Hallooooooo 😀

Wij zijn super content, WANT wij hebben eindelijk een auto! Een auto betekent hier vrijheid. Eindelijk moeten we niet meer aan iedereen vragen om ons ergens naar toe te brengen. Nu beslissen we gewoon zelf!! Normaal moesten we de auto drie dagen eerder krijgen… maar zoals alles hier, gaat ook een auto huren gepaard met vertragingen. Toen ik belde op vrijdag om te vragen of ze de auto naar de stageplaats konden brengen, kreeg ik te horen dat er geen auto’s beschikbaar waren… Tja we hadden die week nog niet genoeg tegenslagen gehad eh. Maar de vriendelijke dame aan de telefoon beloofde om ons zo snel mogelijk te helpen. En inderdaad ze heeft ons snel geholpen, op maandag hadden we onze auto!! Dit betekende voor ons echt een nieuwe start!

Mijn vierde stageweek verliep redelijk goed. Met de meeste van mijn patiënten weet ik heel duidelijk waar ik aan moet werken en bij één van heb zit ik een beetje vast. Dit heb ik besproken met mijn mentor. Mijn grootste bekommernis bij deze patiënt (J.) was dat hij nog altijd geen kleuren kan matchen. Zelfs de basiskleuren lukken hem niet. Hij is ondertussen al 3,5 jaar dus hij zou dat moeten kunnen. Ik heb vanalles geprobeerd, maar niets hielp. Mijn mentor vond het ook eerst vreemd en wist niet meteen hoe het kwam dat hij dit nog altijd niet kon. Uiteindelijk zijn we er achter gekomen dat hij eigenlijk zijn eigen lichaam nog niet kent (bijvoorbeeld: als ik vraag om zijn armen aan te duiden, wijst hij naar zijn ogen). En dat moet hij eerst kennen, voordat we over kunnen gaan naar het matchen van kleuren. Dus ik ben opgelucht dat ik nu weet waar het aan ligt en nu kan ik hier volop aan werken.

Deze week heb ik ook een beetje ‘geëxperimenteerd’ met een aantal sessies. Eén van mijn patiëntjes (S) heeft enorme gedragsproblemen. Als ik haar wil meenemen uit de crèche of de leefgroep wil ze nooit meegaan. Maar als ik nog een kindje meeneem gaat ze zonder problemen mee. De juf van de crèche had voorgesteld om een ander kind (J, ook één van mijn vijf patiëntjes) van de crèche met haar mee te nemen. Maar dit werkte toch niet zo goed. Op groot motorisch en fijn motorisch vlak zijn de verschillen te groot. En daarbij komt ook nog dat J. heel veel aandacht nodig heeft bij bepaalde dingen en dat S. daarvan profiteert om allerlei dingen te doen die ze niet mag doen. Ik heb geprobeerd om een sessie met haar te doen met C. Hij zit ook in de crèche, maar is niet één van mijn patiënten. C. krijgt geen therapie, hij is hier niet voor revalidatie. Ook dit werkte helemaal niet. Telkens als S. samen met een ander kind is, ziet ze dit als haar kans om alles te doen, maar niets van wat ik vraag. Na deze sessies was ik compleet op en lichtjes gefrustreerd. Dit alles heb ik dan ook voorgelegd aan mijn mentor. Ze begreep heel goed wat ik bedoelde. Eén van de andere ergotherapeuten vertelde toen ook een verhaal van S. Ze was die dag naar ‘freesia ward’ gegaan en ze zag S. met een springtouw rond haar nek. Ze vroeg S. om haar het touw te geven, want dat is veel te gevaarlijk. S. keek haar aan en negeerde de ergotherapeut compleet en ging verder met wat ze bezig was. Ook in de leefgroep hebben de verpleegkundigen het heel moeilijk met het gedrag van S. Mijn mentor stelde voor om vanaf nu S. individuele sessies te geven en haar op het einde van een sessie een beloning te geven. Op die manier werkt ze naar iets toe en dat kan misschien motiverend werken. Ik hoop in ieder geval dat het helpt!! Duimen maar!!

Normaal gezien had ik vrijdag mijn tussentijdse evaluatie, want inderdaad mijn stage is al voor de helft voorbij. Wat gaat de tijd toch snel he! Maar deze werd uitgesteld naar vandaag, omdat mijn mentor het veel te druk had en het ook lichtjes vergeten was. Mijn tussentijdse evaluatie was goed. Er zijn een aantal werkpunten, zoals altijd eh! Maar ik ga er hard aan werken en dan zie ik dat wel goed komen. Ik kan ook altijd terecht bij mijn mentor met vragen en ze helpt me heel goed.

En dan nog vlug even een samenvatting over het eerste weekend met onze auto! De rolverdeling is als volgt: Janina rijdt, want daar wordt ze blij van en ik navigeer omdat ik daar blijkbaar redelijk goed in ben. In ieder geval we zijn overal geraakt met onze Charlie (ach ja we hebben onze auto een naam gegeven)! :p Op vrijdag zijn we naar Houtbay Market geweest. Een supergezellig overdekt marktje met enorm lekker eten! Echt een aanrader voor iedereen die ooit van plan is om naar Zuid-Afrika te komen. Op zaterdag zijn we naar Simon’s town geweest om de pinguïns te bezoeken. Op het strand is er een heel grote kolonie pinguïns. De mooie foto’s (genomen door Janina) getuige hiervan.

 

En ’s avonds hebben we onszelf getrakteerd op een avondje in de cinema. We hebben ons een kriek gelachen met de film ‘How to be single’! Op zondag zijn we naar Canal Walk geweest. Hier is een reuzegroot shoppingcenter, echt megafantastisch groot! En in het weekend was er een ‘wedding show’. Het kwam er op neer dat verschillende ontwerpers enkele van hun bruidsjurken showden, er waren verschillende fotografen die hun werk toonden, mensen die taarten maakten enzovoort… En wij liepen lichtjes op wolkjes tussen al die jurken (ieders meisje grote droom eh).

Onze dag eindige in Hillsung church (ik had er ook nog nooit van gehoord). Dit is een open katholieke kerk en het is afkomstig van Australië. En ik moet eerlijk toegeven ik heb er van genoten. Het was met live muziek van een bandje en een geweldige spreker. De ‘kerk’ zat vol met jonge mensen en er hing een geweldige sfeer! Het uur was voorbij voor ik het wist. Wie weet gaan we volgende week weer! Mijn laatste karweitje van dit weekend was mijn was… Ik kon het niet meer uitstellen en aangezien het wasmachine nog altijd kapot is, moest ik met de hand wassen! Resultaat: propere kleren en kapotte handen!! Auwch. 🙂

 

Eh voila, ook dit blogbericht is op zijn einde!

Tot de volgende!

Vele lieve groetjes,

Liesbet xxx