De achtste week van mijn stage zit erop en dat betekent ook dat mijn stage voorbij is… Zo gek! Aan het begin had ik het gevoel dat 8 weken een lange tijd was, maar deze is eigenlijk echt voorbij gevlogen. Dat heb ik al vaak gezegd, maar ik kan het nog steeds niet geloven hoe snel het voorbij gegaan is.

Op maandag begon ik met een sessie van Betty. Vandaag startte er ook een nieuwe student ergotherapie, die de sessie ook kwam volgen. Ze was echter een beetje te zelfzeker en sprong al meteen in tijdens de sessie. Hierdoor vroeg Betty ons om vanop de zijlijn te observeren. Ik vond het dus spijtig dat deze student zich zo gedroeg, want daardoor kon ik niet meewerken op de manier zoals ik anders zou doen of mogen doen. Ik merkte het op verschillende vlakken dat de studente zich wat te zelfzeker voelde, en haar plaats als stagiaire precies niet echt kende. Dat zorgde ervoor dat ik niet echt een connectie met haar voelde. Ik ging naar een sessie van Laura en werkte met haar samen. In de namiddag begeleidde ik sessies van Emma’s cliënten. Ik had er een goed gevoel over, en dat is fijn om de laatste sessies met de kinderen door te brengen. Wanneer één van de kinderen hoorde dat het mijn laatste keer was, kwam hij me zelfs knuffelen en zei ‘I love you!’. Hartverwarmend. 🙂 Ik deed opnieuw sensory play, deze keer met scheerschuim en water. Best grappig dat ik mijn cliënten probeer te motiveren tot ‘messy play’, want ik hou hier zelf helemaal niet van! Maar dat helpt me wel beter begrijpen wat hun moeilijkheden hierbij zijn.

Op dinsdagochtend had ik een goede sessie met een meisje dat we tweewekelijks zien. Meestal verloopt het niet zo vlot met haar, en ik dacht dat ze me niet graag had. Maar wanneer we afscheid namen, sprong ze toch rond mijn nek om mij te knuffelen. Ik ging een sessie bij Laura observeren om mijn vaardigheden hieromtrent te verbeteren. Ik probeerde een template in te vullen die ervoor zorgt dat ik informatie kan verzamelen. Vaak kan je al veel informatie halen uit het kijken naar een kind. Bijkomende tests en een gesprek met de ouders zijn nodig, maar het kan toch al veel basisinformatie verschaffen.

Woensdagvoormiddag ging ik mee met Betty naar een presentatie. Deze ging over autismespectrumstoornis en sensory processing. De presentatie werd gegeven aan sportleerkrachten die in schoolvakanties activiteiten organiseren, en die ook inclusie voor kinderen met autisme willen aanbieden. Er kwamen dus ook tips en strategieën aan bod die de werking zouden kunnen vergemakkelijken.

Ik had deze week veel sessies die ik mocht begeleiden of waar ik mocht mee werken. Het was dus een zeer drukke week. Over de meeste sessies had ik een goed gevoel, maar soms verloopt iets niet volgens plan. Ik moet dan leren dat dat oké is, dat het nooit altijd perfect volgens plan kan gaan en dat ik dan gewoon op het moment zelf iets anders moet verzinnen. Al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Wanneer zo’n dingen voorvallen, krijg ik ook het gevoel dat ik het niet goed doe, iets wat absoluut niet nodig is. Ondanks dat mijn Engels vrij goed is, vormt de taal soms wel een struikelblok in het geven van therapie.

Op donderdag was het al mijn laatste dag… Mijn laatste sessie met mijn volgcliënt vond vandaag plaats. Ook kreeg kreeg ik vandaag mijn evaluatie, die gelukkig goed was. De verwachtingen lagen hier zeer hoog, dus ik ben blij dat ik er toch wat aan kon voldoen. Het was niet altijd gemakkelijk en uiteraard zijn er nog werkpunten. Maar deze feedback helpt me alleen verder groeien en me te ontwikkelen als een OT! Toen de evaluatie erop zat en het besef kwam dat we bijna afscheid moesten nemen, heb ik toch wel een traantje moeten laten. Emma stond gelukkig klaar met een dikke knuffel. In de namiddag hadden we nog groep, en toen zat het er echt op. Ik vertrek met gemengde gevoelens. Ik vind het heel jammer om afscheid te nemen en zal het echt missen! Maar ik kijk heel erg uit naar mijn rondreis. Nadien ben ik denk ik klaar om naar huis te gaan, al zal dat ook met gemengde gevoelens zijn.

Ik heb hier een unieke en geweldige ervaring beleefd. Ik heb hier zoveel bijgeleerd en deze stage heeft me gevormd tot de OT die ik nu ben en die ik wil worden. Ik werd met open armen ontvangen en heb er een geweldige tijd beleefd. Elke dag met de glimlach naar stage, voldoening halen uit het werken met de kinderen, enorm veel leren en kennis opdoen, samenwerken met top collega’s, ervaring opdoen… Maar ook heel veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder de OT’s waarbij ik toch wel mijn favorietjes had… Zie hieronder! Ik zal het hier missen!!! Once in a lifetime….

We are OT’s, what’s your superpower?

Mijn mentor, Emma

  Laura                                                  Betty

De voorlaatste week van mijn stage zit er al op! Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij vliegt. Bij het begin van mijn stage dacht ik: ‘8 weken, wat een lange tijd!’, maar het zal voorbij zijn voor ik het weet.

Mijn maandagochtend begon met een sessie van Betty. We werkten met een kind dat eerder ‘low functioning’ is. Emma heeft niet zo’n cliënten aangezien ze zwanger is en je zeer hands on moet werken. Daarom kan ik wat ervaring opdoen door samen te werken met Betty. Dit is heel interessant, aangezien deze kinderen een andere aanpak vereisen. Ik heb ook een sessie geobserveerd bij Victoria, een OT die ik nog niet vaak aan het werk zag. In de namiddag gaf ik sessies aan cliënten van Emma. Ik herhaalde sensory play met één van de kindjes. Deze keer met vingerverf, maar ze was niet zo’n fan. 🙂

Op dinsdag gaf ik een sessie aan een cliënt van Betty die tweewekelijks op therapie komt. De vorige keer verliep dat niet zo goed, aangezien haar gedrag helemaal omsloeg. Deze keer verliep het perfect en werkte ze de hele sessie goed mee! Ik mocht ook het gedeelte rond fijne motoriek op mij nemen van een kindje waar Emma normaal mee werkt. Ik ben meestal niet zo betrokken in zijn sessies aangezien dit moeilijk is met iemand nieuw, maar het verliep zeer goed en hij werkte heel goed met mij samen. In de namiddag werkte ik opnieuw met een kind uit de caseload van Betty, die zeer low functioning is en niet communiceert. Ik moest zeer hands on werken, en dit was een hele work out! Ik haalde er wel veel voldoening uit om haar activiteiten te kunnen laten doen en aan de doelen te werken. Betty zei zelfs dat ze al haar doelen van deze sessie bereikt had, en daar was ik best wat trots op. Naast mijn gewoonlijke sessies van vandaag, ging ik ook een speech assessment observeren bij één van mijn cliëntjes. Zeer interessant om hem in een andere context te kunnen zien!

Op woensdag had ik een aantal sessies die ik zelf gaf, of ging ik observeren en mocht ik meewerken. In de voormiddag zat ik ook samen met Emma. Ik had wat research gedaan over autismespectrumstoornis en over de context waarin ik hier stage doe. Om te tonen wat ik geleerd had en zodat Emma kon zien of ik dingen heb bijgeleerd door opzoekwerk te doen en tijdens de voorbije weken, stelde ze me wat vragen. Gelukkig verliep dit vlot en wist ik wel op bijna alles te antwoorden. Soms was ik onzeker over het antwoord en durfde ik het niet te zeggen, en toen bleek het achteraf juist te zijn. Emma zei dat ik het goed gedaan had en dat het duidelijk was dat ik al veel kennis heb opgedaan. Tijdens de lunchpauze gaf ik een presentatie aan enkele OT’s, met een theoretische uitleg over ASS en gevolgd door een casestudy. Ik was hier enorm zenuwachtig voor, maar gelukkig verliep alles goed. Ik kreeg maar twee extra vragen, wat ik beschouw als een goed teken. Ik kreeg zelfs wat complimenten. Opgelucht!

Woensdagavond gingen we eten bij mijn papa zijn meter, Jeanne, en haar man, Albert, met een aantal familieleden. Ik ontmoette ook één van de beste vriendinnen van Jeanne.

Op donderdag had ik als eerste sessie therapie met mijn volgcliënt. Hij kan soms heel moeilijk zijn, maar vandaag had ik er een goed gevoel over! Ik probeer ook wat nieuwe ideetjes te bedenken voor in mijn verschillende sessies, om bepaalde opdrachten in een ander jasje te stoppen, of ik probeer nieuwe dingen uit. Het is dan altijd fijn om te zien dat het aanslaat en dat mijn mentor er ook enthousiast over is. Ik maakte een spelletje en zowel Emma als Laura vroegen of ze het mochten hebben om zelf te gebruiken. Na deze sessie ging ik 2 uurtjes meewerken in GLaD, een groepssessie die staat voor Global Learning and Development Program. In de namiddag hadden we de wekelijkse groep die we altijd begeleiden. Ik gaf de sessie in de gym en ik had de aandacht van alle kinderen tijdens mijn uitleg, iets wat hier niet vaak gebeurt. 🙂 Als laatste uurtje op donderdag ging ik observeren bij Betty. Het was de bedoeling dat ik zoveel mogelijk informatie zou verzamelen en dan uitleg zou kunnen geven, alsook de zaken die het belangrijkste zouden zijn om tijdens OT aan te werken. Ik zag deze cliënt nog nooit, dus ik had geen voorkennis. Betty zei dat ik goede observaties maakte en goede linken kon leggen. Dat was fijn! Volgende week probeer ik nog eens hetzelfde bij Laura, om te oefenen op informatie verzamelen en te kunnen bepalen waar er moeilijkheden liggen.

Op vrijdag was het mijn vrije dag en zo zat week 7 er ook alweer op… De weken blijven steeds goed gevuld, maar dat vind ik het leukste en meest boeiend!

Na het lange weekend van 4 dagen, voelde het wat raar om terug op stage te gaan! Gelukkig ga ik altijd met plezier naar Irabina. Ik voelde me op dinsdag wat moe doordat ik slecht geslapen had. Gelukkig verliep de dag goed en had ik er niet te veel last van. Er kwam iemand langs van een bedrijf om een ‘high chair’ te demonstreren. Dit voor het kind waarbij we in de eerste week een huisbezoek deden, in de hoop dat dit zou helpen om de eetroutine te vergemakkelijken. Ik luisterde naar de uitleg en entertainde ondertussen het kind. 🙂 Hij kan het soms moeilijk hebben als hij niet de aandacht krijgt die hij wilt, dus probeerden we hem rustig te houden tijdens de demonstratie. Dat lukte zeer goed!

Woensdag is altijd onze drukke dag. Er komen dan veel kinderen langs en onze laatste sessie eindigt rond 17u. ’s Morgens gaf ik een sessie aan een cliënt van Betty en dit mocht ik volledig zelfstandig doen. Dit verliep zonder problemen! Zoals ik eerder al vertelde, is het vaak moeilijk om alles alleen te doen. Dit kan om verschillende redenen zijn, waaronder funding, gedrag van de kinderen, het feit dat ze mij nog niet zo lang kennen, … Ook blijven vele ouders tijdens de therapie aanwezig en dan is het soms nodig dat de therapeut ook meewerkt, omdat sommige ouders hier anders wat “moeilijk” over zouden kunnen doen. Daarom werken Emma en ik veel samen. Dat is ook wel leuk, want zo kan je ook op elkaar inspelen. Ik nam ook nog eens het assessment Beery VMI af vandaag.

Op donderdag had ik weer een sessie met mijn volgcliënt. In de namiddag hadden we groep, en begeleidde ik de activiteit in de gym. Op het einde van de dag had ik nog een gesprek met Emma om terug te koppelen naar de voorbije weken en wat er nog te wachten staat. Twee weken geleden had ik trouwens mijn tussentijdse evaluatie, die goed verliep! Ik kreeg goede feedback, en met de aangebrachte puntjes waarin ik kon groeien was ik akkoord. Ondertussen heb ik hier ook al aan gewerkt en probeer dit nog te doen in de resterende weken. Emma zei dat ik zeker goed bezig ben en dat feedback enkel bedoeld is om te leren. Ze gelooft in me, vertrouwt me en is er zeker van dat ik dit kan. Volgens haar heb ik goede ideeën en heb ik het zeker in me om een goede therapeut te worden. Ik ben soms te streng voor mezelf. 🙂 Ze zei zelfs “You’ve got this!”, en dat gaf me wel een boost.

Vrijdag was ik nog eens op Kilsyth-locatie. Het was een rustige dag met maar 2 cliënten. Ik ging een uurtje observeren in een ‘ABA’-sessie. ABA staat voor Applied Behaviour Analysis. Het is een benadering om gedrag te begrijpen en te veranderen. Het is geen specifieke therapie op zichzelf, maar een reeks aan verschillende strategieën en technieken die gebruikt kunnen worden om mensen met een autismespectrumstoornis nieuwe vaardigheden aan te leren en hun moeilijke gedrag te verminderen. ABA kan gebruikt worden om kinderen met ASS te helpen met het verbeteren van hun sociale vaardigheden, zelfzorgvaardigheden, communicatieve vaardigheden, speelvaardigheden en met het vermogen om hun eigen gedrag te beheersen. Het kan ook bijdragen aan het verminderen van moeilijk gedrag zoals geen aandacht schenken, agressie en schreeuwen.

Nog maar 2 weken stage te gaan… De tijd vliegt!

De vierde stageweek zit er al op, en dat betekent dat de stage al halfweg is! De tijd gaat zo snel voorbij. Maar dat betekent dat het nog steeds leuk en interessant is, wat zeker het geval is! Ik leer hier zoveel bij, doe nieuwe ideeën op, en ik ontwikkel mezelf als ergotherapeut steeds meer. Het is soms moeilijk om je eigen stijl te vinden, omdat je OT’s bezig ziet die al zo lang in het vak staan. Maar ik begin steeds beter te voelen wat mijn eigen stijl is en hoe ik zelf therapie wil geven. Door naar de andere OT’s te kijken, kan ik juist zien wat ik wel en niet leuk vind aan hun manier van werken, en dit kan ik integreren in mijn eigen zoektocht.

Op maandagvoormiddag zag ik alle OT’s van deze locatie aan het werk. Aangezien Emma report writing had en geen cliënten, mocht ik sessies volgen bij de andere therapeuten. Soms werd ik betrokken in de sessies en dat was leuk! Ik werk ook geregeld samen met Betty, de OT teamleader en supervisor. Ik mag steeds meer overnemen van haar en soms mag ik zelfs de hele sessie geven. Het is niet altijd mogelijk om alles zelfstandig te doen, wegens regels in verband met NDIS funding of omdat mensen alles uit eigen zak betalen. Daarom werken we vaak samen, maar neem ik soms wel de leiding. De therapiesessies en assessments zijn hier enorm duur, ik viel bijna van mijn stoel toen ik de prijzen hoorde.

Ik mag sinds deze week ook nota’s nemen voor Betty’s therapiesessies, en ze was er tevreden mee! Emma leerde me nog wat meer in detail hoe de Beery VMI, een assessment over visueel-motorische integratie, gescoord wordt. Ik mag steeds meer de leiding nemen tijdens haar sessies, of we werken steeds meer samen, waarbij we elkaar afwisselen of een oefening samen aanbrengen en uitvoeren. Ik zie dus een evolutie in het zelf therapie geven. Ik word steeds zelfzekerder en heb er echt plezier in om met de kinderen te werken. Het geeft veel voldoening als ze een doel bereiken of als je ziet hoe ze een proces doormaken. We gingen ook op huisbezoek, om te kijken welke aanpassingen er aanbevolen kunnen worden.

Op woensdagavond had Emma een etentje georganiseerd met alle OT’s van de verschillende locaties. Ze had dit speciaal gedaan zodat ik erbij kon zijn en iedereen kon leren kennen. We trokken na de werkdag naar de stad. Het werd een gezellige avond, met veel gebabbel en gelach, en ik vond het heel fijn dat ze dit geregeld hebben. Ik vond het best leuk om iedereen eens in een andere setting te ontmoeten.

Ook de derde week stage zit er al op. Op maandag had ik een wat moeilijkere dag, ik voelde me heel moe en we kregen een aantal kinderen met moeilijker handelbaar gedrag over de vloer. Ik had een sessie voor de namiddag voorbereid, maar het kind had zo’n slechte bui dat het niet is kunnen doorgaan. Dat was wel een kleine teleurstelling. Gelukkig verliepen de volgende dagen wel vlotjes. Het lijkt alsof er hier minder uren in een dag zitten, zo snel gaat het telkens voorbij! 🙂 Ik mag al geregeld deeltjes van therapie overnemen of samenwerken met mijn mentor. Bij sommige kinderen is het beter dat zij de therapie blijft leiden. Voor sommige kinderen is het moeilijk om een verandering door te maken, of hun gedrag kan uit de hand lopen en mijn mentor kent hen al goed. Soms word ik dan wel betrokken, maar ik krijg dan ook steeds de taak om de notities te maken en observaties neer te schrijven voor de verslagen. Op dinsdag ging ik een kijkje nemen bij de ‘aquatic OT’, waarbij er ergotherapie wordt gegeven in het zwembad. In de namiddag gaf ik twee sessies rond grove motoriek in de ‘gym’, en deze mocht ik zelfstandig leiden. Ik werkte met kinderen aan spierkracht, coördinatie, springen, evenwicht en nog meer. Deze therapiesessies verliepen goed en dat gaf me voldoening! Ik vond het fijn om met de kinderen te werken. Op voorhand was ik wat zenuwachtig, omdat ik niet wist hoe het ging verlopen, maar het ging vlot. Dat bewees me nog maar eens dat ik het liefst met kinderen werk en met dit gebied het meeste voeling heb. Ook van mijn mentor kreeg ik complimentjes dat ik het goed gedaan had en dat ik zelfs een ‘moeilijker’ kind in de hand kon houden.

Gym – bewegingsruimte grove motoriek

Op woensdag ging ik een sessie observeren bij Betty, de supervisor. Althans, dat dacht ik toch, want ik mocht de sessie overnemen! Het was onverwacht maar toch verliep alles goed. Ik kreeg zelfs complimenten van de supervisor, dat was wel een speciaal gevoel. Ik vertelde haar dat ik het soms wat moeilijk vind om te weten hoe ik als therapeut moet omgaan met de kinderen, omdat zij zeer uitbundig is en Emma heel direct en ‘luid’. Ik ben eerder kalm, met af en toe wat uitbundigheid, en strikt waar nodig. Betty zei dat dit eigen persoonlijkheid is, en dat de mijne zeker goed zit en deze als therapeut dus ook in orde is. 🙂 Soms vind ik het wel nog wat raar om met de kinderen te communiceren of tot orde te roepen in het Engels, omdat ik niet gewoon ben en nog nooit deed. Gelukkig gaat het Engels praten wel goed en met begrijpen heb ik geen enkel probleem. Ik kreeg deze dag ook een stapeltje assessments (Sensory Profile) om te scoren. Dit is een vragenlijst die door ouders en/of leerkrachten ingevuld kan worden, om zicht te krijgen op de zintuiglijke verwerking (sensory processing) van het kind.

Op donderdag was het mijn vrije dag, en werkte ik aan mijn stagerapportering. Op vrijdag bevonden we ons weer op de andere locatie in Kilsyth. Hier hadden we een rustige dag met enkele cliënten en een uurtje supervisie om wat dingen te bespreken. Zo was ook de derde week al snel weer om! Mijn mentor en ik beseften dat de stage over een week al halfweg is! Ik heb alweer geen foto’s genomen, omdat we altijd te druk bezig zijn of ik er niet aan denk. Ik probeer er werk van te maken nog voor mijn stage eindigt! 🙂

Mijn eerste week op stage in Irabina Autism Services zit er al op! De dagen gingen telkens snel voorbij, wat een goed teken is. Maandag konden jullie al lezen over mijn eerste dag, die heel erg fijn was. Ik ging dus met volle moed naar dag 2, en ook die was weer heel leerrijk en boeiend. ’s Morgens gaven we therapie, waarbij ik me al meer betrokken voelde omdat ik soms kleine dingen mocht overnemen. Nadien mocht ik met mijn mentor mee op huisbezoek bij één van haar cliënten. We gingen thuis langs om te zien welke problemen er zich voordoen bij het eten en de autotransfer, en welke oplossingen we hiervoor eventueel zouden kunnen aanbieden. Het is eens wat anders om een kind in zijn thuissituatie te observeren. Eenmaal terug in Irabina, mochten Emma en ik een feeding assessment bijwonen, afgenomen door Betty. Dit was heel interessant voor ons allebei, omdat we hier nog niet zoveel over weten. Voor mij was dit assessment volledig nieuw, dus ik vond het een boeiende sessie. In de namiddag hadden we nog wat therapiesessies, waarbij ik onder andere kennis maakte met een programma rond schrijven en vooral voorbereidend schrijven. Ik zag ook hoe ’therapeutic brushing’ in zijn werk gaat. Dit concept wordt gebruikt bij kinderen met autisme om hun tolerantie voor (tactiele) prikkels te vergroten en hun irritatie hierbij te verminderen. Emma en ik bespraken die dag ook hoe mijn stage eruit zal zien en hoe we de 8 weken vorm zullen geven.

Ik kreeg zelfs mijn eigen locker.

Op woensdag had ik mijn vrije dag van deze week. Op donderdag mocht ik ’s morgens de OT meeting volgen. Zo leerde ik de rest van het team ook kennen. Nadien volgde ik een therapiesessie van Emma, met het kind dat waarschijnlijk mijn volgcliënt zal worden. Volgende week zal ik starten met mijn stagerapportering. Ik volgde een ‘speech session’ van de ‘speech pathologist’ (logopediste) en ging daarna een groep bijwonen van de jonge kinderen (2-5 jaar). Dit was heel druk, dus dat vond ik iets minder leuk. In de namiddag gaven we zelf een groepssessie van 2,5 uur. Dit is een voorbereidend programma vooraleer de kinderen naar school zullen gaan. De groep vindt elke week plaats, en hier leren ze sociale vaardigheden, schoolse dingen, maar ook grove en fijne motoriek en dergelijke. Volgende week mag ik al een activiteit geven in de ‘gym’ rond grove motoriek!

Op vrijdag bevinden we ons op een andere locatie. Dit is een volledig nieuw gebouw en dus een nieuwe locatie van Irabina, die nog maar sinds januari dit jaar bestaat. ’s Morgens kwam er een kindje langs dat Emma nog nooit ontmoet had, en waarbij we een assessment hebben afgenomen. Het was een ‘informal’ assessment, om meer informatie te verkrijgen over wat het kind al dan niet kan. Ik mocht helpen met de observatie en de onderdelen scoren! In de namiddag namen we ook een gestandaardiseerd assessment af, Movement ABC (Assessment Battery for Children). Ook hier nam Emma de onderdelen af, en mocht ik de scores invullen en de observaties noteren.

Assessment 

Therapielokaal 

Elke dag was al zeer interessant en leerrijk. Ik ga telkens met een goed gevoel naar huis. Benieuwd naar wat er nog allemaal zal volgen! Ik kijk er naar uit om veel nieuwe dingen te leren die mezelf als ergotherapeut (en misschien zelfs als leerkracht) zullen versterken, en om zelf aan de slag te gaan, samen met Emma of zelfstandig. Ik doe hier ook heel veel inspiratie en ideetjes op. Aangezien deze week al zo druk was en vol met nieuwe indrukken, heb ik nog niet veel foto’s genomen. Ik hoop dat dit nog zal volgen zodat ik jullie kan laten zien hoe het eraan toegaat en hoe het er allemaal uitziet!

Vandaag was het mijn eerste stagedag in Irabina Autism Services. Ik werd verwacht om 8u30. Aangezien mijn stageplaats zich in dezelfde straat bevindt als het huis van mijn gastgezin, moest ik pas vertrekken om 8u10. Na een tiental minuutjes wandelen, kwam ik aan. Super handig dat ik te voet kan gaan! Zo heb ik dagelijks een wandeling heen en terug. Ondanks dat de straat vrij druk is, kon ik toch genieten van wat natuur.

Eenmaal aangekomen moest ik eventjes wachten aan de receptie. Ik had al de hele ochtend zenuwen, maar deze begonnen al wat te minderen. Ik werd uiteindelijk ontvangen door Orla, de directie van deze afdeling van Irabina. Ik kreeg wat meer uitleg, mijn badge, en zelfs een kleine “goodiebag”. 🙂 Tijdens dit gesprek maakte ik ook al kennis met Muffin, de therapiehond. Ik kon nog geen foto nemen, maar die zal ongetwijfeld later nog volgen, aangezien ik hem heel schattig en lief vond! Het klikte meteen. 😉 Ik kreeg ook een rondleiding door Irabina. Vervolgens maakte ik kennis met Emma, ergotherapeute en mijn mentor voor de komende 8 weken, en met Betty, de OT (occupational therapy) teamleader en mijn ‘supervisor’. Ze zijn allebei heel lief en leuk, en we konden het meteen goed met elkaar vinden. Ze zijn ook nog jong, wat het altijd wat gemakkelijker maakt om wat lossere contacten te leggen. Emma is momenteel zwanger en verwacht haar baby eind mei, dus ze zei dat ze mijn hulp goed zal kunnen gebruiken de komende 2 maanden! Wanneer ik haar bedankte voor deze kans om hier stage te doen, zei ze dat ik heel erg welkom ben en dat ze heel blij zijn dat ik er ben. Dat gaf me meteen een goed en warm gevoel! Ik mocht vandaag al wat therapiesessies mee volgen, een assessment bijwonen en een reeds afgenomen assessment scoren. Ik kreeg al heel wat informatie en kon ook veel vragen stellen, dus het was al een zeer interessante dag. Ik merkte al wat verschillen en gelijkenissen op. De OT in Australië is hoogstaand, net zoals de gezondheidszorg. Waarschijnlijk zal ik hierdoor een heel andere visie krijgen op OT en mijn eigen praktijk op een andere manier uitvoeren. Ik heb een goed gevoel bij de stage, dus ik hoop dat dit zo zal blijven en het op zo’n positieve manier kan vorderen. Iedereen is ook heel erg vriendelijk, waardoor ik me op mijn gemak voel. Ik kijk al uit naar alle nieuwe ervaringen die ik hier zal opdoen en alles wat ik hier zal leren. Deze week is een beetje een introductieweek, zodat ik met allerlei zaken kennis kan maken. Maar misschien kan ik ook al een beetje aan de slag gaan en daarna vliegen we er volledig in! Ik heb al zin in dag 2 morgen. 🙂