Vandaag was mijn eerste dag in Kliniken Valens. Ik werd onthaald door Roger April (kinésist) die mij een rondleiding gaf in het ziekenhuis. Ik was meteen verbaasd over al de mogelijkheden die de kliniek te bieden heeft inzake therapieën voor de patiënt.
De therapieruimte bestaat uit een groot vierkantig blok waarvan de binnenzijde bestaat uit een glazen muur zodat je zicht hebt op een gesloten binnentuin. Langs de buitenzijde heb je zicht op de prachtige bergen. Naast deze ruimte heb je nog een rechthoekige ruimte waar zich het robotica lokaal bevindt. Hier zijn 2 armeo apparaten aanwezig, één die bijna volledige ondersteuning biedt aan de patiënt en een andere waarbij de patiënt meer zelfstandige bewegingen dient te maken. Daarnaast is ook nog een soort sta-apparaat waarbij de voeten van de patiënt gefixeerd worden aan de voetplaten die mechanisch op en neer gaan, waardoor het traplopen voor de patiënt gesimuleerd wordt. Er is ook een computer met een camera die de bewegingen van de patiënt registreert. De computer simuleert een spel waarbij de patiënt bepaalde bewegingen moet uitvoeren. Dit wordt voornamelijk gebruikt als een balanstraining. Er is ook nog een loopband met mechanische hulp voor de benen en een ophangsysteem voor de patiënten zodat de therapeut de steunname van de patiënt op de loopband kan instellen terwijl het stappatroon wordt verbeterd.  Ten slotte zijn er nog ophangsystemen aan het plafond aanwezig om de patiënten te ondersteunen tijdens de mobiliteitstraining.
Naast dit lokaal is er nog een andere ruimte waar groepstherapieën worden gehouden zoals de arm-handfunctie training en de cognitieve training.
Rond de beschreven lokalen lopen er gangen die leiden naar de zwembaden, de ruimte voor hypotherapie, de klimmuur, de verschillende keukens of badkamers/ wasruimtes voor ADL-training en, als laatste, naar de afzonderlijke kamers waar de logopedisten zitten.
In de grote therapieruimte werken de kinésisten en ergotherapeuten naast elkaar waardoor je een goed overzicht hebt over de verschillende therapieën die worden gegeven. Je merkt onmiddellijk de goede samenwerking tussen de kinésisten en de ergotherapeuten, die evenwaardig worden beschouwd. Dit vind ik een positieve ervaring.

C-mill

Vandaag mocht ik meelopen met Marie Wagner (Ergotherapeut), die van oorsprong van Engeland afkomstig is waardoor de communicatie in het Engels geen probleem vormde.
Naast Marie heb ik ook Jeaninne (Ergotherapeut) en Eva(Ergotherapeut) leren kennen. Jeannine heeft haar opleiding gevolgd in Maastricht waardoor ze de Nederlandse taal min of meer beheerst wat de communicatie vergemakkelijkt.
Ik heb een nieuwe methode/ concept bij de arm-handfunctie training, de ‘Chedoke’-therapie genaamd, kunnen observeren. Deze therapie wordt tijdens de arm-handfunctie gecombineerd met de Bobath principes. De groepstrainingen worden meestal met meerdere disciplines geven waarbij er ook een kinésist aanwezig was, die gespecialiseerd is in Bobath, tijdens de arm-handfunctie training. Deze kinesist heeft mij zoveel mogelijk proberen uit te leggen hoe de oefeningen aan de patiënten worden gegeven en hoe Bobath hier een faciliterende factor is. Hij daagde me uit om mee na te denken over de principes van deze therapie, inzake anatomische structuur en neurologische structuren. De door hem gegeven informatie was niet steeds gemakkelijk om te volgen, maar het was zeker en vast wel interessant.

’s Avonds ben ik naar Bad-Ragaz gegaan om iets te eten. Ook heb ik in een supermarkt een adapter kunnen kopen om aan te sluiten op het stopcontact op de kamer. Toen ik de berg naar het staff house terug opreed, zag ik een marmot (denk ik) wegrennen.