaakt naar meer!

Groetjes

CharEva

Geplaatst in Het werkveld | Een reactie plaatsen

Eerste stagedag

Geplaatst op 30 januari 2018 door evaguldentops

29 januari

Vandaag hadden we onze eerste stagedag. Na verloren te lopen in het revalidatiecentrum (Eva loopt altijd verkeerd), komen we bij de ergotherapie. Op zijn Surinaams begonnen we wat later dan voorzien.

Bus voor patiëntenvervoer

We werden meteen voorgesteld aan enkele kinderen en verkende kort de school.

Tussen de therapieën door hadden we even de tijd om wat meer informatie te verwerven bij onze mentor. Zo hebben we het kort gehad over het economisch probleem, waardoor veel patiënten te weinig therapieën krijgen/ kunnen betalen. Het slecht uitgewerkte verzekeringssysteem maakt dat er te weinig wordt uitbetaald. En de financiële crisis in het land, dat er voor zorgt dat alles voor de bevolking duurder wordt. Dit resulteert in een lage therapietrouw, blijvende beperkingen en grotere afhankelijkheid van mantelzorgers.

Ergotherapie is niet zo bekend in Suriname. Er is hier geen opleiding en er zijn weinig therapeuten. De ergo’s die er zijn, hebben gestudeerd in het buitenland, voornamelijk in Nederland.

Deze week gaan we voornamelijk nog observeren. Als we de therapiegewoonten onder de knie hebben, kunnen we maandag starten!

Tot vrijdag!

CharEva

Geplaatst in Het werkveld | Een reactie plaatsen

De reis

Geplaatst op 26 januari 2018 door charlottepeytier

Donderdag 25 januari

Veel te vroeg opstaan (half 6) om de Thalys van Antwerpen-Centraal naar Schiphol te nemen. Vanuit Schiphol hadden we een vlucht van 9u naar Zanderij (Suriname).

Alles is goed verlopen en eens we uit het vliegtuig gingen kwam de warmte als een muur op ons af. Toen moesten we nog een dik uur wachten op ons busje. Konden we meteen aan het lokale ritme wennen 😉

Met dit busje gingen we van Zanderij naar Paramaribo. Dit was een rit van 2u waarbij we onderweg goed hebben kunnen rondkijken.

We zijn dan uiteindelijk aangekomen op onze verblijfplaats. EINDELIJK een verfrissende douche!

De volgende dagen gaan we vooral de buurt verkennen.

Warme groeten en tot snel!

Charlotte en Eva

 

Geplaatst in Nieuws | Reacties uitgeschakeld voor De reis

De cultuur

Geplaatst op 1 oktober 2017 door admin

Weekend 26-28 januari

JETLAG!!! Ons slaap-waakritme is helemaal verstoord. Toch proberen we de dag door te komen en gaan we op stap. Ons eerste doel is het kopen van een SIM-kaart. Zo kunnen we makkelijk contact houden met onze huisgenoten en stagementor. Daarvoor zijn we naar de ‘Hermitage mall’ gestapt. Een flinke wandeling van 40 minuten in de blakende zon. Dag 1 en al meteen verbrand. “Wandelen, zijn jullie gek?!” Blijkbaar wel dus… Op onze terugweg hadden we nog eens 9liter water gekocht. “Is het niet te zwaar?” horen we mensen vragen. Haha gek zijn we dus inderdaad wel een beetje.

Wandelen is hier blijkbaar een beetje raar… “Niet teveel lopen hé” horen we roepen. Maar we willen toch even wat te voet doen, na die lange vlucht van donderdag. Zaterdag wouden we naar het strand gaan. Maar dit is blijkbaar de verkeerde weg op gegaan (letterlijk). We kwamen namelijk uit aan ‘Waterkant’. Toch was ons klein avontuur zeer leerzaam.

Zo hebben we al kort kunnen kennismaken met enkele religies. Leuk weetje is dat de moskee en de synagoge van de foto’s hier onder gewoon naast elkaar staan.

Door verkeerd te lopen hebben we ook nog wat van de geschiedenis leren kennen. 10 oktober is de dag van de Marrons. Op deze dag , in 1760, verkregen zij hun vrijheid. Zo wonnen zij de strijd tegen de onderdrukking.

Eenmaal aan Waterkant aangekomen, hebben we wel even nood aan wat schaduw. Gelukkig is er de palmentuin. Gigantische palmbomen die ons even verkoeling bieden. We liepen ook nog langs een lokaal busstation.

Het is al na de middag en we krijgen toch wel wat honger. We zien ‘locals’ lopen met bakjes met rijst. “Dat wil ik ook hebben!!!” riep Eva en zo gingen we op zoek naar de bakjes met rijst.

Na onze maaltijd en een tijdje tussen de ‘locals’ te zitten, dachten we dat het wel eens tijd was om terug te keren. Charlotte had namelijk genoeg van de trouwverzoeken die ze kreeg 😀 Na een 7uur durende trip en meer dan 12 kilometer gewandeld te hebben, was het wel even genoeg met stappen. “Morgen dan toch maar een taxi” besloten we.

Om nog even uit te rusten voor we maandag beginnen aan onze stage, besloten we om zondag even te gaan zwemmen. Lekker uitrusten, afkoelen (en verbranden). Dat was onze laatste dag van het weekend.

Fijne werkweek iedereen! Wij vliegen er ook in 🙂

Groetjes CharEva

 

Geplaatst in De cultuur | Reacties uitgeschakeld voor De cultuur