Archive for februari, 2015
De eerste week..
0Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, heb ik de eerste week stage achter de rug. Het is niet gemakkelijk, heel erg zwaar maar super leerrijk. De leerkrachten hebben hier niet zoveel materiaal om met de kinderen te werken. Dit maakt het voor mij een hele uitdaging om interventies op te starten met de kinderen.
Ik heb al een volgkindje gekregen voor mijn stageverslagen te maken voor het school. Het is een kindje van 3 jaar oud en gediagnosticeerd met het autismespectrumstoornis. Ik heb al in de dossiers mogen kijken. Zoals ik al verwachtte, zijn de dossiers helemaal niet zo uitgebreid zoals bij ons in België. Wanneer ik vroeg voor welk type van autisme het kindje was gediagnosticeerd, zeiden ze tegen mij dat in Nicaragua ze niet werken met de verschillende types van autisme. Het wordt dus een hele uitdaging om met het kindje te werken maar ik heb er super veel zin in!!
De kindjes die deze week naar de zomercursus kwamen, hadden telkens tot 12 uur. De studenten (waaronder ik zelf) begeleiden in de voormiddag de kinderen. We spelen spelletjes, knutselen, doen excursies,.. . De leerkrachten hebben op dat moment allerlei vormingen die ook voor hen in de namiddag verder doorgaan. De studenten mogen telkens in de middag al stoppen maar ik ben elke dag op de school gebleven. Ik heb hierdoor ook enkele vormingen mee gevolgd. Zo heb ik op mijn eerste dag in de namiddag met de andere leerkrachten mee een hip hop dansles gekregen, heel erg grappig! Het was tevens ook een leuke manier om de leerkrachten beter te leren kennen. Ze vroegen op dat moment ook of ik in België danste. Ik zei dat ik voor het plezier met een vriendin zumba deed. Nu hebben ze mij gevraagd om volgende week dinsdag in de namiddag aan enkele kindjes zumba te geven voor te oefenen voor hun grove motoriek. Natuurlijk heb ik toegezegd. Ik denk dat dit wel heel erg grappig gaat worden want ik heb het dansje een beetje voorbereid maar ik ben geen topdanstalent J
Er zijn ook vormingen gegeven over autisme die ik een stukje heb mee gevolgd. In het Spaans was dit zeker en vast niet gemakkelijk. Ik merkte wel dat ik heel veel van de informatie over autisme al wist door de lessen in mijn school, bijscholingen en door mijn vorige stage in de autiklassen. Ik ben hierbij wel enkele belangrijke oefeningen voor kinderen met autisme te weten gekomen. Dit is leuk om mee te nemen naar België.
Op het einde van de zomercursus hebben we ‘één tegen alle’ gespeeld. Parel en ik hebben het concept en de opdrachtjes verzonnen want dit spel was bij de plaatselijke studenten totaal niet gekend, gat in hun cultuur ja J !! & als kers op de taart hebben we een piñiata gemaakt. Hier hebben de kindjes eens goed op kunnen slaan!
Ik heb ook al in de oudere klasjes een korte inleiding gegeven over de juiste schrijfhouding aan de hand van enkele foto’s. Ik heb die dan ook in de klassen gehangen zodat de kinderen hier geregeld naar kunnen kijken.
Hier zijn enkele foto’s van de school waar ze nu zitten. Ze zijn momenteel op een andere plek in Esteli een grotere school aan het bouwen. Ze gaan in juli naar daar verhuizen dus dat ga ik jammer genoeg niet kunnen mee maken. Na zo’n week stage gaan Parel en ik één van de beste cheesecake ter wereld eten bij ons in de buurt,
UN MUY BUENO PRIMERA SEMANA, SALUD!
Al 2 weken ciao!
0
Ik ben nu al 2 weken in Nicaragua, super gek! Morgen begin ik met de stage in la escuela de Cristal. Ik kijk er enorm naar uit. Gwennin is ondertussen ook aangekomen. Nu heb ik eindelijk mijne buddy waar ik in de weekends mee kan rond trekken. We houden jullie op de hoogte naar we gaan. Uiteraard volgen er dan ook foto’s. Ze zit trouwens maar 400 meter van mijn gastgezin. In Nicaragua werken ze niet met straatnamen of nummers. Ze zeggen bijvoorbeeld: 4 blokken naar het zuiden toe. (Gwennin zit 4 blokken naar het zuiden en dan een halve blok naar het westen)
In het weekend was er een soort van feest/mini festival-achtig iets vlak bij ons huis. Ik wist van niets en op het moment dat ik ging slapen, dacht ik even dat er een mini oorlog was uitgebroken. Haha, wat was me dat! Ik denk dat het is van rockfestival was met enorm veel vuurwerk. Ik hoorde constant politie- en ziekenwagens rijden. Ik denk dus niet dat het safety first was die avond in Esteli op la plaza 😀
Perro (hond) numero dos is dit weekend ook terug gekomen in het gastgezin, verschrikkelijk! Die springt heel de tijd op mij. Ik heb ondertussen al enkele schrammen van dat beest. Die 2 honden zijn bijna even groot als mij. Love my cats at home, daar wordt ik tenminste niet door besprongen!!
De waterval in Esteli was super mooi en leuk! Hier ga ik zeker nog eens naartoe. Heather, Parel, Michel en ik hebben aan de waterval gepicknickt, gezwommen en in de zon gelegen. Dit was echt super ontspannend! Zo’n mooie natuur!! We zijn eerst met de taxi naar het ziekenhuis van Esteli gereden. Daar hebben we 10 minuutjes moeten wachten voor een lift. In Nicaragua geeft iedereen je meteen een lift. Dan mag je in de jeep vanachter zitten, super leuk!
We werden enkel een beetje lastig gevallen door wat jongens van 16 jaar. In Nicaragua is het machismo heel erg aanwezig en dit is soms wat lastig. Het beste van al is het gewoon negeren!
Enkele foto’s:
Recente reacties