Hallo iedereen,
Onze laatste stageweek is al voorbij en wat een week!
De week begon zoals alle weken met onze vaste therapiesessies. Op dinsdag kregen we als afscheid van de badmeester nog enkele lekkernijen van Suriname om tijdens de pauze te eten.
Doorheen de week voelden wij en de kinderen het afscheid al komen. Dit is ons de laatste dag toch wel een beetje zwaar bevallen! 🙁 Het begon ’s morgens al toen het eerste kindje op therapie al begon te wenen, nadat we zeiden dat het de laatste keer was. Het resultaat was dan ook dat wij moesten wenen.
Na afscheid van de juffen en kinderen van de school vertrokken we naar Huize TylTyl voor de laatste namiddag. Hier hebben we een afscheidsfeest georganiseerd en hadden we hapjes en drankjes voor de kinderen meegenomen. Na een balspelletje en wat dansen hebben we ook nog een groepsfoto getrokken met zowel de tantes en de kindjes.
Tegen het einde van de namiddag hebben we nog een afscheidscadeautje gekregen van de tantes en kindjes. Dit was een I love Su t-shirt en een pet met hetzelfde erop. De tantes kennen ons zo goed dat ze wisten welke kleur t-shirt aan wie te geven. Bij de laatste afscheidsknuffels hebben enkele kinderen toch moeten wenen met als resultaat dat Hanne ook terug is beginnen wenen. Met een leeg gevoel zijn we dan ook in de taxi, naar ons huisje, gestapt.
Tot slot hebben we onze laatste dagen afgesloten met een dolfijnentour met onze medehuisgenoten en een dagtrip naar de Brownsberg. Hier enkele sfeerbeelden.
Tot slot willen we nog even de ervaringen opsommen die ons bijgebleven zijn:
- Ergotherapie is niet zo bekend in Suriname
- Veel kinderen zouden baat hebben bij sessies ergotherapie
- De kinderen waren enthousiast om op sessie te komen
- We hebben een goede band kunnen opbouwen met de kinderen
- Zelfstandigheid is op deze stageplaats een vereiste
- De verzorgsters werken naar zelfstandigheid bij kinderen, maar dit heeft een andere invulling als bij ons in België
- Doorzettingsvermogen is een vereiste om iets te bereiken bij de kinderen
- Leren omgaan met de negatieve blik die ze de kinderen geven
- De vriendelijkheid en openheid van de mensen
- Een deel van de familie geworden
- De blije gezichten van de kinderen wanneer ze ons zagen en dingen mochten komen doen
=> De beste tijd van ons leven!!! 😀
xoxo Hanne en Coralie