MAANDAG 25.02.2019
Dzień dobry!
Op de drums van Golden Earring (Radar Love) in mijn oren, schrijf ik dit blogbericht.
Maandag vertrok ik met 30 kg aan bagage, een rugzak, mijn handtas en een portie stress, heimwee en enthousiasme vanuit Geraardsbergen naar Zaventem-Luchthaven. “De trein is het middel bij uitstek om je vlucht zorgeloos te halen.” Bij het kopen van mijn Diabolotoeslag lichtte de loketbediende me in dat de trein van 11h25 naar Brussel slechts tot Edingen bediend zal worden wegens een personenongeval. Daar stond ik dan… Maar geen paniek! Via Denderleeuw en een overstap in Brussel-Zuid moest het ook lukken, en gelukt was het! Fantastisch hoe twee oude vrouwtjes na een gesprekje over ‘chance dat zo een valies wielekes heeft hé?‘ mij volle moed gaven om er volledig voor te gaan. Beide vluchten verliepen fantastisch en de schrik om mij alleen te voelen, was er niet. De laatste vlucht was behoorlijk spectaculair, we vlogen juist op het moment dat de avond viel en het leek wel rode mist. Een filmpje over de rode mist kan ik via deze blogsite niet uploaden, excusi. Andere sfeerbeelden? No problemo!
In de luchthaven van Wroclaw (Nicolaus Copernicus) (WRO) even spannend afwachten wanneer je aan de bagageband staat. Euforie want beide valiezen waren mee aan boord. Melissa stond aan de aankomsthal me op te wachten en samen betaalden we een ritje naar Jaszkotle. Voor nog geen 5 euries stonden we niet veel later (lees: 20′) aan het weeshuis John Paul II Health Care and Treatment Centre for Children.
DINSDAG 26.02.2019
Een blogbericht toegewijd aan mijn eerste stagedagen. Mijn allereerste stagedag startte om 07h. Ik had niet goed geslapen, enkele keren wakker geworden, ookal is de matras best oké. Na zelf mijn kleren aan te trekken meteen gestart met de ADL. Hier houdt dit in begeleiden met het ontbijt van je volgcliëntjes, de tanden poetsen, het gezicht en de handen wassen, de haren kammen (eventueel vlechten of staartjes bij de girls) en een goede wreef gezichtscrème want ieder gezichtje is hier ontzettend droog. Hoe dat komt? Geen idee, te weinig hydratatie of de luchtvochtigheid?
Na deze korte sessie van een halfuurtje konden wij ontbijten. Geen opmerkingen, lekker brood net zoals bij ons, charcuterie, confituur van aardbeien en rode biet, verschillende soorten thee, choco, fruitsap en appelsap, cornflakes.
Na het ontbijt verwelkomde Agnieszka, mijn Poolse stagementor, mij en kon de eerste observatie beginnen. Ik kreeg twee volgpatiënten toegewezen. Bij hen wordt er binnen de therapie gewerkt op actieve zitbalans, het optimaliseren van de sta -en/of stapfunctie. Ook leren zelfstandig eten met een kleine lepel wordt een doel de komende weken. Helemaal verbaasd was ik toen ik in de eerste slaapkamer de drie allerkleinste kindjes zag liggen, ieder in hun bedje. De jongste is drie maand jong en sinds de geboorte in het weeshuis. Dat is ontzettend irreëel, maar toch de pure waarheid. Ook de snotvallingen of lopende neuzen zal ik er de komende weken bij moeten nemen. Medicatie en antibiotica zullen waarschijnlijk nog van pas komen. In het volledige weeshuis voel je een ontzettend tranquille (lees: loom) werktempo. Vaak zie je ook dezelfde personen goed doorwerken én enkele personeelsleden die meer op hun gat zitten, dan rechtstaan. Soit, ik heb iets meer nodig dat dit maar door de vrijheid kan je zelf bepalen waarin je energie steekt & wat je uit deze stageperiode wil halen. Tot slot én niet onbelangrijk te vernoemen: de taalbarrière is enorm maar toch helpt het praten tegen je kind om haar/hem rustig te houden.
WOENSDAG 27.02.2019
Gisteren werd mij de Shantala-massage aangeleerd. Deze van oorsprong Indische vorm van totale lichaamsmassage voor baby’s wordt tijdens de dagelijkse verzorging toegepast. Het is een zeer liefdevolle én ontspanningsmassage en wordt toegepast in de interventies omdat het een betere veilige situatie biedt voor het kind. De geestelijke en emotionele ontwikkeling komen ten goede en het versterkt de band tussen verzorger en kind met de volgende uitgangspunten: de kwaliteit van aanraking, het in volle aandacht zijn en continue contact houden met de ander, het vertragen van uw handelen, het ritme en de herhaling, het opbouwen en afbouwen van contact. Sommige waaronder één van mijn volgkindjes, vindt het fantastisch. Op naar stagedag drie en vier! Na een korte yoga-break in de revalidatieruimte, het doornemen van medische dossiers en het schrijven van dit blogbericht is het genieten van een warme douche en terug slaapjes-tijd.
Do widzenia!
♥