Bonsoir!

Jaja, de eerste week stage zit er (al) op! Aangezien ik maandag iets later begonnen ben had ik afgesproken dat ik deze week 5 dagen ging komen, wat toch wel zwaar was. De dagen verliepen wel vlot en ik heb heel veel bijgeleerd. Vooral over de werking van het dagcentrum en de activiteiten die de ergo’s geven. Zoals ik al zei werken de ergo’s hier 1-op-1. Hierdoor hebben ze heel veel contact met hun patiënten (wat ze hier wel heel belangrijk vinden). Verder hebben ze hierdoor wel minder tijd (35 minuten) dan in de meeste revalidatiecentra bij ons, waar ze met 3 of soms zelf 4 patiënten te gelijk werken gedurende 1 uur. De 35 minuten worden hier door de ergo’s dan ook vaak overschreden. Aangezien één ergo vervroegd met zwangerschapsverlof is hebben ze nu 1 patiënt meer dan normaal, wat soms voor stress zorgt. Ik vind dit dan raar aangezien ik het gewoon ben om ergo’s bezig te zien met 3 patiënten te gelijk. Nu ik ook Robin en Mandoline (de twee andere ergo’s) heb leren kennen kan het harde werk beginnen!

Ik heb al veel pathologieën gezien zoals: CVA, Multiple Sclerose, Spina Bifida, Parkinson, (heel veel) schouderproblemen, ataxie van Friedreich, paraplegie, brandwonden,… (en zelf een man met een schotwond uit Kameroen!). Heel veel verschillende pathologieën dus, wat heel leerrijk is voor mij!
Verder heb ik hier ook al de ‘plateau Canadien’ mogen uitproberen op een van mijn stagementors! Dit is een hulpmiddel voor mensen met brandwonden of algoneurodystrofie (later volgt een foto), dit wordt gebruikt bij de revalidatie van pols en hand. Toen ze dit op een patiënt aan het uitproberen waren vroeg ik me af wat het was en kreeg ik een hele uitleg in het Frans. Hierna heeft mijn stagementor het nog eens voorgedaan en mocht ik het meteen proberen, wel leuk!

Dinsdag overvielen ze mij een beetje met de vraag naar mijn objectieven of doelen voor deze stage, aangezien ik niet echt wist waarover het ging hebben ze me dit uitgelegd (ze vonden wel raar dat ik niet wist waarover ze het hadden). Ik moest dus eigenlijk doelen formuleren voor mezelf, wat ik deze stageperiode wil doen en bijleren. Deze heb ik vandaag voorgelegd en ze waren enthousiast en zagen het zitten om me hierbij te helpen! Omdat Fransen alleen maar Frans kunnen, begrepen ze ook niet echt veel van de documenten van school. Ook begrepen ze niet waarom een Brusselse school geen Franse documenten voorzien had. Maar aangezien het evaluatieformulier wel in het Frans was, hebben ze hier wat uit afgeleid wat ik allemaal moet doen deze stageperiode.

Aangezien ik mijn volgpatiënt heb gekozen kan het echte werk nu beginnen! Ze verwachten van mij, voor ik met een patiënt begin, dat ik al enkele doelen voor kan leggen en dat ik al kan zeggen wat en waarom ik iets wil doen. Zo weten ze of ze mij de patiënt kunnen ’toevertrouwen’. Ik ben benieuwd 😉

Hieronder nog enkele foto’s van het therapielokaaltje, met bijhorende keuken en knutselkot waar ze orthesen en materiaal maken.

De keuken

Het (nog niet opgeruimde) ‘bricolage’ kot

Een deel van het therapielokaal met het materiaal

Dat was het dan, tot volgende week!