Deze keer op vrijdag geen vrije dag, aangezien het maandag een feestdag was. Het was wel een korte dag op stage, waardoor het weekend al sneller begon! Eenmaal we alles hadden ingepakt en de auto geladen was, vertrokken we voor een weekendje naar Sorrento. Niet in Italië, er is wel degelijk een stadje aan de kust in Australië dat zo heet. 🙂 We verbleven in een huisje, en het werd een ‘girlsweekend’ met de drie nichten van mijn papa, hun mama en de dochter van mijn gastgezin. Om toch wat in de Italiaanse sfeer te vertoeven, zoals de plaatsnaam doet vermoeden, gingen we met drie uiteten in een Italiaans restaurant. Ik moet zeggen, het was er heerlijk.

Op zaterdagochtend en -voormiddag gingen we op ontdekking. We gingen naar Diamond Bay, Bay of Islands, en naar het strand vlakbij onze verblijfplaats. Allemaal prachtige natuur, spectaculaire stranden en indrukwekkende rotsen. Ik zag zo’n natuur nog nooit, dus ik was heel erg onder de indruk. De foto’s doen het niet echt eer aan, want in het echt is het nog veel mooier! We maakten hier mooie wandelingen. In de namiddag gingen we naar Mornington Peninsula Hot Springs. Dit is een heel grote wellness met onder andere verschillende baden. Deze zijn door de mens gemaakt, maar door de gebruikte materialen ziet het eruit alsof het deel van de natuur is. Het water komt wel uit natuurlijke bronnen die diep onder het aardoppervlak liggen. Lekker warm water dus! 🙂 Het was heel erg ontspannend en we zijn er tot laat in de avond gebleven. Er was zoveel te doen dat we onze tijd goed konden besteden. Er was onder andere ook een ‘hilltop pool’ met een mooi uitzicht, een sauna, hamam, en een ‘plunge pool’ met ijskoud water! Ik heb ze allemaal uitgeprobeerd. Ik heb er geen foto’s genomen, maar als je benieuwd bent naar wat het precies is, kan je een kijkje op de website nemen.

Op zondagochtend maakten we een prachtige wandeling, dat was het eerste wat we deden toen we opstonden. De zon was nog niet helemaal opgekomen, wat het uitzicht nog specialer maakte. We wandelden door de duinen en kwamen uit op Koonya Beach. Heel mooi! Geen foto’s, ik liet mijn gsm thuis en genoot van het moment. Als je mij goed kent, dan weet je dat ik graag veel foto’s neem, dus dat was wel een overwinning voor mij. 🙂 Na een uitgebreid ontbijt, opruimen en alles weer inpakken, gingen we nog enkele plaatsen bezoeken. We zagen Back Beach en wandelden naar een uitkijkpunt. Nadien gingen we naar St Pauls Beach, maar dit was jammer genoeg afgesloten omdat de rotsen afbrokkelden. We sloten af met Jubilee Point en The Dragon’s Head, dat we vanuit de verte zagen.

Het was een heel leuk weekend, waar ik veel mooie natuur zag! Het was ook niet te warm, waardoor we perfecte weersomstandigheden hadden. Ik heb genoten van het moois en ook de hot springs waren een hoogtepunt. Volgende week is het al mijn laatste weekend in Melbourne, want nadien begint mijn rondreis!

Op vrijdag 1 maart had ik mijn vrije dag van de week. In de namiddag vertrokken we al voor het weekend, zodat we het drukke verkeer konden vermijden. We gingen naar Ocean Grove, om daar in een huisje te verblijven. Toen we aankwamen, was er al meteen een teleurstelling: het was enorm warm buiten, rond de 40 graden, en het huis had geen airconditioning. Het was daar een oven… We gingen verkoeling zoeken op het strand en in het water. Het was zo warm in de slaapkamers, dat ik in de zetel heb geslapen. Hoe klein ik zelf ook ben, toch was de zetel echt smal en klein voor mij. Dat was niet zo’n goede nachtrust.

Zaterdagochtend gingen we naar Jirrahlinga Koala and Wildlife Sanctuary. Dit is een “rescue center”, waar dieren die (momenteel) niet in het wild kunnen overleven opgevangen en verzorgd worden. Door de warmte zagen we spijtig genoeg niet zoveel dieren. Toch werd het nog leuk! Ik zag een vos, één van mijn favoriete dieren, ik aaide een wombat en zag nog enkele andere dieren. Nadien kregen we een korte rondleiding door één van de rangers. We mochten een baby-wombat aaien. Die had bovendien de hik, best schattig! Nadien mochten we op bezoek bij de koala’s. Door de hitte verbleven ook zij voorlopig binnen. Er was zelfs een baby-koala, heel erg schattig. We mochten de koala’s ontmoeten en zelfs aaien. Koala’s knuffelen en vasthouden mag nog maar op een paar plaatsen in Australië. De wet werd veranderd, om de gezondheid van de dieren te kunnen garanderen en hen te beschermen. Daarom was deze ontmoeting van dichtbij ook een speciaal moment! Weer iets dat ik kan afvinken op mijn bucketlist! Ondanks dat ik niet zo’n reuze fan ben van reptielen, ging ik toch de uitdaging aan om er enkele vast te houden en te aaien. Ik kreeg zelfs een dikke en zware slang rond mijn nek. Monty, een python, hoe kan het ook anders met zo’n naam. 🙂

In de namiddag waren we onderweg naar The Great Ocean Road, tot plots: autopech. We moesten heel lang wachten op de pechverhelping. Bovendien was het zo warm, dat ik helemaal oververhit raakte. De auto bleek stuk te zijn en moest hersteld worden. We konden dus geen uitstappen meer doen… We hadden nog een auto, maar daar paste niet iedereen in. We hebben de rest van de dag dan maar op het strand doorgebracht, wel tot 21u ’s avonds. We zagen een mooie zonsondergang. De dag nadien gingen we dan maar naar huis, aangezien we nergens meer naartoe konden zonder dat iemand moest thuisblijven. Ik vond het heel spijtig dat we niets meer hebben kunnen doen/zien, dit was een enorme teleurstelling voor mij. Ik wil zoveel mogelijk doen en zien terwijl ik hier ben, en daarom voelde dit als een ‘verspild’ weekend. Hopelijk volgend weekend meer geluk…

Op vrijdag 22 februari vertrokken we in de vroege avond naar Phillip Island, waar ik het hele weekend verbleef samen met mijn gastgezin, Lara (een meisje van 21 waarmee ze bevriend zijn en die oorspronkelijk uit Duitsland komt), Ann-Marie (andere nicht van mijn papa), en Alice (16-jarige studente uit Vietnam die bij Ann-Marie verblijft). Dat was een hele uitleg om te vertellen wie er allemaal mee ging. 🙂 We keken allemaal gezellig samen naar een film.

Op zaterdagochtend was ik al vroeg uit de veren en helemaal klaar om aan mijn dag te beginnen. Ik was zo enthousiast dat ik niet meer langer kon slapen! We gingen namelijk naar Phillip Island Wildlife Park, waar ik heel wat Australische dieren zou kunnen zien. Eenmaal iedereen klaar was konden we eindelijk vertrekken. Bij de ingang van het park kregen we een zakje ‘kangaroo food’. Er is veel natuur en overal lopen de kangoeroes en wallabies vrij rond. Er zijn ook nog veel andere dieren te zien, maar deze zitten eerder in een afgesloten gebied, voor de veiligheid van zowel dier als mens. Ik zag eindelijk koala’s, die zagen er zo lief uit! Ook zag ik Tasmaanse duivels, emoes, wombats, en nog veel meer.  Maar het absolute hoogtepunt waren de kangoeroes en de wallabies, die je kon voederen en aaien. Ze waren verrassend lief en sociaal, en bovendien ook nog eens super zacht! Ik vond het een geweldige ervaring om zo’n ontmoeting met deze dieren te kunnen meemaken. Gisterenavond spotte ik mijn eerste kangoeroe, maar dit was nog een paar levels hoger! Ik voelde me heel erg gelukkig tussen de dieren en als mijn gezelschap me niet had meegesleurd, zat ik er misschien nog. 🙂 We zagen ook ‘joeys’ (baby kangoeroes), zelfs een paar in de buidel! Eentje mocht ik zelfs aaien en de mama kangoeroe bleef naar me terugkomen. De dieren waren zo sociaal dat ik er zelfs selfies mee kon nemen. Ik heb enorm veel foto’s genomen, maar die kan ik hier natuurlijk niet allemaal posten. 😉 Dit was voor mij een onvergetelijke ervaring.

In de namiddag gingen we naar het strand. Ik trok een wetsuit aan, want ik ging mijn eerste surf-ervaring tegemoet. De golven waren heel sterk en het water enorm zout! Ik kreeg wat surfles van Stefanie, Andrew, Ian en Lara. Ik vond het wel heel moeilijk! Rechtstaan op de surfplank is niet gelukt, maar ik was er wel heel dichtbij. Met de nodige valpartijen natuurlijk. 🙂 Ik kreeg de surfplank zelfs op mijn hoofd en dat voelde ik de dag erna nog!

’s Avonds gingen we naar de Penguin Parade. Hoe warm het overdag ook was, in de avond koelde het goed af en ging ik ingeduffeld in een jeans, jasje, trui en sjaal naar het strand. We moesten een tijdje wachten, maar we maakten er een gezellig moment van door allemaal samen te zijn. Bij zonsondergang komen er heel veel kleine pinguïns uit het water, om daarna het strand over te steken om naar ‘huis’ te komen. We zaten zelf ook op het strand waardoor we zagen hoe ze uit de zee kwamen en het strand over waggelden. Soms in kleine groepjes, maar vaak ook met tientallen. Indrukwekkend om te zien! Nadien konden we nog langs de ‘boardwalk’ wandelen, waar we de pinguïns van dichterbij konden zien. Omdat het strand oversteken een enge gebeurtenis is voor de dieren, mochten we geen foto’s nemen. Tijdens het wachten op de pinguïns, en nadien langs de boardwalk, zagen we zelfs kangoeroes! Ik wist niet dat je deze ook op het strand kon zien.

Op zondag trokken we in de voormiddag naar The Nobbies. Prachtige natuur! Hier maakten we een mooie wandeling langs de boardwalk. Als je heel veel geluk hebt, kan je walvissen en zeehonden spotten, maar wij zagen er helaas geen. Wel zagen we enkele pinguïns in hun huisjes zitten! Ze zaten op een afstand, maar een vriendelijk koppel leende ons hun verrekijker. ’s Middags gingen we kijken naar de voedertijd van de pelikanen. Nadien gingen we naar Forrest Caves, heel speciale rotsen en een soort van grot, midden op het strand. Na een snelle lunch gingen we opnieuw naar het strand. Het surfen liet ik vandaag achterwege, maar ik ging wel zwemmen. Het werd al snel avond, en eenmaal alles opgeruimd en ingepakt was, trokken we terug naar huis.

Het was een geweldig weekend! Ik heb er echt van genoten. Dat de Australische zon heel hard brandt, heb ik nu ook helaas mogen ondervinden… Ondanks meerdere lagen sunscreen met een hoge factor, ben ik heel erg verbrand. Best pijnlijk! Maar zoals mijn mentor zei: als je niet zou verbranden tijdens je reis hier, dan ben je niet echt in Australië geweest. 🙂

Woensdagochtend, 30 januari, was het dan zover. Mijn avontuur en mijn reis begonnen! Mijn vlucht vertrok vanuit de luchthaven van Amsterdam. Omdat er sneeuw voorspeld werd in België, besloten we dat het de beste keuze zou zijn om met de trein naar de luchthaven te gaan. Mama en papa brachten me naar het station, waar ik samen met Wannes, mijn vriend, naar Amsterdam zou vertrekken. Dankzij mijn ouders kan ik dit avontuur aangaan, het is echt een enorme kans die ik van hen krijg. Het was helemaal niet leuk om afscheid te nemen, maar de dikke knuffels en troostende woorden deden wel veel deugd. Ook de vorige dagen viel het afscheid me zwaar!  Na een treinrit van 2,5 uur kwamen Wannes en ik aan in Schiphol. We gingen de bagage inchecken, en konden dan nog heel even wat tijd met elkaar doorbrengen. Daarna brak het afscheid aan, dat helemaal niet gemakkelijk was. Ik hoop maar dat het niet te moeilijk zal worden, de komende 3 maanden! Ik kreeg een kangoeroe-knuffel van mijn beste vriendin, die me zal vergezellen tijdens mijn reis. Wanneer ik heimwee heb, kan ik gelukkig hiermee knuffelen!

Vooraleer ik op het vliegtuig kon stappen, moest ik nog langs de security. Daar stond plots een hele lange rij en alles lag stil, waardoor ik lang moest wachten! De minuten tikten voorbij en ik begon al wat zenuwachtig te worden dat ik te laat aan de gate zou aankomen. Gelukkig verliep alles vlot voor mij bij de security en was ik nog op tijd aan de gate. Vervolgens was het tijd om op het vliegtuig te stappen. Spannend, ik had al een tijdje niet meer gevlogen en nog nooit alleen. Gelukkig verliep alles goed. Op de vlucht naar Dubai had ik zelfs 3 zitplaatsen helemaal voor mij alleen. Eenmaal daar aangekomen, moest ik 4 uur en 40 minuten wachten op mijn volgende vlucht. Ik ging me opfrissen, maakte een lange wandeling door de luchthaven en vervolgens wachtte ik aan de gate tot het tijd was om in te stappen. Ze hadden er zelfs ligzetels! Mijn volgende vlucht, naar Singapore, was minder aangenaam omdat ik ziek werd. Gelukkig werd ik goed geholpen en verzorgd. Eenmaal in Singapore probeerde ik iets te eten dat ik meebracht van thuis, en toen ging het iets beter. Tijdens de laatste vlucht naar Melbourne sliep ik veel, keek ik een film en kon ik al iets beter eten. Ik voelde me wat beter nadien. Mijn familie volgde mijn reis online, zoals je op de foto kan zien.

Eenmaal aangekomen in Melbourne moest ik nog een formulier invullen of ik “iets aan te geven had”, en door de border force zien te geraken. Ze zijn zeer streng in Australië, dus dit was wel spannend! Gelukkig geraakte ik vlotjes en zonder extra controle door de security en kon ik richting uitgang wandelen. Daar stonden Christine en haar dochter Stefanie, van mijn gastgezin, me op te wachten. Na een lange rit (Christine was de weg kwijt) kwamen we eindelijk aan bij het huis. Ik kreeg een rondleiding, kon een verfrissende douche nemen en kon me installeren in mijn kamertje. Klein maar fijn, nogal paars, maar het zal mijn plekje worden voor de komende 8 weken. Installeren stelde ik uit, en kroop meteen in mijn bedje! Voor ik ging slapen, contacteerde ik het thuisfront. Wat een geluk dat we sociale media hebben tegenwoordig. 🙂