Werkveldervaringen

Zoals ik in één van mijn vorige blogposts al eens vermeldt, is er bij mijn volgcliënt het autismespectrumstoornis vastgesteld. Ik doe elke maandag en donderdag van 09:30 tot 10:30 enkele interventies met hem. Momenteel zijn we aan het werken aan zijn grove en fijne motoriek en het opbouwen van structuur. Vandaag vond C. de interventie heel leuk. Hij moest heel de tijd lachen en heeft me zelf op het einde een soort van knuffel gegeven. Dat betekent: op mij springen, knijpen en een beetje slagen. Dit is zijn manier van uiten wanneer hij iemand graag heeft of vertrouwd 😀

De constructie:

Oefening:

• Een groen of rood balletje kiezen
• Over de bank ermee lopen
• Op het einde van de bank gooit hij het naar de groene of de rode plaats (hangt van de kleur van zijn balletje af)

Zo hebben jullie een idee van welke oefeningen ik hier geef se 😀

De kindjes zijn trouwens fan van foto’s trekken, fotogeniek tot en met!!!

Gisteren ben ik met de klas van het 1^ste en 2^de leerjaar mee naar de Taikwando geweest. Dit doen ze voor het verbeteren en stimuleren van de motorische capaciteiten van de kinderen. Het was eigenlijk heel grappig om te zien. Zeker als je weet dat wij een dood gewone turnles geven voor dit doel te kunnen bereiken 😀

We zijn momenteel enkele kinderen goed aan het observeren. Dit komt omdat er bij hun nog geen diagnose is vastgesteld. Het is heel leuk dat ze mij hiervoor mee hebben ingezet aangezien observeren één van de sterke kanten moet zijn van een ergotherapeute. Haha, dit hebben ze mij toch altijd wijs gemaakt in de lessen klinisch redeneren. Nu kan ik eens checken of ik er werkelijk zo goed in ben 😀 Het is zeer interessant om een kindje te observeren en daarna met iedereen samen te zitten en de observaties en veronderstellingen van elkaar te bevragen!

Door al de leuke foto’s die je ziet, zou je haast denken dat ik niet aan het werken ben voor school of stage aan het lopen ben. Niets is minder waar! Momenteel is het heel hard werken in de school. We hebben deze week met een aantal vrijwilligers/studenten  en de 2 begeleidende leerkrachten de kindjes met een mentale beperking verdeeld. Zo konden we een weekschema maken en kunnen de kinderen intensiever begeleid worden. Niet gemakkelijk maar wel heel erg leuk!

Ondertussen ben ik ook begonnen met de interventies met mijn volgcliënt. Ik heb er al stoten met meegemaakt. C. steekt bijna alle objecten in zijn mond. Tijdens een interventie moet ik hem hier altijd op terecht wijzen of de objecten wegnemen. Een keer was hij zoooo enthousiast maar hij had geen voorwerp om in te bijten.. Hij greep naar mijn schouders en ja, de tandjes stonden er goed in. Je moet er iets voorover hebben om een ergotherapeut te worden.. 😀

& voila, hier een foto zodat je kan zien dat er in Nicaragua, zelfs buiten de stage-uren, hard gewerkt wordt 😀

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, heb ik de eerste week stage achter de rug. Het is niet gemakkelijk, heel erg zwaar maar super leerrijk. De leerkrachten hebben hier niet zoveel materiaal om met de kinderen te werken. Dit maakt het voor mij een hele uitdaging om interventies op te starten met de kinderen.

Ik heb al een volgkindje gekregen voor mijn stageverslagen te maken voor het school. Het is een kindje van 3 jaar oud en gediagnosticeerd met het autismespectrumstoornis. Ik heb al in de dossiers mogen kijken. Zoals ik al verwachtte, zijn de dossiers helemaal niet zo uitgebreid zoals bij ons in België. Wanneer ik vroeg voor welk type van autisme het kindje was gediagnosticeerd, zeiden ze tegen mij dat in Nicaragua ze niet werken met de verschillende types van autisme. Het wordt dus een hele uitdaging om met het kindje te werken maar ik heb er super veel zin in!!

De kindjes die deze week naar de zomercursus kwamen, hadden telkens tot 12 uur. De studenten (waaronder ik zelf) begeleiden in de voormiddag de kinderen. We spelen spelletjes, knutselen, doen excursies,.. . De leerkrachten hebben op dat moment allerlei vormingen die ook voor hen in de namiddag verder doorgaan. De studenten mogen telkens in de middag al stoppen maar ik ben elke dag op de school gebleven. Ik heb hierdoor ook enkele vormingen mee gevolgd. Zo heb ik op mijn eerste dag in de namiddag met de andere leerkrachten mee een hip hop dansles gekregen, heel erg grappig! Het was tevens ook een leuke manier om de leerkrachten beter te leren kennen. Ze vroegen op dat moment ook of ik in België danste. Ik zei dat ik voor het plezier met een vriendin zumba deed. Nu hebben ze mij gevraagd om volgende week dinsdag in de namiddag aan enkele kindjes zumba te geven voor te oefenen voor hun grove motoriek. Natuurlijk heb ik toegezegd. Ik denk dat dit wel heel erg grappig gaat worden want ik heb het dansje een beetje voorbereid maar ik ben geen topdanstalent J

Er zijn ook vormingen gegeven over autisme die ik een stukje heb mee gevolgd. In het Spaans was dit zeker en vast niet gemakkelijk. Ik merkte wel dat ik heel veel van de informatie over autisme al wist door de lessen in mijn school, bijscholingen en door mijn vorige stage in de autiklassen. Ik ben hierbij wel enkele belangrijke oefeningen voor kinderen met autisme te weten gekomen. Dit is leuk om mee te nemen naar België.

Op het einde van de zomercursus hebben we ‘één tegen alle’ gespeeld. Parel en ik hebben het concept en de opdrachtjes verzonnen want dit spel was bij de plaatselijke studenten totaal niet gekend, gat in hun cultuur ja J !! & als kers op de taart hebben we een piñiata gemaakt. Hier hebben de kindjes eens goed op kunnen slaan!

Ik heb ook al in de oudere klasjes een korte inleiding gegeven over de juiste schrijfhouding aan de hand van enkele foto’s. Ik heb die dan ook in de klassen gehangen zodat de kinderen hier geregeld naar kunnen kijken.

Hier zijn enkele foto’s van de school waar ze nu zitten. Ze zijn momenteel op een andere plek in Esteli een grotere school aan het bouwen. Ze gaan in juli naar daar verhuizen dus dat ga ik jammer genoeg niet kunnen mee maken. Na zo’n week stage gaan Parel en ik één van de beste cheesecake ter wereld eten bij ons in de buurt,

UN MUY BUENO PRIMERA SEMANA, SALUD!