Vandaag wil ik graag enkele mooie momenten van de afgelopen week met jullie delen.
Zoals jullie reeds weten, werken wij met diverse doelgroepen. Bij de tienermeisjes (12-17 jaar) is het voornamelijk de bedoeling te werken rond de eigen identiteit, de talenten, de kwaliteiten,… zichzelf als het ware te herontdekken. Deze week hebben wij met deze doelgroep een dromenvanger gemaakt. De dromenvanger heeft eigenlijk een meervoudige functie. Enerzijds is het een creatief product waarbij ieder meisje naar hartenlust kan experimenteren met verschillende materialen, anderzijds is het een opening om een dialoog aan te gaan. Er werd gepraat over moeilijke momenten in het leven en over (eventuele) nachtmerries. Soms hadden de meisjes het zichtbaar moeilijk maar toch gaven zij aan dat dit voor hen wel een meerwaarde was. In een ongedwongen, veilige context je verhaal kunnen doen lucht op!
Vorige week hebben Céline en ik een initiatie les “PING PONG” georganiseerd voor de jonge mannen. Heel wat mannen gaven immers aan heel graag te willen ping pongen maar niet te weten hoe je dat precies moet doen. Ik heb uitleg gegeven over de spelregels waarna we twee uurtjes gespeeld hebben. Iedereen heeft zich kunnen uitleven! Deze week hebben we daar een vervolg aangebreid: een PING PONG TOERNOOI. Enkele mannen kwamen hier op af en hebben zich kostelijk geamuseerd! Black (een bijnaam) heeft het toernooi gewonnen. Een beetje ping pong spelen lijkt meer iets voor een animator dan voor een ergotherapeut. Het is echter zo dat er veel meer achter deze activiteit schuil gaat dan dat je op het eerste zicht zou denken/zien. Via laagdrempelige activiteiten proberen wij structuur aan te brengen in het leven van deze mensen. Via spelactiviteiten kunnen wij regels, afspraken en engagement aanleren. In het dagelijkse leven moet iedereen zich immers houden aan bepaalde regels en afspraken.
Iedere week organiseren wij een koffie/thee uurtje voor de oudere mannen. Het is de bedoeling dat zij van hun kamer komen en even zorgeloos kunnen genieten van een kop koffie/thee in combinatie met een goede babbel. Vorige week werd er vrij gepraat, deze week hebben we de onderwerpen zelf afgebakend. We hebben gepraat over muziekstijl, favoriete muziekinstrument, lievelingseten, het land van herkomst en de familiale situatie. Tijdens de ronde over de favoriete muziekstijl heeft iemand me zo diep geraakt dat ik het hier graag wil neerschrijven. De man naast mij antwoordde het volgende op deze vraag:
“Ik heb geen favoriete muziekstijl. Ik hou van iets helemaal anders. Ik hou van de stem van de mens. Iedereen heeft een uniek stemgeluid en daar hou ik van. De stem en muziek in het algemeen zijn een manier om een boodschap over te brengen zonder dat je de taal hoeft te begrijpen. Ik kan er zo van genieten om gewoon te luisteren naar gesprekken en verschillende taalklanken te ontdekken. Ik hou van de mens, ik hou van de stem.”
Je zou er haast stil van worden he…
Twee keer per week geven wij creatieve therapie aan de schoolgaande kinderen. Tijdens voorgaande therapiesessies hebben wij opgemerkt dat de kinderen het heel moeilijk hebben om regels te hanteren en op een respectvolle manier om te gaan met elkaar. Om niet steeds boos te moeten worden wanneer de kinderen het te bont maken, hebben wij ervoor gekozen een beloningsbord te maken. Via dit beloningssysteem kunnen wij het positieve gedrag stimuleren.
De kinderen starten allemaal onderaan het bord, in het gras. Wanneer de kinderen goed luisteren, opruimen, elkaar niet pijn doen,… kunnen zij op het einde van de therapiesessie stijgen. De eerste mijlpaal is de luchtballon, de tweede het vliegtuig. De kinderen krijgen tot aan de luchtballon kleine beloningen zoals snoepjes. Wanneer iedereen tot in het vliegtuig is geraakt, is het tijd voor een grotere beloning! Een uitstapje? Of misschien wel een aquarium met visjes zoals de kinderen heel graag zouden willen?
Om in te spelen op de verlangens van de kinderen, ze willen namelijk graag visjes, zijn we gestart met het ontwerpen van een héél groot aquarium. De kinderen mochten één voor één enkele visjes bij mij komen halen, Céline plakte deze in het aquarium en dan mochten de kinderen deze inkleuren. Daarnaast mochten ze ook zelf visjes tekenen. De bedoeling van deze activiteit is de samenwerking stimuleren. Iedereen werkte aan zijn eigen visjes maar deze werden wel in een gezamenlijk aquarium geplaatst. Tot mijn grote vreugde heb ik kunnen vaststellen dat het beloningsbord zijn effect niet gemist heeft. Iedereen was poeslief en bijzonder behulpzaam. Dit resulteerde dan ook in een eerste stijging richting de luchtballon.
Tot slot hebben Céline en ik besloten de peuters niet langer als doelgroep te aanzien. Het is niet mogelijk om die kleintjes een adequate begeleiding aan te bieden als ze steeds aan het huilen zijn omdat hun mama weg is. In samenspraak met onze stagementor hebben we besloten deze doelgroep dan ook te vervangen door een andere: de niet-schoolgaande kinderen. Er zijn enkele kinderen in het Klein Kasteeltje die nog maar net in België zijn toegekomen en geen Frans of Nederlands praten. De instapklasjes in Brussel zitten nogal vol dus wij gaan deze kinderen voorbereiden op het schoolgebeuren. 6 uur per week, verdeeld in blokken van 2 uur, zullen de kinderen Franse of Nederlandse les krijgen. Telkens is er ook ruimte om de theorie te koppelen aan de praktijk door middel van educatieve spelletjes.
Het is dus duidelijk: een ergotherapeut moet overal in thuis zijn, een ergotherapeut moet alles kunnen! 😉
Tot volgende week,
Lana X
