De laatste week zit er op. Wat ga ik de kinderen en collega’s missen. Dit was een onvergetelijke ervaring.
Deze week stond ik in de lokale krant met het evenement van vorige week. Mijn collega’s waren heel trots om me dit te laten zien.
Deze week was nog een laatste keer therapieën geven, een laatste keer de temazcal in gaan en veel knuffelen met de kinderen. De kinderen leren ook kerstliedjes aan. Deze worden gezongen met een kerstmuts op om helemaal in de stemming te komen. Muziek is voor de kinderen erg belangrijk. Daarom wordt dit ook dagelijks gedaan. Eén van de kinderen was ook jarig, en natuurlijk kreeg ook hij een taart, waarbij hij dan zelf zijn gezicht in de taart duwde.
Op vrijdag was dan het grote afscheid en ze hadden samen voor een verassing gezorgd. plots stond heel het team in het lokaal met al de kinderen, begon iedereen te klappen en kreeg ik een poster met de handen van de kinderen op en een kaartje. Natuurlijk hoorde hier dan ook een traantje bij, van mezelf maar ook van sommige collega’s. En natuurlijk was het dan weer een knuffelmoment. Maar één ding is zeker ik kom terug dit is ook beloofd geweest.
