Het eten hier is super lekker. Helaas was mijn maag er niet aan gewend en werd ik op de vijfde dag erg ziek. Zondagavond voelde ik me opeens erg draaierig en kreeg ik hevige krampen, waardoor ik in mijn bed ben gaan liggen. Het duurde niet lang voordat ik veel toiletbezoekjes op een korte tijd had. ’s Nachts kon ik ook niet slapen omdat ik meerdere keren moest overgeven. De volgende ochtend zijn we naar Angela gegaan, de ex-vrouw van onze huisbaas, die bioloog is aan de universiteit. Daar heb ik onderzoek laten doen. Ik moest een staaltje geven en bloed laten afnemen. Zoals sommigen wel weten kan ik niet tegen prikjes, heb ik hierdoor paniekaanvallen en val ik bijna elke keer flauw. Deze keer was niet anders, behalve dat het heviger was dan ik ooit had. Omdat ik al erg zwak was, heb ik mijn flauwvalrecord gebroken. Niet dat ik daar trots op ben.
De dokter nam mijn bloed af, wat vlot en pijnloos verliep, maar het idee van het prikje maakte me wel gek. Hij zei dat ik naar buiten mocht, maar ik vertelde hem dat ik me duizelig voelde. Het laatste wat ik me herinner, is dat de dokter Angela riep. Hierdoor hebben Akim en Toño de schrik van hun leven gekregen. Mijn ogen draaiden naar achteren en ik trilde helemaal. Blijkbaar heb ik hen een paar keer recht in de ogen aangekeken en draaiden mijn ogen weer weg, maar daar weet ik zelf niets meer van. Akim noemt het een traumatische ervaring van zijn leven. Ik werd na een tijd wakker doordat ik mijn naam meermaals hoorde en opeens stonden er 6 mensen rond mij. Daarna heb ik nog even op bed gelegen, wat energiedrank gekregen en een lolly voor wat suiker binnen te krijgen.
Twee dagen later kreeg ik de resultaten. Ze vermoedden Buiktyfus, maar adviseerden me naar een privékliniek te gaan. Daar heb ik opnieuw tests laten uitvoeren en de resultaten van het universitaire testcentrum laten zien. Hun diagnose was Toerista, gelukkig minder ernstig dan de eerste diagnose. Ze raadden me af antibiotica te nemen. Ik vond het echter vreemd dat ik twee verschillende diagnoses had gekregen die elkaar tegenspraken. Maar maak je geen zorgen, ik heb nog een derde, andere diagnose gekregen, gewoon om het spannend te houden zeker? Deze laatste dokter, een vriend van onze stage mentor, zei dat ik een infectie had en antibiotica en andere medicijnen moest nemen. Ik heb geluisterd naar de laatste en vijf dagen antibiotica genomen. Na een week overleven op kippensoep, sportdrank en crackers mocht ik eindelijk weer “normaal” eten.
Mijn avontuur heeft ons dus al in de eerste week kennis laten maken met de gezondheidszorg. We hebben dit letterlijk ervaren. Het enge aan dit hele proces vind ik nog steeds dat er drie verschillende diagnoses waren die elkaar tegenspraken. Na 650 Bolivianos later was ik aan het herstellen. Dit heeft wel een flinke hap uit mijn budget genomen, maar het belangrijkste was dat ik gezond was 😊).
Nu gaat alles weer helemaal goed en eet ik weer met de rest mee. Ik wist dat mijn buik op een moment wel ging opgeven maar dat het dag vijf was, was wel gek. Akim en ik hebben altijd hetzelfde gegeten. Maar voor een absurde reden heeft hij nooit last gehad. #buikvanstaalvsbuikvanniks