Woensdagochtend, 30 januari, was het dan zover. Mijn avontuur en mijn reis begonnen! Mijn vlucht vertrok vanuit de luchthaven van Amsterdam. Omdat er sneeuw voorspeld werd in België, besloten we dat het de beste keuze zou zijn om met de trein naar de luchthaven te gaan. Mama en papa brachten me naar het station, waar ik samen met Wannes, mijn vriend, naar Amsterdam zou vertrekken. Dankzij mijn ouders kan ik dit avontuur aangaan, het is echt een enorme kans die ik van hen krijg. Het was helemaal niet leuk om afscheid te nemen, maar de dikke knuffels en troostende woorden deden wel veel deugd. Ook de vorige dagen viel het afscheid me zwaar! Na een treinrit van 2,5 uur kwamen Wannes en ik aan in Schiphol. We gingen de bagage inchecken, en konden dan nog heel even wat tijd met elkaar doorbrengen. Daarna brak het afscheid aan, dat helemaal niet gemakkelijk was. Ik hoop maar dat het niet te moeilijk zal worden, de komende 3 maanden! Ik kreeg een kangoeroe-knuffel van mijn beste vriendin, die me zal vergezellen tijdens mijn reis. Wanneer ik heimwee heb, kan ik gelukkig hiermee knuffelen!
Vooraleer ik op het vliegtuig kon stappen, moest ik nog langs de security. Daar stond plots een hele lange rij en alles lag stil, waardoor ik lang moest wachten! De minuten tikten voorbij en ik begon al wat zenuwachtig te worden dat ik te laat aan de gate zou aankomen. Gelukkig verliep alles vlot voor mij bij de security en was ik nog op tijd aan de gate. Vervolgens was het tijd om op het vliegtuig te stappen. Spannend, ik had al een tijdje niet meer gevlogen en nog nooit alleen. Gelukkig verliep alles goed. Op de vlucht naar Dubai had ik zelfs 3 zitplaatsen helemaal voor mij alleen. Eenmaal daar aangekomen, moest ik 4 uur en 40 minuten wachten op mijn volgende vlucht. Ik ging me opfrissen, maakte een lange wandeling door de luchthaven en vervolgens wachtte ik aan de gate tot het tijd was om in te stappen. Ze hadden er zelfs ligzetels! Mijn volgende vlucht, naar Singapore, was minder aangenaam omdat ik ziek werd. Gelukkig werd ik goed geholpen en verzorgd. Eenmaal in Singapore probeerde ik iets te eten dat ik meebracht van thuis, en toen ging het iets beter. Tijdens de laatste vlucht naar Melbourne sliep ik veel, keek ik een film en kon ik al iets beter eten. Ik voelde me wat beter nadien. Mijn familie volgde mijn reis online, zoals je op de foto kan zien.
Eenmaal aangekomen in Melbourne moest ik nog een formulier invullen of ik “iets aan te geven had”, en door de border force zien te geraken. Ze zijn zeer streng in Australië, dus dit was wel spannend! Gelukkig geraakte ik vlotjes en zonder extra controle door de security en kon ik richting uitgang wandelen. Daar stonden Christine en haar dochter Stefanie, van mijn gastgezin, me op te wachten. Na een lange rit (Christine was de weg kwijt) kwamen we eindelijk aan bij het huis. Ik kreeg een rondleiding, kon een verfrissende douche nemen en kon me installeren in mijn kamertje. Klein maar fijn, nogal paars, maar het zal mijn plekje worden voor de komende 8 weken. Installeren stelde ik uit, en kroop meteen in mijn bedje! Voor ik ging slapen, contacteerde ik het thuisfront. Wat een geluk dat we sociale media hebben tegenwoordig. 🙂
