Hey iedereen

We hebben weer eens een weekendje achter de rug hoor! We dachten het eens rustig aan te doen… Janina en ik hadden besloten om in Saint Joseph te blijven. We hadden enkel een etentje gepland met Rehana (vrijwilligster in de ergoafdeling) en haar man. Vrijdag werden we uitgenodigd door Lucilla en Martha (twee vrijwilligers, die helaas gedaan hebben met hun vrijwilligerswerk) om zaterdag mee te gaan naar een wijnfestival! Zo een voorstel kunnen we natuurlijk niet afslaan eh! :p Dus enkel zondag bleef over om te ‘chillen’.

Dus vrijdagavond rond zeven uur ’s avonds werden we opgepikt door Rehana en haar man. Ze namen ons mee naar Seapoint. Hoe mooi was het daar! We hadden een prachtig uitzicht over Kaapstad. We konden ook Robbeneiland zien! We genoten van een prachtige zonsondergang. En daarna gingen alle lichtjes aan in Kaapstad. Echt prachtig. Daarna hebben we nog een hele trip gedaan met de auto. Rehana en haar man wilden ons zoveel mogelijk laten zien. We hebben een snelle stop gemaakt om te genieten van een lekkere cappuccino en daarna zijn we naar Nando’s gegaan. Dat is een populair fastfood restaurant hier in Zuid-Afrika. Ik had hetzelfde besteld als Rehana. Wat was dat spicy… Gelukkig was er cola om te blussen! :p

Zaterdag was ik op tijd opgestaan om te werken voor school voordat Lucilla en Martha ons kwamen oppikken. Veel goede bedoelingen, maar van werken is er niet veel in huis gekomen. Ik heb ongeveer een uur geskypt met het thuisfront en daarna kwam Janina me vertellen dat ze al onderweg waren om ons op te pikken.

In de auto vertelde Lucilla en Martha ons dat we toch niet naar het wijnfestival gaan, maar naar Franschhoek. We zouden hier een tram nemen en dan een tour doen doorheen de verschillende wijngaarden. Mooie plannen… maar helaas, we waren te laat om de laatste tram nog te kunnen nemen. Geen probleem dan doen we onze eigen route met de auto. Zo gezegd, zo gedaan! 🙂 Ondertussen hadden Janina en ik toch onze bedenkingen bij de huurauto. Soms startte die niet, dan moesten we vijf minuten wachten en dan werkte het wel weer. Francisco (vriend van Martha en Lucilla), van wie de huurauto was, zei dat het normaal was. Hij reed ondertussen al een maand met deze auto. Uiteindelijk zijn we naar twee wijngaarden gegaan. En de wijntjes waren lekker! 🙂 Maar die van Constancia vond ik wel beter. En dan wouden we graag terug naar huis gaan… Tja moest die auto nu nog eens willen starten… wachten en opnieuw proberen…en nog eens proberen…en nog eens proberen…enzovoort. Uiteindelijk besloten we iets te gaan drinken en daarna nog eens te proberen. Maar de auto gaf geen kick! Daar stonden we dan… Uiteindelijk heeft Francisco met het verhuurbedrijf gebeld. Na lang aandringen hebben ze dan toch iemand gestuurd om ons te komen helpen. Maar we moesten wel anderhalf uur wachten… Maar we zijn in Zuid-Afrika en niet in België dus we wisten op voorhand dat het anderhalf uur langer zou duren. Inderdaad, toch zeker twee uur moeten wachten. Maar in tussen tijd zijn we naar een restaurantje geweest en hebben we iets lekkers gegeten. Tja onze maagjes begonnen een beetje te knorren! 😀

Eindelijk de man was er… Maar die kreeg de auto ook niet aan de praat! Wat nu??? De man bood ons aan om ons naar huis te brengen. Maar er was een klein probleem. Wij waren met zes en hij had zijn vrouw meegenomen. Dat betekent dus dat er in zijn auto nog maar drie plaatsen over waren. Oh, maar dat is hier geen probleem hoor! We moesten dan maar met vier op de achterbank zitten en twee in de koffer… Janina en ik zagen dat toch niet zo zitten, dus hebben we ons eigen vervoer maar geregeld. Gelukkig was Rehana en haar man in de buurt (echte schatten zijn dat) en zij hebben ons naar Saint Joseph gebracht! Onderweg passeerden we een plaats waar een ambulance en politiewagen stonden en er was ook redelijk wat volk. We zagen iemand op de grond liggen… Deze man was neergeschoten. Rehana haar man vertelde ons dat daar vaker zo een zaken gebeurden…

Enfin terug in onze flat, moe van de lange dag, doet Janina een vreselijke ontdekking!!! Er zat een heel grote kakkerlak achter onze vuilbak!! We sprongen alle twee op een stoel! Grappig zicht…maar voor ons echt wel griezelig. Ik wou de kakkerlak vangen en later naar buiten brengen… Maar Janina wou dat niet, ze wou de kakkerlak meteen weg. Dus probeerde ze met een fles de kakkerlak te doden. Maar wat zijn die beesten snel. In nog geen seconde zat het beest achter onze frigo… En wat moeten we nu doen eh? Tja we hebben dan maar uitgebreid onze kamers, badkamer en toilet gecheckt. Gelukkig allemaal kakkerlak-vrij. Snel gaan slapen met de deur toe! Oef wat een dag!

De volgende dag was ik vroeg wakker… Nachtmerrie gehad! Dat gebeurt er dus als je voorbij iemand rijdt die is neergeschoten. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens goed door te werken voor stage!

Vandaag (maandag) was een goede dag. Ik had heerlijk geslapen. Ik wist welke sessies ik aan de kinderen zou geven. En de sessies zijn goed verlopen. Maar dan kregen we tijdens theetijd te horen dat één van de patiëntjes van de baby groep gestorven was op zaterdag. Ik hielp altijd met de baby groep en we zagen hen twee keer per week! Dit is een heel zware dobber voor mij. Hij had al een beetje vooruitgang geboekt en hij was zo een vrolijke baby… 🙁 Ik ga hem missen!! Maar het belangrijkste is nu dat hij geen pijn meer heeft en dat  hij niet meer moet ‘vechten’. Morgen heb ik terug de baby groep en het gaat raar zijn zonder hem…

Groetjes!!

Tot de volgende update! xxx