Hallo allemaal!

Ondertussen zijn we al twee weken in Nepal en het ontbijt blijft wel nog even wennen. Onze gast-mama is erg lief en doet haar best om ons hier thuis te laten voelen. We krijgen namelijk pannenkoeken, eitjes en frietjes door elkaar! We vinden dit niet raar, maar vooral heel bijzonder!

Op stage loopt alles wat vlotter: Sheridan en Margot hebben een lokaal omgevormd tot een kindvriendelijke ruimte. Deze is geschikt om te snoezelen en andere vormen van therapie te geven. Ook Niki zou graag een eigen snoezelruimte maken voor de kinderen op haar stageplaats.

We hebben ook tegenslag gehad, vooral wat de beschikbaarheid van materiaal betreft. Zo is er op de stageplaats van Sheridan en Margot een kast vol met materiaal. Spijtig genoeg kunnen we daar geen gebruik van maken, aangezien de sleutel kwijt is en niemand die kast wilt openbreken. Daarom zijn we zelf materialen gaan inkopen zoals bellenblazers, puzzels, klei, andere cognitieve spelletjes… Niki daarentegen heeft een overvloed aan materiaal maar dit wordt door de stageplaats niet gebruikt. Ze heeft echter andere zorgen: zowel het personeel als de kinderen hebben een vaste structuur die moeilijk te doorbreken is, wat het leren van nieuwe vaardigheden niet eenvoudig maakt.

Nieuwe mensen ontmoeten hoort er uiteraard ook bij! Zo hebben we deze week Noren, Belgen en Nederlanders leren kennen. Eén van de Noorse meisjes is ook ergotherapeut en vertelde ons dat de richting in Noorwegen op universitair niveau is.

Wat staat er op het programma voor dit weekend?

We gaan Bhaktapur bezoeken. Stay tuned is dus de boodschap!

PS: Iemand tips om in te breken in de kast?