Hallo iedereen,

Onze laatste stageweek is al voorbij en wat een week!

De week begon zoals alle weken met onze vaste therapiesessies. Op dinsdag kregen we als afscheid van de badmeester nog enkele lekkernijen van Suriname om tijdens de pauze te eten.

Doorheen de week voelden wij en de kinderen het afscheid al komen. Dit is ons de laatste dag toch wel een beetje zwaar bevallen! 🙁 Het begon ’s morgens al toen het eerste kindje op therapie al begon te wenen, nadat we zeiden dat het de laatste keer was. Het resultaat was dan ook dat wij moesten wenen.

Na afscheid van de juffen en kinderen van de school vertrokken we naar Huize TylTyl voor de laatste namiddag. Hier hebben we een afscheidsfeest georganiseerd en hadden we hapjes en drankjes voor de kinderen meegenomen. Na een balspelletje en wat dansen hebben we ook nog een groepsfoto getrokken met zowel de tantes en de kindjes.

Tegen het einde van de namiddag hebben we nog een afscheidscadeautje gekregen van de tantes en kindjes. Dit was een I love Su t-shirt en een pet met hetzelfde erop. De tantes kennen ons zo goed dat ze wisten welke kleur t-shirt aan wie te geven. Bij de laatste afscheidsknuffels hebben enkele kinderen toch moeten wenen met als resultaat dat Hanne ook terug is beginnen wenen. Met een leeg gevoel zijn we dan ook in de taxi, naar ons huisje, gestapt.

Tot slot hebben we onze laatste dagen afgesloten met een dolfijnentour met onze medehuisgenoten en een dagtrip naar de Brownsberg. Hier enkele sfeerbeelden.

Tot slot willen we nog even de ervaringen opsommen die ons bijgebleven zijn:

• Ergotherapie is niet zo bekend in Suriname
• Veel kinderen zouden baat hebben bij sessies ergotherapie
• De kinderen waren enthousiast om op sessie te komen
• We hebben een goede band kunnen opbouwen met de kinderen
• Zelfstandigheid is op deze stageplaats een vereiste
• De verzorgsters werken naar zelfstandigheid bij kinderen, maar dit heeft een andere invulling als bij ons in België
• Doorzettingsvermogen is een vereiste om iets te bereiken bij de kinderen
• Leren omgaan met de negatieve blik die ze de kinderen geven
• De vriendelijkheid en openheid van de mensen
• Een deel van de familie geworden
• De blije gezichten van de kinderen wanneer ze ons zagen en dingen mochten komen doen

=> De beste tijd van ons leven!!! 😀

xoxo Hanne en Coralie

Hey iedereen,

Het is al even geleden dat jullie nog iets van ons hebben gehoord, maar we hadden het erg druk met onze stagerapportage en dergelijke. 😉

Maandag was het een nationale feestdag omdat er toen Holi Phagwa gevierd werd. Dit is een Hindoestaans feest waarbij er met gekleurd poeder op elkaar wordt gegooid. We zagen er dan ook heel proper uit. 😉

Na deze unieke ervaring zijn we aan onze voorlaatste stageweek begonnen. Zoals elke week hebben we op dinsdag in de voormiddag hydrotherapie. In de namiddag hebben we aan het verzorgend personeel van Huize Tyltyl een workshop gegeven omtrent tiltechnieken bij kinderen met een beperking. Tijdens deze workshop hebben de tantes actief meegewerkt en mochten ze zelf de tiltechnieken eens uitproberen. Daarnaast hebben we ook nog een aantal adviezen over de kinderen meegegeven.

Op woensdag, donderdagvoormiddag en vrijdag vonden onze wekelijkse therapieën plaats met de kinderen die we elke week zien. Op donderdagnamiddag werd er een groepsactiviteit georganiseerd waarbij de kinderen zelf muziekinstrumentjes konden maken uit waardeloos materiaal. We hebben hiervoor gekozen omdat we al een paar keer hadden gezien dat de kinderen graag met muziek bezig zijn en vaak op van alles tokkelen om muziek te maken. Toen we dit aan de kinderen introduceerden, waren ze meteen enthousiast en konden ze al niet meer wachten om te beginnen. Het draaide uiteindelijk uit op een zeer leuke en productieve namiddag.

Omdat het onze voorlaatste week was, wou het personeel van Huize Tyltyl een waardig afscheidsfeest organiseren voor ons. Daarom werd er geregeld dat we zaterdag (18/03) samen met de kinderen naar Para Parc konden gaan. Dit is een recreatiepark waar de kinderen kunnen spelen, zwemmen en zich kunnen amuseren.

Nadat we hier aankwamen, hebben we eerst een aantal spelletjes gespeeld met de kinderen. Nadien kregen we een lekkere warme maaltijd. Na een korte rustpauze zijn we met z’n allen in het zwembad gedoken. Er was een groot zwembad voor de oudere kinderen die zelfstandig kunnen zwemmen en een kleiner zwembad voor de kleinsten.

Omdat we van België komen hebben  ze in de namiddag speciaal voor ons frietjes gemaakt :D. De frietjes vielen goed in de smaak, zowel bij ons als bij de kinderen.

Ten slotte hebben we ons klaargemaakt om terug naar huis te keren. Het was een zeer leuke dag en iedereen heeft hier zeker van genoten. We kunnen jullie alvast verzekeren dat we de kinderen en het personeel heel hard gaan missen!

We sluiten dit bericht af met boodschap die onze ervaring hier omschrijft.

“Being a family means you are a part of something very wonderful. It means you will love and be loved for the rest of your life. No matter what.”

Xoxo Coralie en Hanne

Hallo iedereen,

In dit berichtje willen we jullie graag vertellen hoe een stagedag ervoor ons uitziet. 🙂

We staan op om half 7 om tegen half 8 op onze fiets te stappen richting stage. Hier komen we dan rond 10 voor 8 aan, waar we meteen enthousiast gegroet worden door alle kindjes en de juffen. Om 8 begint de school met het zingen van het volkslied. Dit lied kennen we zelf bijna helemaal. 🙂

Hierna beginnen wij aan onze individuele therapieën. Rond 10 uur is er even pauze voor de kinderen, sommige kinderen komen dan naar ons om even dag te zeggen. Na de pauze geven we nog therapie tot de school gedaan is, dit is meestal rond half 1. Onze individuele therapieën kunnen heel erg variëren. We geven sessies rond de rekenvoorwaarden, de schrijfvoorwaarden, lichaamsbesef, ruimtelijke oriëntatie, fijne motoriek en grove motoriek van de bovenste ledematen, psychomotoriek… Hiernaast krijgen we ook veel kansen om de assessments in te oefenen. Voor onze stagementor moeten we regelmatig eens een assessment bij een bepaald kind af nemen, daarnaast mogen we ook bij kinderen waarbij we het nodig achten een assessment afnemen. De assessments die we tot nu toe al hebben mogen uitvoeren zijn: de KOEK, de Quest, the sensory profile, the Beery VMI…

Hierna fietsen we de straat af naar Huize TylTyl. Hier gaan we iedereen gedag zeggen, terwijl de kinderen van de bus komen en hun rugzak gaan wegleggen. Vervolgens worden de kinderen eerst gebaden. Hier geven we aan sommige kinderen ADL-training zodat ze zich zelfstandig leren aan- en uitkleden. Daarna is het tijd voor het eten. De kinderen krijgen dan een warme maaltijd, hier helpen we kinderen die moeilijkheden hebben en krijgen wij ook zelf een warme maaltijd.

De namiddag wisselt wel eens, soms geven we samen een groepsactiviteit, andere keren geven we nog individuele therapieën. Hier blijven we tot 16 uur. Nadat we dan afscheid van de kindjes hebben genomen en even gaan terugkoppelen zijn over alles wat we gedaan hebben bij de tantes, fietsen we huiswaarts. Als we dan rond half 5 thuis komen, vliegen we er meteen in om onze verslagen voor de stagementor te schrijven. Zij heeft graag van elke sessie dat we doen een voorbereiding en evaluatie die EBP onderbouwt is, hierdoor hebben we ’s avonds vaak nog veel werk.

Zo ziet een dagje er hier uit! Natuurlijk nemen we in het weekend ook wel eens vakantie om het mooie land te bezichtigen. 🙂

xoxo Hanne en Coralie (of zoals de kindjes ons noemen Anna en Caolie)

Hallo iedereen,

Het is weer lang geleden, maar hier zijn we weer.

De voorbije week ging weer zo snel voorbij. We zijn met veel verschillende dingen bezig geweest op stage. Hieronder ook aan groepstherapieën. Vorige week hadden we met een deel van de kinderen een groot ganzenbord op karton gemaakt. Ons doel was om de kinderen te stimuleren om fijn motorisch vaardigheden in te oefenen en om zelf iets te creëren. Over enthousiasme gesproken, de opdracht was nog niet uitgelegd en er stonden al kleine tekeningen op het karton.

De omgeving om de therapiesessies in uit te voeren is niet altijd even ideaal, maar op deze manier leren we flexibel om te gaan met de mogelijkheden die we hebben. Deze week hebben we het bordspel dan gespeeld. We hadden bij een tien-tal vakjes opdrachten gemaakt. Deze opdrachten waren voor zowel fijn als grof motorische vaardigheden te oefenen, maar ook op cognitief gebied werden de kinderen uitgedaagd.

Vol enthousiasme kwamen de kinderen rond het bordspel zitten. Het verliep af en toe chaotisch, maar aan de kinderen konden we zien hoe veel ze ervan genoten!

Het is wel degelijk waar wat ze zeggen:

Alone we can do so little, together we can do so much!

Op het einde van de dag, werden we getrakteerd door het keukenteam op een lekker stuk cake om de dag mee af te sluiten!

xoxo Hanne en Coralie

Dag iedereen,

Zoals jullie misschien al kunnen raden, gaat dit blogbericht over hydrotherapie. Elke dinsdagvoormiddag geven wij hydrotherapie aan de klassen speelleer en de kleuter/observatieklas. In deze klas zitten ook de meeste kinderen die wij individuele therapie geven, dus dit is mooi meegenomen!

Het zwembad dat ter beschikking is, is onderdeel van de Mytylschool. Het is een groot zwembad met verschillende dieptes zodat elk kind in het water kan. Het water van het zwembad wordt opgewarmd door middel van zonnepanelen die door een Belg zijn geplaatst. 😉 Er is ook een tillift aanwezig waarmee kinderen in het water geholpen worden. Jammer genoeg hebben we deze nog niet veel in gebruik gezien.

Tijdens de hydrotherapie ontfermen we ons vooral over de zwakkere kinderen die extra ondersteuning/aandacht nodig hebben. We werken dan vooral op ontspanning en watergewenning. Dit werkt zeer bevorderend voor kinderen met spasticiteit. Daarnaast stappen we ook met een aantal kinderen die hier moeite mee hebben. Enkele kinderen hebben een zwakke hoofd- en rompcontrole, bij deze kinderen gaan we technieken toepassen die we van de badmeester hebben geleerd. Natuurlijk hebben we op school al geleerd hoe we deze kinderen moeten ondersteunen. 😉 Bij de hele zwakke kinderen werken we met ons tweeën. Zo kan één iemand het hoofd en de romp ondersteunen terwijl de andere met de benen aan de slag gaat.

Naast de zwakkere kinderen hebben we ook aandacht voor de andere kinderen. We kijken hoe zij zich positioneren in het water, zo krijgen we ook een beeld van hun mogelijkheden en beperkingen.

Hieronder nog een sfeerbeeld omdat we hydrotherapie leuk vinden! 😉

Hoi iedereen,

Wow, wat gaat de tijd toch snel! 😀

Ondertussen zijn we al twee weken in Suriname en zijn we hier alles gewoon geworden. De tijd vliegt, zo is onze tweede week stage al voorbij. En het zinnetje dat we al het meest gehoord hebben: “nou, jullie zijn geen Nederlanders!”

Een korte samenvatting van de stageweek:

Maandag zijn we er meteen ingevlogen met individuele therapieën bij de kinderen die we vorige week al gezien hadden. Daarnaast hebben we ook nog andere kindjes geobserveerd. We werken vooral op de schoolse vaardigheden en fijne en grove motoriek. In de namiddag zijn we dan begonnen met de rolstoelanalyse van de kinderen in Huize TylTyl. De jongens zagen dit als een goed excuus om niet te moeten gaan rusten! 😉

Dinsdag was het dan zover, de eerste keer dat we hydrotherapie mochten geven! Na wat uitleggen van de badmeester en de juf konden we beginnen. De kinderen werden omgekleed door de verzorgster en in een badstoel naar ons toegebracht. We zorgden er dan voor dat elk kind zwembandjes aanhad en douche maar! Zelf moesten we met een t-shirt en short het water ingaan. Een leuke en leerrijke ervaring, maar toch heel vermoeiend. Sommige kinderen waren heel uitbundig, anderen een beetje angstig. Voor vele kinderen was het een moment om tot rust te komen en de spieren te ontspannen. In de namiddag hebben we nog een motorische groepsactiviteit gedaan met de kinderen.

Woensdag hebben we in de voormiddag individuele therapie gegeven. In de namiddag hebben we voor een van onze stageprojecten assessments afgenomen bij enkele kinderen met de ziekte van Duchenne.

Donderdagvoormiddag hebben we therapieën gegeven gericht op de grove motoriek. Deze groep kinderen hebben extra aandacht nodig, daarom begeleiden wij ze met twee. In de namiddag hebben we nog een individuele therapie gegeven aan een jongetje van 8 jaar. Hij heeft op zijn eerste een epilepsieaanval gehad, waardoor hij restletsels heeft. De restletsels doen zich vooral aan zijn rechterzijde voor. Hij heeft de mogelijkheid om te stappen, maar hier is nooit met hem op geoefend. Daarnaast heeft hij ook geen kaye walker om hem te ondersteunen. Tijdens de therapie hebben we hem samen gezien en enkele oefeningen met hem gedaan. Een van de andere kinderen heeft wel een kaye walker, we hebben deze even geleend om met de jongen eens te lopen. (Dit natuurlijk onder onze begeleiding 😉 ) Hierdoor hebben we zijn gangpatroon, evenwicht, coördinatie, spierkracht… kunnen observeren. Vele van de tantes (verzorgers) kwamen kijken en waren enthousiast over het feit dat hij het zo goed deed. De glimlach van het jongetje heeft onze dag helemaal goed gemaakt! 😀 Het enthousiasme van de tantes was motiverend om te zien. Ze willen graag van ons bijleren om ook met de jongen te kunnen oefenen.

Zo was de stageweek snel voorbij, maar wat ons bij gebleven is:

• Zelfstandig zijn
• Geduld hebben
• Creativiteit
• Gelukkig zijn met de kleine dingen
• De glimlachjes op de gezichten 🙂

Hieronder nog een sfeerbeeld van op de stageplaats 🙂

Tot na het weekend met een verhaal over onze avonturen op het Kwai-Kwai eiland! 🙂

xoxo Hanne en Coralie

Hoi  iedereen,

Hier zijn we dan weer, na enige tijd van stilte.

Vandaag moeten we niet naar onze stageplaats gaan, dus zagen we dit als een geschikt moment om jullie iets te vertellen over wat we de afgelopen vier dagen al gedaan hebben. Op maandag moesten we pas om 12 uur in Huize TylTyl zijn. Hier werden we ontvangen door de directrice en haar collega. Ze hadden geen overzicht over wat we bij de kinderen gingen doen, maar hadden wel een heleboel vragen voor ons. Na een overleg van meer dan een uur, gingen we de kinderen ontmoeten. Sommige waren verlegen anderen kwamen meteen naar ons toe.

Onze eerste indruk van de kinderen was toch even verschieten. Het zijn allemaal kinderen met een lichamelijke beperking (dit wisten we op voorhand al), maar toch waren ze er erger aan toe dan we hadden verwacht. Ze hadden erge misvormingen waar niet meer veel aan te doen is. Ook de manier waarop ze in hun rolstoel zitten of zich verplaatsen is alles behalve veilig en correct.

Omdat we in Huize TylTyl enkel in de namiddag konden staan, hadden we uren te kort. Hierop stelde de directrice voor om te bellen naar de verantwoordelijke van de MyTylschool, waar de kinderen naar school gaan. Zo gezegd, zo gedaan, de volgende dag mochten we om half 9 beginnen op de MyTylschool, na een kort overleg met de verantwoordelijke.

De verantwoordelijke was meteen enthousiast om ons op school te hebben, maar vroeg ook om enkele kinderen te behandelen die niet in Huize TylTyl zitten. Dit vonden we geen probleem. We kregen ons eigen lokaal met basismateriaal dat we mogen gebruiken. Hierna gingen we meteen aan de slag. We hebben het lokaal opgeruimd en ingericht zodat het geschikt is voor therapie. Vervolgens zijn we enkele kinderen gaan observeren. Zo was het al snel half 1, wanneer de school uit ging.

In de namiddagen gaan we dan naar Huize TylTyl waar we beginnen met maaltijdbegeleiding. Hierna krijgen we zelf ook warm eten van het vriendelijke keukenpersoneel. Nadien sluiten we de dag af met ofwel individuele therapieën of een groepsactiviteit.

De rest van de week hebben we ons ingewerkt in de werking van de school en Huize TylTyl. Zo hebben we het personeel ontmoet, afspraken gemaakt rond hydrotherapie en bewegingstherapie en bij enkele kindjes al een handelingsassessment afgenomen.

Onze eerste indrukken van de week zijn:

• rustige, ontspannen werksfeer
• enthousiaste kinderen en medewerkers
• creatief zijn met weinig materiaal
• heel zelfstandig te werk gaan

Dit was een korte terugblik van de eerste week.  Nu is het tijd om wat cultuur op te snuiven.

xoxo Hanne en Coralie

Een ervaring in het werkveld