De eerste week heb ik vooral kennisgemaakt met de medewerkers en de bezoekers. Ik voelde me al direct thuis, mede door een warme welkom. In het begin was het nog wennen aan de taal, maar de mensen staan er heel open voor. Hoe meer ik durfde te praten, hoe meer ik zelfvertrouwen kreeg en hoe meer ik kon bijleren. Ik heb mezelf voorgesteld als ergotherapeut, de meeste bezoekers wisten al wat ze konden verwachten van mij. Ik kon gemakkelijk refereren naar Soraya en Fien. Ik heb ook de documenten die Fien voor mij had achtergelaten nagekeken.
Je krijgt hoe dan ook een heel warm gevoel van de bezoekers. Het is heel fantastisch om mensen met andere culturen te leren kennen. Ik heb een nieuwe taal leren kennen, het Lingala (een taal dat word gesproken in Congo). Ik kan zelfs enkele zinnen :).
Daarbij heb ik samen met Cynthia, al een eerste huisbezoek gedaan. We hebben een boeiend gesprek gehad met de bewoner. Ik heb haar huis geanalyseerd en advies gegeven over de mogelijke aanpassingen en hulpmiddelen in functie van het valrisico van mevrouw in haar woonomgeving. Ik heb ook de brochure over valpreventie overgelopen. Aangezien mevrouw enkel Frans sprak, vroeg het extra inspanning en moeite, maar met gebruik van lichaamstaal verliep de communicatie beter.
Ik heb ook aan een project meegedaan waarbij men een soort tuin willen aanleggen in vorm van een doolhof. Ik heb mijn ergotherapeutische bijdrage geleverd door de nadruk te leggen op de toegankelijkheid voor de rolstoel- en rollator gebruikers.
Tenslotte ben ik begonnen met mijn brochure over het belang van actief bewegen. Ik heb bij de mensen ook al een introductie gedaan over de brochure, ze waren heel nieuwsgierig. Het doel van mijn brochure is mensen stimuleren in hun dagelijks leven om te bewegen en deze dient ook ter preventie van een sedentair leven en ter preventie van een valpartij.