De laatste loodjes.

Heippa,

De voorlaatste week op stage zit erop,  wij zijn klaar voor de laatste dagen.

Voorbije week liep niet van een leien dakje! Heel het systeem is aangepast. We zullen proberen dat kort te schetsen. Alle vorige weken was het zo dat de ergotherapeut individuele therapieën had met de cliënt en deze kreeg ook groepstherapie waarbij er ongeveer 8-10 mensen waren voor 1 ergotherapeut. Onlangs paste Kela (VAPH van bij ons voor de kenners) de regels voor een revalidatiecentrum aan. Hierbij werd er beslist dat men de cliënt meer individueel moet benaderen. Zo werd het nieuwe systeem geboren. Het gaat als volgt:  de cliënten worden in groepjes van 3 personen verdeelt, dit aan de hand van een voorgaand telefonisch gesprek. Er is 1 kort individueel moment met de ergotherapeut aan het begin van de revalidatie periode, en 1 moment helemaal op het einde. Voor de rest wordt de cliënt gezien in die kleine groepjes waar er telkens 2 therapeuten van een verschillend discipline aanwezig zijn. Voor ons is het nog niet helemaal duidelijk, maar ook voor de werknemers niet! Het is dus een beetje zoeken. Er werd na de eerste week alvast een negatieve commentaar gegeven, benieuwd hoe het verder zal evolueren!

Dit weekend hebben we onze stagetaken afgewerkt en ook onze evaluatie ingevuld. Dinsdagochtend komt er iemand van school op evaluatie gesprek, eerst een uur voor mij en dan een uur voor Ellen. Benieuwd hoe ze die tijd gaan opvullen! Alsof we niet genoeg kregen van het schoolwerk hebben we ook voor onze Finse les gewerkt en ons eindwerk.

Maar het was niet allemaal kommer en kwel! Dinsdag kregen we nieuws van het thuisfront. Karen, Ellen’s zus was namelijk bevallen van een flinke jongen: Guus. Na het lange wachten kwam dan toch het verlossende telefoontje. Knappe bink he 😉

Kleine Guus

Dit weekend is de lente hier begonnen. Het was dan wel niet zo warm als in België, maar ons hoor je niet klagen. Met 7 graden en de zon hier vonden wij het al behoorlijk warm! We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt wat in de stad rond te lopen, toch weer een heel ander zicht zo zonder sneeuw en met zon! Na ons eerste terrasje hier in Turku gingen we op zoek naar de plek waar Ellen’s ouders dit weekend zullen verblijven, het Brigitinne Klooster. Als we in de buurt wat rondliepen stond er al meteen een non op en begon te zwaaien, we zijn al snel terug weggegaan.

Genieten!

Sun is shining

Volgende week hebben we onze laatste stagedagen, en kunnen dan eindelijk echt van Turku beginnen genieten en de stad ontdekken. Donderdag komen Ellen’s ouders aan en ’s avonds gaan we naar een hockey wedstrijd. Hun staat ook een duik in het koude water te wachten gecombineerd met sauna. Wij kijken er in ieder geval al naar uit!