De achtste week van mijn stage zit erop en dat betekent ook dat mijn stage voorbij is… Zo gek! Aan het begin had ik het gevoel dat 8 weken een lange tijd was, maar deze is eigenlijk echt voorbij gevlogen. Dat heb ik al vaak gezegd, maar ik kan het nog steeds niet geloven hoe snel het voorbij gegaan is.
Op maandag begon ik met een sessie van Betty. Vandaag startte er ook een nieuwe student ergotherapie, die de sessie ook kwam volgen. Ze was echter een beetje te zelfzeker en sprong al meteen in tijdens de sessie. Hierdoor vroeg Betty ons om vanop de zijlijn te observeren. Ik vond het dus spijtig dat deze student zich zo gedroeg, want daardoor kon ik niet meewerken op de manier zoals ik anders zou doen of mogen doen. Ik merkte het op verschillende vlakken dat de studente zich wat te zelfzeker voelde, en haar plaats als stagiaire precies niet echt kende. Dat zorgde ervoor dat ik niet echt een connectie met haar voelde. Ik ging naar een sessie van Laura en werkte met haar samen. In de namiddag begeleidde ik sessies van Emma’s cliënten. Ik had er een goed gevoel over, en dat is fijn om de laatste sessies met de kinderen door te brengen. Wanneer één van de kinderen hoorde dat het mijn laatste keer was, kwam hij me zelfs knuffelen en zei ‘I love you!’. Hartverwarmend. 🙂 Ik deed opnieuw sensory play, deze keer met scheerschuim en water. Best grappig dat ik mijn cliënten probeer te motiveren tot ‘messy play’, want ik hou hier zelf helemaal niet van! Maar dat helpt me wel beter begrijpen wat hun moeilijkheden hierbij zijn.
Op dinsdagochtend had ik een goede sessie met een meisje dat we tweewekelijks zien. Meestal verloopt het niet zo vlot met haar, en ik dacht dat ze me niet graag had. Maar wanneer we afscheid namen, sprong ze toch rond mijn nek om mij te knuffelen. Ik ging een sessie bij Laura observeren om mijn vaardigheden hieromtrent te verbeteren. Ik probeerde een template in te vullen die ervoor zorgt dat ik informatie kan verzamelen. Vaak kan je al veel informatie halen uit het kijken naar een kind. Bijkomende tests en een gesprek met de ouders zijn nodig, maar het kan toch al veel basisinformatie verschaffen.
Woensdagvoormiddag ging ik mee met Betty naar een presentatie. Deze ging over autismespectrumstoornis en sensory processing. De presentatie werd gegeven aan sportleerkrachten die in schoolvakanties activiteiten organiseren, en die ook inclusie voor kinderen met autisme willen aanbieden. Er kwamen dus ook tips en strategieën aan bod die de werking zouden kunnen vergemakkelijken.
Ik had deze week veel sessies die ik mocht begeleiden of waar ik mocht mee werken. Het was dus een zeer drukke week. Over de meeste sessies had ik een goed gevoel, maar soms verloopt iets niet volgens plan. Ik moet dan leren dat dat oké is, dat het nooit altijd perfect volgens plan kan gaan en dat ik dan gewoon op het moment zelf iets anders moet verzinnen. Al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Wanneer zo’n dingen voorvallen, krijg ik ook het gevoel dat ik het niet goed doe, iets wat absoluut niet nodig is. Ondanks dat mijn Engels vrij goed is, vormt de taal soms wel een struikelblok in het geven van therapie.
Op donderdag was het al mijn laatste dag… Mijn laatste sessie met mijn volgcliënt vond vandaag plaats. Ook kreeg kreeg ik vandaag mijn evaluatie, die gelukkig goed was. De verwachtingen lagen hier zeer hoog, dus ik ben blij dat ik er toch wat aan kon voldoen. Het was niet altijd gemakkelijk en uiteraard zijn er nog werkpunten. Maar deze feedback helpt me alleen verder groeien en me te ontwikkelen als een OT! Toen de evaluatie erop zat en het besef kwam dat we bijna afscheid moesten nemen, heb ik toch wel een traantje moeten laten. Emma stond gelukkig klaar met een dikke knuffel. In de namiddag hadden we nog groep, en toen zat het er echt op. Ik vertrek met gemengde gevoelens. Ik vind het heel jammer om afscheid te nemen en zal het echt missen! Maar ik kijk heel erg uit naar mijn rondreis. Nadien ben ik denk ik klaar om naar huis te gaan, al zal dat ook met gemengde gevoelens zijn.
Ik heb hier een unieke en geweldige ervaring beleefd. Ik heb hier zoveel bijgeleerd en deze stage heeft me gevormd tot de OT die ik nu ben en die ik wil worden. Ik werd met open armen ontvangen en heb er een geweldige tijd beleefd. Elke dag met de glimlach naar stage, voldoening halen uit het werken met de kinderen, enorm veel leren en kennis opdoen, samenwerken met top collega’s, ervaring opdoen… Maar ook heel veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder de OT’s waarbij ik toch wel mijn favorietjes had… Zie hieronder! Ik zal het hier missen!!! Once in a lifetime….
We are OT’s, what’s your superpower?
Mijn mentor, Emma
Laura Betty