Hey iedereen!!

Deze week was een zware week voor mij. Zoals ik al had verteld heb ik vijf patiënten waaraan ik therapie geef. Deze week heb ik zoveel mogelijk assessments afgenomen van hen zodat ik weet waar ik met hen aan moet werken. Maar eerst moest ik mijn weekschema invullen. Ik mag zelf kiezen wanneer ik een sessie geef en aan wie. En dat vond ik niet simpel. Dit heb ik ook nog nooit eerder zelf moeten bepalen. Een van mijn kinderen gaat naar school, dus daarvoor moest ik overleggen met haar leerkracht. Twee gaan naar de crèche, maar die kan ik elk moment van de dag therapie geven en de andere twee gaan nog niet naar school! De ergotherapeuten geven me dus heel veel vrijheid. Maar ik kan hen wel altijd vragen stellen, gelukkig maar. Want soms voel ik me door deze vrijheid ook heel onzeker… doe ik het wel goed? Maar stilletjes aan vind ik mijn weg wel. Dankzij de vele assessments begin ik nu toch een goed zicht te krijgen op wat ik allemaal kan doen met mijn patiënten. En ik krijg ook een betere band met mijn patiënten. Ze beginnen me te kennen en dat is een fijn gevoel.

De hitte hier maakt het werken soms extra zwaar. En niet alleen voor mij, maar ook voor de kinderen. Dus soms doen we minder dan ik eigenlijk had voorzien. Maar dat is niet zo erg. De mentaliteit hier is toch ‘rustig aan, niets overhaasten’. En dat is wennen hoor! Ik ben gewend van elke minuut van de dag iets te doen. Maar hier is dat niet zo. Praten met elkaar is hier heel belangrijk. En dat is natuurlijk heel gezellig. 😀 Ook over het werk kan ik goed praten met mijn collega’s. Ze zijn ook alle drie heel gedreven in hun werk. Ze doen echt alles voor hun patiënten. Als ze praten over hun patiënten kunnen ze er echt helemaal in opgaan. Dus het is heel fijn om met hen samen te werken! Ik leer elke dag zoveel bij!

En dan nu een kleine rondleiding doorheen Saint Joseph’s home!

Dit is het ergolokaal! Het is heel groot (in vergelijking met mijn andere stageplaatsen in België). Dat was dan ook het eerste dat ik zei toen ik binnenkwam in het lokaal. Op de deur van het ergolokaal hangt een spreuk die ergotherapie perfect omschrijft. Er is ook een keuken, sensorische ruimte en een ruimte waar de splints worden gemaakt. De ergotherapeuten zeiden dat ik eerst moest opruimen voor ik foto’s nam, maar zo is het lokaal nu immers altijd! :p

In Saint Joseph zijn er vier verschillende leefgroepen. Hier worden dat de ‘wards’ genoemd. In Sweet Basil ward verblijven kinderen met neurologische problemen zoals cerebrale parese, foetaal alcohol syndroom, syndroom van down, enzovoort. De meeste kinderen zijn peuters (tussen 1 en 3 jaar). Maar er zijn ook een paar baby’s en oudere kinderen.

Sunflower ward is de leefgroep voor alle kinderen met HIV. Ook hier verblijven voornamelijk de peuters en kleuters.

Zoals je kan zien op deze foto’s hebben beide leefgroepen een ruimte waar alle bedjes staan en een andere ruimte waar de kinderen kunnen spelen en tv kijken. Deze ruimte lijkt op de foto’s vrij leeg, maar als alle kinderen er zijn er is speelgoed dan is het daar heel druk. In die ruimte wordt er ook gegeten. Daarnaast heeft elke leefgroep ook een badkamer, bureau, ruimte waar alle kledij ligt en een keuken.

Lilly ward is de leefgroep voor de grote jongens. Momenteel is de leefgroep gevestigd in de ruimte waar het podium staat. Dit komt omdat er verbouwingswerken zijn. Deze leefgroep heeft daarom ook niet echt een ruimte waar de jongens buiten kunnen spelen.

De laatste leefgroep is freesia ward. Dit is de leefgroep voor de grote meisjes.

Ziezo en dan op de onderstaande foto’s zie je de hoofdingang, een van de vele gangen in het gebouw en de ruimte waar ik zit als ik mijn blog update of werk voor school!

Ziezo nu hebben jullie ook een idee van waar ik verblijf eh!

Vele groetjes!!

Tot de volgende 😀